Albert Boone en Berenice Declercq vormen al vijftig jaar een getrouwd paar. Een delegatie van het gemeentebestuur en de Orde van de Ezel kwam hen persoonlijk feliciteren.
Albert en Berenice kwamen elkaar lang geleden geregeld tegen onderweg. Toen Albert vernam dat Berenice ‘een goe meiske’ was, stuurde hij haar af en toe brieven. De vonk sloeg echter al dansend over, in ‘De Golden River’ in Deerlijk. Na een jaar samen te zijn, trouwde het koppel op 14 maart 1972 voor de wet en een maand later op 14 april 1972 in de kerk, waarna er gefeest werd bij Van Wonterghem.
Na het huwelijk woonde het koppel eerst een tijdje in bij de ouders van Berenice, waarna ze een huisje huurden in de Kattestraat, om dan uiteindelijk een eigen woning te bouwen in de Bavikhoofsestraat, waar ze nog altijd wonen. Albert en Berenice kregen twee dochters, Kathy en Patricia, en vier kleinkinderen: Sharon, Mathias, Amber en Yorgen.
Masseur wielericonen
Albert werd geboren in 1948 in Anzegem. Toen hij nog maar twee was, stierf zijn moeder. Zeven jaar lang liep Albert school in Anzegem, waarna hij verhuisde naar Zwevegem-Knokke. Daar liep hij tot zijn veertiende school en ging aansluitend werken bij de firma Bekaert, waar hij na 41 jaar dienst met pensioen ging.
Naast staaldraad had Albert echter nog een andere grote passie: masseur. Vijfentwintig jaar lang was hij onder meer de masseur van wielrenners als Freddy Maertens, Stijn Devolder, Frederik Nolf, James Vanlandschoot, Gorik Gardyn en vele anderen. Op de bovenverdieping van zijn woning heeft Albert zelfs een kamer ingericht waar tal van wielertruitjes hangen.
Berenice werd geboren in het moederhuis van Kortrijk en groeide op in de Bavikhoofsestraat. Ze liep school in de Kortrijksestraat en ging vervolgens naar de naaischool in de Gasthuisstraat. Op haar veertiende ging ze het huishouden doen bij een gezin met twee kinderen. Aangezien Berenices ouders een winkel hadden, moest ze ook thuis instaan voor de was en de plas en de opvang van de andere kinderen.
Nadat haar ouders hun winkel van de hand hadden gedaan, vond Berenice werk in het O. L. V.-Hospitaal, waar ze instond voor het poetsen van onder meer de kamers en de spoedafdeling. Daarnaast maakte ze ook de chirurgische instrumenten schoon. Na twintig jaar deed de poetsmachine haar intrede in het hospitaal en leerde Berenice daarmee werken. Na 38 jaar dienst kon Berenice in 2003 op 54-jarige leeftijd met pensioen. (BRU)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
