Ayline Moyaert (15) is de Kinderkrak van Ruiselede: “Dansen werkt enorm ontspannend voor mij”

Ayline en haar moeder Kristien: samen weten ze precies hoe leuk dansen kan zijn. © foto GGM
Georges Gielen
Georges Gielen Medewerker KW

Haar dansclub uit Kanegem Time2Dance (T2D) vraagt haar om dit jaar een opleiding als trainer te volgen. Dat is uitzonderlijk vroeg, want Ayline Moyaert uit Ruiselede is amper 15 jaar. “Toch dans ik al 12 jaar”, laat Ayline weten. “Al van de tweede kleuterklas.” Haar trainer en mentor Marjan Van de Weghe noemt haar een uitzonderlijk danstalent. Meer dan één reden, om haar uit te roepen tot Kinderkrak 2024.

“Eigenlijk is het mijn moeder Kristien die me zo jong ingeschreven heeft”, bekent Ayline en daar is ze zeker niet rouwig om. Zes jaar later wordt haar vriendin Laure gekozen om lid te worden van het wedstrijdteam van Time2Dance. “Daar wil ik ook in”, laat Ayline weten en een jaar later is het zover. Op dat ene coronajaar na maakt ze vervolgens elk jaar opnieuw deel uit van dat topteam.

Dat klinkt makkelijker dan het is. Dansclub Time2Dance telt meer dan 450 leerlingen. Daarvan komen er zo’n 120 in aanmerking om lid te worden van het wedstrijdteam. Slechts voor 20 lukt dat ook en daar is Ayline niet meer uit weg te slaan. Ook al moet ze zich elk jaar opnieuw bewijzen. “Het is een fantastisch team, met een geweldige groepssfeer”, weet Ayline. “Ook als het minder goed gaat, weten we elkaar te motiveren en op te peppen.”

Teamplayer

De resultaten zijn er ook naar. Dit jaar nam dat topteam met Ayline binnen de gymnastiekfederatie deel aan vier wedstrijden ‘Urban Dance’. Time2Dance werd eerste in al die wedstrijden. Zelfs als de concurrentie uit Oostende, Limburg of Antwerpen kwam. Een opvallende prestatie. Trainer Marjan Van de Weghe is vol lof over haar poulain.

“Ayline is een echte teamplayer, toont de juiste attitude, heeft gevoel voor ritme en kan zich inleven in muziek”, somt ze op. “We zijn altijd blij wanneer we een danstalent uit eigen rangen kunnen vragen om trainer te worden. Normaal wachten we tot zo iemand 18 of 19 jaar geworden is, maar Ayline heeft alle capaciteiten om nu al zo’n opleiding te volgen. Ze wordt er niet zomaar ingesmeten. Die opleiding duurt een jaar, met proeflessen, zelf les geven, een cursus volgen en muziek leren indelen. Maar als alles meezit, kan ze vanaf september 2025 aan de slag.”

Schoolresultaten

Moeder Kristien Lootens (49) heeft haar dochter altijd gesteund. Tot de coronaperiode danste ze zelf nog in Time2Dance. “Dat was bij de ‘Ladies’ puur voor de fun, niet te vergelijken met wat Ayline doet, hoor”, haast ze zich te zeggen. Ze is, net als vader Bernard Moyaert en broer Kiefer, bijzonder trots op Ayline, ook omdat de schoolresultaten er helemaal niet onder lijden. “Ayline volgt natuurwetenschappen op de Emmaüsschool in Aalter en ze doet dat prima”, bevestigt Kristien. “Huiswerk maken en uren oefenen, laten zich niet altijd makkelijk combineren.”

“Wanneer ik muziek hoor, speelt er al een choreografie in mijn hoofd”

Ayline oefent zo’n 5 tot 6 uur dans per week. “Soms doe ik thuis nog wat extra improvisatieoefeningen”, zegt ze. “Maar als ik bijvoorbeeld dinsdag dansles heb tot 19 uur, kan het met huiswerk wel eens laat worden. Maar ik beschouw dansen nog altijd als een hobby. De school blijft mijn prioriteit.”

Vreemd genoeg heeft Ayline voorlopig geen idee van wat ze later wil worden. “Ik heb precies natuurwetenschappen gekozen, omdat het een brede richting is met zowel wiskunde als talen. Ik kan dus nog alle kanten uit. Er is nog tijd. Eigenlijk had ik nog twee dromen. Trainer worden, dat zit eraan te komen. En gekozen worden voor het Maxi-Showteam van Time2Dance, daar is nog werk aan.”

Applaus is zalig

Wat is er eigenlijk zo leuk aan dansen? “Wanneer ik muziek hoor, speelt er al een choreografie in m’n hoofd”, legt Ayline uit. “Dan vergeet ik even de druk van school, de stressmomenten. Of als ik bijvoorbeeld met iemand ruzie heb, dan vergeet ik alles. Dansen werkt enorm ontspannend. Op een podium optreden, geeft ook spanningen, maar dat is goede stress. Er zijn de lichten, de muziek, de toeschouwers, dat doet me goed. Zeker als de toeschouwers meeklappen met onze choreografie. En dan het applaus, dat is zalig. Dan besef je echt: we zijn goed bezig. Voor mij is het sowieso een uitgemaakte zaak: ik blijf dansen tot ik niet meer kan.”

In de beste traditie van de vriendenboeken vroegen we onze Kinderkrak enkele vraagjes in te vullen:

Later word ik: ik heb geen idee. Ik probeer een richting te zoeken door eliminatie.

Je mag me altijd wakker maken voor: een uitstapje met vrienden. Shoppen bijvoorbeeld.

Ik hou niet van: mensen die beweren dat dansen geen sport is.

Dit doe ik het liefst in mijn vrije tijd: dansen of shoppen.

Dit is mijn grootste wens: dat ik zo lang mogelijk de nodige tijd en kansen mag krijgen om te blijven dansen.

Lees hier alle verhalen van de Kinderkrak.

Lees meer over: