Alice Vancraeyenestens vierde op 18 december haar 105de verjaardag. De kranige oudste inwoner van Bredene woont nog steeds alleen thuis in de Kapelstraat. Ze krijgt wel wat hulp, maar koken en het stof afdoen doet ze gewoon nog zelf. “Ik mag niet meer stofzuigen van de dokter.”
Alice wordt in 1918 geboren nadat haar papa, die afkomstig was uit Koekelare haar mama leerde kennen in Frankrijk tijdens de oorlog. “Hij was de jongste van tien kinderen en moest gaan vechten tijdens de oorlog in 1914. In Frankrijk leert hij mijn mama kennen en ze trouwen.” Alice kan het navertellen alsof het gisteren was. Ze is enig kind en als ze ongeveer 14 jaar is, verhuizen ze terug naar België. “We woonden eerst bij mijn tante omdat we alles verkocht hadden in Frankrijk.”
“Ik heb ‘kloeke botten’, dat is alles. Ik ben onlangs gevallen, maar ik heb gelukkig niet gebroken, dat komt door mijn sterk gestel”
Alice haar eerste job is in het kasteel van Ruddervoorde. “Ik deed het huishouden voor de baron. Ik moest er in de keuken werken en een beetje van alles doen. Ik leerde later mijn echtgenoot kennen.” Het was geen gelukkig huwelijk en het koppel zal later scheiden. Alice kreeg twee kinderen, maar haar twee zonen zijn ondertussen al overleden.
De kranige dame heeft veel gewerkt tijdens haar leven. “Ik heb op verschillende plaatsen gewerkt waaronder in de Innovation in Brussel. Omdat ik tweetalig was, werd ik benoemd tot de chef voor vijftien meisjes.” Ze leerde later haar tweede partner kennen, een architect waarmee ze lange tijd in Genk woonde. “Ik stopte met werken, maar werkte hard in de tuin en het huishouden.”
Poetsen
27 jaar geleden kwam ze in Bredene wonen en daar woont ze nog altijd alleen thuis. “Ik krijg ’s morgens hulp van een iemand die me helpt om me te wassen en er komt vier uur per week iemand die helpt met poetsen en boodschappen.” Net voor ons bezoek heeft Alice nog zelf het stof afgedaan. “Of ze dan niet voelt dat ze al 105 jaar is? “Ja, want ik heb veel zin om te poetsen, maar ik mag van de dokter niet meer stofzuigen, op een ladder staan en niet dit en niet dat”, zucht Alice.
De oudste Bredenaar kijkt televisie om te ontspannen. “Vroeger las ik nog veel, maar mijn ogen zijn niet meer goed. Ik ben eens naar de oogarts geweest maar die zei dat er niet veel aan te doen was. Mijn ogen zijn gewoon versleten.”
‘Kloeke botten’
Ze krijgt sinds kort vaak bezoek van kleinzoon Ivan Zeebroek. “We hebben elkaar 30 jaar niet gesproken. Er was een familieruzie en zo zijn we elkaar uit het oog verloren. Ik werk als marktmedewerker voor de gemeente. Opeens zag ik haar staan voor het raam. Ik wist dat ze hier woonde, maar ik wist niet dat ze nog leefde. We zijn opnieuw in contact gekomen en nu kom ik wekelijks langs. Ik ben blij dat ik de kans gekregen heb om haar opnieuw te leren kennen”, vertelt Ivan. Ook Alice is blij dat ze haar ‘petit fils’ terug heeft.
Ze had nooit gedacht zo oud te worden. “Ik heb ‘kloeke botten’, dat is alles. Ik ben onlangs gevallen, maar ik heb gelukkig niet gebroken, dat komt door mijn sterk gestel.” Wat is nu de succesformule om net als Alice nog zo goed oud te worden? “Ik vraag het me zelf ook af.” We nemen nog een foto om af te sluiten. “Niet te dicht eh, anders zie je mijn rimpels”, lacht Alice.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
