Sinds enkele weken woont het gezin van Mher Mirzoyan en dat van zijn nichtje Sona naast elkaar in de Leliënstraat. “Het is fijn om dicht bij elkaar te wonen; zo kunnen we dikwijls samen musiceren.” Net als bij zoveel Armeniërs zit de liefde voor muziek in hun genen. Maar ze hebben nog veel toekomstplannen.
Voor Sona en Mher Mirzoyan was er nooit sprake van aanpassen aan de Vlaamse manier van leven, want ze zijn allebei in België geboren. Sona (16) kwam in Brussel ter wereld en Mher (13) in Oostende. Toch kregen ze van hun ouders zoveel mogelijk van Armenië mee.
“We zijn opgegroeid met de cultuur van ons ver vaderland. Daar is iedereen heel open en ben je overal welkom, zelfs onaangekondigd. Vlamingen zijn meer gesloten. In België is het leven wel veel beter, zeker de woningen. Dat is denk ik de reden waarom onze ouders naar hier verhuisd zijn.”
“Familie is heel belangrijk voor ons. We hebben dikwijls contact met grootouders, tantes en ooms, neven en nichten in Armenië”, vertelt Sona die er al enkele keren met vakantie ging. “Ik nog maar een keer. Ik zou er later wel graag wonen. Wat me zal tegenhouden, is de toekomst van mijn kinderen. Jongens die er geboren zijn, moeten er op 18 jaar naar het leger en de kans zit er dan heel erg in dat ze ook naar het strijdveld worden gestuurd, want er woedt nog altijd oorlog. Azerbeidzjan en Turkije willen Armenië inpalmen”, vult Mher aan.
“Ik wil niet naar Armenië gaan wonen, maar zal waarschijnlijk niet in België blijven. Ik wil de wereld zien”, lacht Sona. “Eerst wordt het nog studeren. Ik ga straks examencommissie doen, want nu zit ik in BSO en dat is niet mijn ding. Je kan daar wel een beroep leren, maar niet wat ik wil. Leerkracht geschiedenis zie ik wel zitten, of iets met mensen doen. Geschiedenis boeit me enorm, ook wat er in de wereld gebeurt.”
Mher lonkt naar de topsport. “Ik doe judo en ga hiervoor drie keer per week trainen: in Oostende, Ardooie en Wilrijk. Momenteel heb ik de blauwe gordel. Ik besef wel dat je aan de top moeten staan om er je brood mee te verdienen en dat is niet velen gegeven. Beroepshalve zou ik net als Harry Vanbarneveld politieman willen worden.”
Liefde voor muziek
Sona en Mher hebben via ouders en grootouders de liefde voor muziek meegekregen. Sona volgt al sinds haar tiende muziekles, speelt dwarsfluit en viool. Mher begon al op vierjarige leeftijd viool te spelen, ging op 8 jaar naar de muziekschool en heeft nu zijn hart verloren aan de gitaar. Ook Mhers tweeling broer Suren speelt viool. “In onze cultuur spelen veel kinderen al vroeg muziek. Viool is een geliefkoosd instrument bij Armeniërs.”
“In Armenië begint het nieuwe jaar drie uur vroeger. Dus vieren wij twee keer”
Met kerst wordt er onder Armeniërs, zo ook bij de gezinnen Mirzoyan, gemusiceerd, gezongen en gedanst. “Maar niet op 25 december, dan doen we eigenlijk niets speciaal. Dat is voor ons een gewone dag”, vertelt Mher. “Armeniërs geloven dat Christus op 6 januari geboren werd en die dag is dan ook ons kerstfeest.”
“Ook Nieuwjaar is voor ons bijzonder, want in Armenië begint het nieuwe jaar drie uur vroeger. Dus vieren wij twee keer, eerst via videocall met de familie daar en dan hier met onze familie”, lachen Sona en Mher Mirzoyan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
