“Maandenlang heb ik gezocht naar een dak boven ons hoofd. Ik was doodsbang dat ik met mijn twee dochters op straat zou belanden.” Dat Kortrijk een tekort heeft aan huurwoningen, blijkt niet alleen uit onderstaande getuigenis maar ook uit nieuwe cijfers van de Woonclub, een organisatie die mensen aan een huurwoning tracht te helpen. Begin vorige maand stonden amper 264 panden te huur in onze regio en dat aan een gemiddelde huurprijs van net geen 700 euro.
Brenda* heeft er net als iedereen een hard jaar opzitten. Als alleenstaande werkende mama had ze het al moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen, maar toen ze technisch werkloos raakte door de coronacrisis moesten ze het met nog minder stellen.
“Toch is dit niets vergeleken met drie jaar geleden”, vertelt ze. “Mijn ex had toen net besloten dat hij mij niet meer in zijn leven wilde. Ik kreeg een maand om te verhuizen met mijn twee dochters van zes en twaalf uit mijn eerste huwelijk. Tot die tijd was ik huismoeder geweest, ik wilde er zijn voor mijn kinderen. Maar ik had dus geen eigen inkomen. Die eerste maand schuimde ik alle mogelijke huurhuizen in de regio af, maar zodra verhuurders vernemen dat je alleenstaand bent, zie je ze gewoon hun staart intrekken. Na een maand kon ik voor even bij mijn ouders in Menen terecht, maar daar sliep ik in één kamer met mijn twee kinderen. Die situatie was dus niet lang houdbaar.”
Supermarktloontje
Brenda zette door, dweilde alle diensten af en hield elke immowebsite angstvallig in de gaten. “In principe kwam ik in aanmerking voor een sociale woning. Ik sta trouwens nog steeds op de wachtlijst, maar daar kreeg ik te horen dat het jaren kon duren voor er een plek voor ons was. Omdat we in principe nog een dak boven ons hoofd hadden, zakten we op de wachtlijst. Elk nieuw huis dat op de markt kwam, ging ik bezoeken. Maar de concurrentie van deftige koppeltjes was gewoon te groot. Met mijn supermarktloontje maakte ik geen enkele kans. Veel immokantoren sluiten je al op voorhand uit met hun 1/3-regel (een vuistregel die stelt dat je maximum een derde van je loon aan je woning mag besteden red.) , pure discriminatie vind ik dat.”
“Op een bepaald moment zag het er echt even naar uit dat we op straat zouden belanden. Nachtenlang heb ik in mijn kussen geweend. Stilletjes, zodat mijn dochters mij niet zouden horen.” Na bijna een jaar zoeken vond Brenda een huisje met twee slaapkamers voor 745 euro per maand. “Eigenlijk is dat te veel en dan moeten mijn kinderen nog een kamer delen. Maar het is beter dan niets en veel goedkoper zal je niet vinden in Kortrijk”, besluit Brenda.
264 panden te huur
Nieuwe cijfers van de Woonclub lijken dat te bevestigen. Woonclub is een organisatie die mensen die financieel kwetsbaar zijn, helpt met het zoeken naar een huurwoning. Hun werkgebied valt samen met de W13 gemeenten: Anzegem, Avelgem, Deerlijk, Harelbeke, Kortrijk, Kuurne, Menen, Waregem, Wervik, Wevelgem, Zwevegem, Lendelede en Spiere-Helkijn. Enkele weken geleden bracht een steekproef aan het licht dat er begin februari slechts 264 panden te huur stonden in deze regio. Exact 55 daarvan waren huizen, met een gemiddelde huurkost van 760 euro per maand. Zo goed als alle andere panden waren appartementen met een gemiddelde huurprijs van 671 euro per maand.
“Een belangrijke vaststelling daarbij is dat huizen die slecht geïsoleerd zijn, en waar je dus enorm moet stoken, goedkoper zijn. Maar daar doe je natuurlijk geen winst mee, je betaalt het gewoon in verwarmingskosten”, zegt W13-voorzitter Philippe De Coene.
Huurders voor het kiezen
De Woonclub heeft slechts twee vaste medewerkers in dienst, en zij kunnen de vraag naar hulp niet aan. “We kunnen lang niet iedereen aan een huis helpen”, aldus schepen Lynn Callewaert (CD&V). “Door de grote vraag op de markt hebben verhuurders hun huurders maar voor het uitkiezen. Mensen die financieel zwak staan, vallen dan als eerste uit de boot. De 1/3-regel wordt bovendien heel vaak gehanteerd. Door de crisis kunnen we ook minder dossiers behandelen. Vorig jaar waren het er nog 790, dit jaar maar 664. Natuurlijk sturen we mensen die we niet meteen aan een woning kunnen helpen, niet zomaar wandelen. We maken hen wegwijs in het oerwoud aan subsidies en maatregelen die ze tot hun beschikking hebben. Zo zijn ze beter gewapend als ze op zoek gaan naar een woonst.”
De mensen die in de Woonclub belanden, leven lang niet allemaal van een uitkering. “In 2020 kwamen 132 loontrekkenden aankloppen”, aldus de schepen. “Vaak zijn dat alleenstaande ouders. Zij zijn een bijzonder kwetsbare groep.” Een oplossing voor de krapte op de huurmarkt is nog lang niet in zicht. Integendeel, betaalbaar wonen zal in de toekomst alleen maar moeilijker worden, ook in Kortrijk.
*Echte naam bekend bij de redactie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
