Sybe Vandemeulebroucke, 29 jaar en kleuterleider, heeft een kinderwens. Al jaren. Adoptie blijkt voor de Kuurnenaar niet de juiste oplossing en ook zijn rol als pleegpapa vult zijn hart voor een eigen kind niet helemaal in. En dus start hij in maart met een uniek traject aan het UZ Gent. Als eerste alleenstaande man wil Sybe met de hulp van een draagmoeder en een eiceldonor papa worden. “Ik besef dat niet iedereen voorstander zal zijn, maar in mijn omgeving is de steun enorm. Ik voel dat ze achter mij staan, dat is heel belangrijk voor me.”
In maart wordt hij 30, maar die verjaardag wordt lang niet de belangrijkste verandering in zijn leven. De 29-jarige Kuurnenaar Sybe Vandemeulebroucke begint straks aan een uniek traject aan het UZ Gent. Als alles goed gaat, wordt Sybe de allereerste alleenstaande man in ons land die met de hulp van een draagmoeder papa wordt.
Adoptie en pleegouder
“De kinderwens is er al jaren, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik die voel”, vertelt de kleuterleider van Wijzer in Kuurne. “Al heel jong wist ik dat ik zelf kinderen wou. De stap naar procedures om zelf een kindje te hebben, heb ik al jaren geleden gezet.” Op zijn 27ste begon Sybe aan een lange, slopende adoptieprocedure. Maar die werd voor de twintiger te zwaar. “Ik kon het persoonlijk niet langer dragen. Het duurde te lang, zo lang dat ik voor mezelf uitmaakte dat het zo niet zou lukken.”
Intussen zette Sybe de stap naar pleegouderschap en komt er om de twee weken een pleegkind langs in de weekends. “Maar hoe fantastisch pleegzorg ook is en hoe belangrijk ik het ook vind, ook pleegzorg vult mijn eigen kinderwens niet in”, aldus Sybe. “Afgelopen zomer begon ik met het idee van draagmoederschap te spelen. Eerst voorzichtig, maar na een open babbel met een goede vriendin die zelf bewust alleenstaande mama is, raakte ik nog meer overtuigd. In augustus ben ik voor het eerst naar het UZ Gent gestapt, voor een eerste gesprek.”
Klik met draagmoeder
Vanaf dat moment startte Sybe samen met zijn dichte omgeving de zoektocht naar een draagmoeder. “Ik vertelde het aan veel mensen, in de hoop iemand te vinden. Ik had mezelf drie jaar gegeven om iemand te vinden. Lukte dat niet, dan zou ik ermee stoppen. Maar het is razendsnel gegaan. Eind december kreeg ik plots een berichtje van vrienden met het nieuws dat ze iemand kenden die het wel zag zitten. Het klikte meteen. Het zijn zulke lieve mensen, een koppel dat dit oprecht voor mij wil doen. Dat ze dicht bij vrienden van mij staan, is voor mij belangrijk. Het is niet iemand totaal wildvreemd, het komt niet helemaal uit het niets.”
Samen met de draagmoeder en haar partner keert Sybe straks dus terug naar het UZ Gent, voor een nieuw gesprek met de psychologen. Daarna wordt ook de medische geschiedenis uitgeplozen en wordt alles voorbereid om effectief te starten. Nooit eerder begeleidde het UZ Gent een alleenstaande man als wenspapa. “Ik blijft er heel nuchter in. Enthousiast, maar heel nuchter”, zegt Sybe. “In het ziekenhuis is uitdrukkelijk gezegd dat alles nog voor het Ethisch Comité moet komen. Het proces op zich is niet nieuw, het feit dat het voor een alleenstaande man is. Bij het UZ was men positief, ze staan achter mij. Maar ik besef dat er op dit moment geen zekerheid is. Ik weet dat het kan mislopen: de kans dat ik geen papa kan worden, is er ook nog altijd.”
Schoolpoort
“Ik weet ook dat niet iedereen voorstander zal zijn van wat ik doe, maar mijn familie en vrienden staan achter mij. De steun in mijn omgeving is enorm. Het idee dat al die mensen achter je staan, is voor mij heel belangrijk. Ik weet dat ik altijd op hen zal kunnen rekenen, voor wat dan ook”, aldus Sybe nog. “Er zullen sowieso nog uitdagingen op mijn pad komen, of zaken waar ik op dit moment nog niet aan denk. Maar ook van die twijfels en tegenslagen zal ik leren.”
Aan de peutertjes in zijn klas heeft hij zijn kinderwens nog niet uitgelegd. Maar als de ouders straks aan de schoolpoort vragen hebben, zal Sybe die heel openhartig beantwoorden. “Ik denk dat heel veel mensen nu pas gaan horen of lezen dat ik op die manier mijn droom najaag. Velen zullen misschien schrikken. Iedereen met vragen is heel erg welkom. Absoluut.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier