Artuur Dumont (17) uit Moorsele kan met zijn geluk geen blijf. Hij mocht voor het eerst trainen met de nationale ploeg Powerchair Hockey, binnenkort kan hij dat zelfs met een nieuwe, volledig aangepaste rolstoel. Via crowdfunding zamelde hij daar 15.000 euro voor in. “Zonder zo’n stoel ben ik niet goed genoeg, dit doet me extra verlangen.”
Wie niet waagt, niet wint, dacht Artuur Dumont. De 17-jarige Moorselenaar startte een crowdfundingscampagne in de hoop zijn droom te verwezenlijken. Een plaatsje in de nationale ploeg van het Powerchair Hockey en dat zou hij enkel kunnen waarmaken met een eigen sportrolstoel.
Anderhalve maand zijn we intussen verder. De 15.000 euro zijn binnen, de rolstoel is besteld, Artuur kan zijn geluk niet op. “Tuurlijk had ik gehoopt het bedrag op te halen, maar zo snel? Dat had ik nooit verwacht”, vertelt hij.
De donaties kwamen van overal. “Zelfs mensen die ik niet ken, doneerden zotte bedragen”, klinkt het. “Ook heel wat supporters van Club Brugge die ik zelf nog nooit zag in het stadion, stortten een bedrag. Zo zie je maar dat het een echte familie is.”
Nationale ploeg
Voor Artuur, die hockeyt bij Dominiek Savio in Gits, kan binnen drie weken zijn droom écht beginnen. Dan zou de bestelde rolstoel geleverd moeten worden. Intussen kon hij wel al twee keer trainen met het nationale team. “Ook al was het maar training, het maakt me ontzettend trots om mijn land te mogen vertegenwoordigen”, vertelt de G-sporter.
Intensieve trainingen, maar die kon hij nog niet op zijn niveau beleven. “Het is toch iets anders dan op clubniveau. Technisch heb ik al zoveel bijgeleerd. Maar ik merk wel dat ik zonder een aangepaste sportrolstoel niet goed genoeg ben om mee te kunnen. Ik verlang dus extra tot ik mijn eigen exemplaar heb. Die kan tot 16 kilometer per uur en zal ook veel beter zitten. Je ziet en voelt het verschil.”
Met de nieuwe rolstoel mag hij misschien wel een vaste stek bij het nationale team ambiëren. “Ik denk wel dat ik mijn plaats heb in de selectie. Voor de training, nog niet voor wedstrijden. Maar ik kan maar leren en beter worden. Dat er me al gevraagd werd welke kledingmaat ik heb en welk rugnummer ik wil, maakt het wel al extra speciaal.”
Bedanking
Als hij binnenkort op het terrein staat tijdens een officiële wedstrijd van de Belgische nationale ploeg, zal hij zeker nog eens denken aan iedereen die een som schonk. “Ik kan niet dankbaar genoeg zijn. Met een automatische mail stuurde ik al een dankwoordje, maar dat is redelijk onpersoonlijk. Ik hoop dat ik via de krant iedereen kan bereiken om mijn dank uit te drukken”, besluit de jonge sportieveling.
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
