Met bijna 5.000 zijn ze, de Oekraïense vluchtelingen die in West-Vlaanderen een veilige thuishaven vonden én aan een nieuw leven timmeren. Daar hoort ook Anastasiia Koriak bij. In maart vluchtte ze van het oorlogsgeweld in haar thuisland en sinds begin dit schooljaar staat ze in de Izegemse GO Atheneum Campus Bellevue als leerkracht Engels voor de klas. “Ik had nooit durven denken dat ik in België een nieuw leven zou opbouwen.”
West-Vlaanderen telt op vandaag 4.726 erkende Oekraïense vluchtelingen. Die proberen zich, elk op hun manier, ten dienste te stellen van onze samenleving. Iets wat Anastasiia Koriak (28) zeker doet, want sinds 1 september is ze aan de slag als leerkracht Engels bij GO Atheneum Campus Bellevue in Izegem, waar ze zestien uur per week voor de klas staat in het beroepsonderwijs.
In maart liet ze in Oekraïne hebben en houden achter en vond ze onderdak in ons land. “Toen de oorlog uitbrak, woonde ik in Kiev”, opent Anastasiia haar verhaal.
“Mijn appartementje lag net naast twee belangrijke bruggen en op een steenworp van het centraal station van Kiev, de bombardementen vlogen me haast letterlijk rond de oren.”
IJzersterke band
Anastasiia, die in haar thuisland al acht jaar als leerkracht Engels werkte, trok eerst naar haar ouders die in het kleine dorpje Chervona wonen. “Maar van daaruit was het onmogelijk om mijn job te doen”, zegt ze.
“Ik werd hier meteen door iedereen aanvaard”
“Mijn vriend Andrew woont al sinds 2018 in Sint-Eloois-Winkel en werkt voor een Poolse bouwfirma die hier in België actief is, dus besloot ik bij hem in te trekken. Geen makkelijke beslissing, want ik moest mijn ouders in Oekraïne achterlaten. We hebben een ijzersterke band, maar ik had geen andere optie.”
Eenmaal aangekomen in ons land, wilde Anastasiia zo snel mogelijk weer aan de slag. “Uiteindelijk kon ik in juni bij Athena 3 Hofsteden in Kortrijk een maand lang Oekraïense kinderen ondersteunen, maar die opdracht werd niet verlengd. Tijdens de zomervakantie heb ik op zo goed als elke onderwijsvacature in de regio gereageerd, maar nergens kreeg ik reactie.”
Tot Elias Rommens, directeur van GO Atheneum Campus Bellevue, Anastasiia’s sollicitatie onder ogen kreeg. “Dat was eind augustus, zegt hij.
“We waren dringend op zoek naar een leerkracht Engels, maar vonden echt niemand. Toen Anastasiia op gesprek kwam, wist ze me met haar enthousiasme in een vingerknip te overtuigen.”
Google Translate
Anastasiia heeft het uitstekend naar haar zin, zegt ze. “De beste beslissing die ik kon nemen. Ik werd meteen door iedereen aanvaard, ik voel me echt deel van het team.”
Dat ze, behalve enkele woordjes, geen Nederlands spreekt, blijkt geen obstakel te zijn. “Het zet de leerlingen net aan om extra hun best te doen. En als het echt niet lukt om de boodschap over te brengen, hanteren we Google Translate”, glimlacht ze.
“Intussen kan ik Nederlands al goed lezen en begin ik het ook te begrijpen, behalve wanneer jullie heel snel en in jullie dialect praten. Maar in januari start ik met Nederlandse lessen. Ik wil de taal zo snel mogelijk onder de knie krijgen.”
Loon opsturen
Dat ze op vandaag aan een nieuw leven timmert in België, had Anastasiia nooit durven denken. “Had je me dit scenario een jaar geleden onder mijn neus geschoven, ik zou eens smakelijk gelachen hebben. Maar de oorlog heeft er anders over beslist.”
“Mijn leven en werk bevinden zich in West-Vlaanderen, mijn hart ligt nog altijd in Oekraïne. Bij mijn ouders. Ik probeer hen dagelijks te horen, via berichtjes of door even snel te bellen. Ik moet weten of ze oké zijn. Ik volg het nieuws in mijn thuisland op de voet en stuur elke maand een deel van mijn loon naar mijn ouders op. Mijn mama is door de oorlog haar job als schoolkok kwijt, mijn papa kan slechts halftijds werken.”
Ook Anastasiia’s leerlingen en collega’s leven met haar mee. “Iedere week vragen ze wel om een update. Dat doet erg veel deugd, want de feestdagen beloven lastig te worden. Ik kijk er niet naar uit om die door te brengen zonder mijn familie. Ik hoop hen snel weer in de armen te kunnen sluiten.”
Tweede thuis
Hoe dan ook is de jonge Oekraïense van plan om haar leven in Izegem verder uit te bouwen. “Mijn vriend en ik zijn van plan om naar een appartement in Izegem te verhuizen en ik hoop nog lang deel uit te kunnen maken van deze school. Die is in recordtempo tot mijn tweede thuis uitgegroeid – net als België, al heb ik wel even moeten wennen aan het Belgische onderwijssysteem.”
“In Oekraïne moest ik na elke les mijn leerlingen evalueren, hier gebeurt dat iets minder vaak. En jullie hebben ook meer schoolvakanties, waarbij leerkrachten dan ook nog eens écht thuis zijn. In Oekraïne moet je als leraar ook tijdens de vakanties op school aanwezig zijn.”
Directeur Elias glimlacht. “Anastasiia vormt een duidelijke meerwaarde voor ons. “Een goede en gemotiveerde leerkracht die haar leerlingen mee op sleeptouw neemt. We hopen dat ze nog lang bij ons mag blijven.”
“Dat hoop ik ook”, knikt Anastasiia. “Ik hoop dat 2023 een jaar vol goed nieuws wordt. Hier en in Oekraïne. Wat ik wens voor het nieuwe jaar? Vrede. Gewoon vrede. Je weet pas hoe kostbaar het is wanneer het niet meer voor het grijpen ligt.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
