Drielingzussen Arlette, Rita en Brigitte Staelens vieren deze maand hun tachtigste verjaardag. Samen mochten ze dus liefst tweehonderdveertig kaarsjes uitblazen, en de dames hebben vast nog wel wat jaartjes voor de boeg. “We hebben tenslotte een prima stamboom.”
“Arlette was er eerst, dan ik, dan Brigitte. Arlette en Brigitte komen uit één eitje, ik uit een ander. Maar in een kwartiertje waren we er alle drie, zei ons moeder altijd”, steekt Rita van wal. Bij de geboorte op 12 februari wogen ze alle drie ca. 1,240 kilogram, pas na zes maanden op de kraamafdeling mochten Arlette, Rita en Brigitte in augustus 1942 eindelijk naar huis. “We zijn opgegroeid in de Bakkersstraat, waar onze ouders een schelpenwinkeltje hadden. ‘Bazar de Drieling’ heette dat”, lacht Arlette. “We hebben een zorgeloze jeugd gehad, met lieve ouders die goed voor ons zorgden.” Twee jaar later werd er nóg een zusje geboren. “Maar zij is jammer genoeg niet blijven leven.”
“Ik herinner me nog dat we hier vroeger vaak op straat speelden”, vertelt Rita. “In die tijd kwamen de mensen nog buiten voor een praatje. De tijden zijn veranderd.”
Eindelijk zichzelf
“Moeilijker waren onze puberteitsjaren. Plots wilden we er niet meer hetzelfde uitzien”, weet Arlette nog. De zussen herinneren het zich alle drie nog levendig, die keer toen ze in die stoffenwinkel in Milaan elk een ander stofje mochten kiezen voor een kleedje. “Eíndelijk mochten we onszelf zijn”, knipoogt Arlette. “Maar doordat we een twee-eiige drieling zijn, waren er ook best wel grote verschillen tussen ons. Rita was van ons drieën de bazigste – papa zei altijd al lachend dat zij de chef was. Toen we wat ouder waren, kwamen Brigitte en ik daartegen in opstand.”
We waren goed bekend, zo mochten we elk jaar mee in de bloemenstoet
“Brigitte en Arlette waren huismussen”, meent Rita. “Terwijl ik de wereld wou ontdekken: baila, baila! Ik ben dol op Spanje.” “Rita verzamelt ook schelpjes”, weet Arlette. “En ons Brigitte is dan weer erg koningsgezind.” De drieling mocht ook elk jaar mee in de bloemenstoet. Zo herinneren ze zich die keer dat ze in de Belgische driekleur werden uitgedost.
Het derde wiel
“Een andere keer waren we ‘de boerkes van Olen’. Les triplés de Blankenberge! hoorden we de toeristen dan zeggen. Ook met onze plechtige communie hadden we enorm veel bekijks, in onze kleedjes met broderie anglaise. We waren hier goed bekend”, glimlacht Arlette. “We kwamen inderdaad geen aandacht te kort”, beaamt Rita. “Maar er waren ook minder leuke kantjes aan het drieling zijn hoor. Zo voelde ik mij wel eens het derde wiel aan de wagen, want Brigitte en Arlette waren als eeneiige tweeling twee handen op één buik. Had de ene verdriet, dan de andere ook – zij voelden elkaar perfect aan”, aldus Rita, zelf mama van een tweeling.
“Toen we nog klein waren, zijn we ooit eens op bezoek geweest bij een drieling in Menen die niets anders deed dan ruzie maken. Zelf konden wij het al bij al nog goed met elkaar vinden”, relativeert Arlette.
Vroeger gingen de dames op hun verjaardag wel eens samen uit eten. “Maar sinds Brigitte in De Strandjutter verblijft, lukt dat niet meer. Wel kopen we nog elk jaar een cadeautje voor elkaar. We wonen trouwens ook maar twee straten ver. Té dicht naar onze goesting – grapje!” knipoogt Arlette. Zij was de eerste die in het huwelijksbootje stapte. “Iedereen zei altijd dat ík als eerste zou trouwen, maar ik was de laatste. Misschien omdat ik bang was voor de sleur”, knipoogt Rita. “En ik had schrik dat ik niemand zou vinden omdat ik ‘die van de drieling’ was”, glimlacht Arlette. “Maar uiteindelijk heb ik dus als eerste van ons drieën mijn jawoord gegeven. Ondertussen ben ik wel al van mijn zestigste weer alleen.”
En ondertussen zijn de dames uiteraard ook allang met pensioen. Arlette was demonstratrice in grootwarenhuizen, Brigitte hielp mee in de winkel van hun ouders en Rita werkte ooit in Het Witte Paard. “We gingen daar zelf ook altijd naar de zomerrevues kijken”, vertelt Rita. “Af en toe stal ons vader dan zélf de show door zich daar van de trappen te laten vallen. Hij was een grote fan van Charlie Chaplin, leek daar ook als twee druppels water op. Hij is zelfs ooit verkleed als Charlie Chaplin naar carnaval gegaan.”
Samen zijn Arlette, Rita en Brigitte van plan om minstens driehonderd jaar te worden.
Papa werd 102
“We hebben gelukkig een goede stamboom: papa is 102 geworden, mama 93. We hebben dus nog wel een paar jaar te gaan, en ook al hebben we alle drie wel onze kwaaltjes, we leven gewoon van dag tot dag en proberen er zoveel mogelijk van te genieten. Dat is het enige wat nog telt.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
