Angelo Rosseel opende 15 jaar geleden La Durée in de Leenstraat in Izegem, sinds 2013 bezit het Izegemse restaurant twee Michelinsterren. “Zenuwachtig ben ik zeker niet richting de uitreiking op 23 mei. Ik loop immers al een tijdje mee en we doen er ook elke dag alles aan om ons niveau aan te houden. Meer kun je niet doen.”
In april 2007 startte Angelo Rosseel met La Durée. Een half jaar later had hij zijn eerste Michelinster al op zak, in 2013 volgde een tweede ster en die werd jaar na jaar bevestigd. Maandag 23 mei worden – met enkele maanden uitstel – in Bergen opnieuw de sterren uitgereikt. “Die sterren geven je vooral internationaal uitstraling. Toeristen komen er vaak op af, maar hier in Izegem kennen we niet echt toerisme. Wel wat zakentoerisme en die mensen behoren ook tot onze klanten. De waarde van die sterren kun je moeilijk meten. ”
Onzekere tijden
Na de lockdowns draaide La Durée weer op kruissnelheid. “We hadden ook een personeelsswitch achter de rug, maar ondertussen staan we er opnieuw met een sterk team. Maar dan besloot ‘de Rus’ onnozel te gaan doen. Je voelt dat het onzekere tijden zijn.”
Ik ben 46 jaar en werk tussen de twintigers, dat voel je toch soms wel
“De mensen worden ook constant met de neus op de feiten gedrukt. Alles wordt duurder. Ook voor ons. Onze leverancier van zalm verklapte dat zijn aankoopprijs verviervoudigd is, langoustines zijn onbetaalbaar geworden… En het is niet enkel in de horeca dat dit voorvalt, het is in alle sectoren. En overal zoekt men ook volk en vindt men er geen…”
La Durée is op zondag en maandag gesloten en in het weekend vertoeft Angelo vaak bij zijn vriendin in Londen. “Daar is het leven ook opnieuw volop op gang gekomen. Het is ook een ongelofelijke stad, erg multicultureel. Je vindt er ook de beste Japanner en je kan er lekker Indisch eten. De hele wereld komt er samen. Maar toen het toerisme stokte hebben ze daar ook sterretjes gezien. En heel wat personeel, vaak uit Oostbloklanden, is teruggekeerd naar huis en zien ze nu niet meer terug.”
Zoon volgt koksopleiding
Angelo is ook de papa van dochter Clemence (19) en zoon Louis (23). “Mijn dochter studeert nog, mijn zoon gaat al werken, maar volgt nog een koksopleiding. Hij liet al merken niet in de gastronomie te gaan. En gelijk heeft hij. Ik ben nu 46 jaar, heb wel nog wat jaren voor de boeg. Maar je voelt het toch soms al, ik sta hier immers tussen een groep twintigers die van het ene naar het andere springen. Maar mijn zaak en dus ook de sterren zijn aan mijn naam verbonden. Eens ik hier stop, schieten eigenlijk maar een hoop bakstenen over. Maar we gaan dus nog een tijdje door. Dat is ook nodig.”
Ook Angelo ervaart dat het leven wat veranderd is. “In mei is het hier wat kalmer in het restaurant, maar dat is altijd zo. Er zijn communies en de mensen hebben heel wat feestjes in te halen. Maar voor corona stond er geen rem op. Vriendinnen die op weekendjes naar het buitenland gingen, het feesten kon niet op. Nu voel je toch wat meer terughoudendheid bij de mensen. En niemand die weet welke richting het uit gaat.”
