Aannemer Olivier Siemoens kijkt hoopvol vooruit: “Meedingen naar grotere projecten”

In de zomer van 2019 waren de plannen van de Aarseelse bouwondernemer Olivier Siemoens nationaal nieuws. Hij kondigde toen aan dat hij een huis zou bouwen om de broodnodige buitenlandse werknemers vlotter aan zich te kunnen binden. Vanaf maart gaan de kamers vlakbij Aarsele-station in verhuur. “De buren mogen gerust zijn: er zullen zich geen feestjes afspelen.”

Siemoens Bouwonderneming werkt voor 80 procent in opdracht van sociale bouwmaatschappijen en de rest van de activiteiten bestaat uit sleutel-op-de-deurprojecten in eigen beheer. Maar geen enkel heeft al zo veel aandacht getrokken als het huis dat Olivier bouwt voor zijn buitenlandse bouwvakkers.

We zijn intussen ruim anderhalf jaar na de ontvouwing van de plannen. Hoe staat het ermee?

Olivier Siemoens: “Het doel is om de tien kamers, allemaal voorzien van eigen sanitair naast een eigen living en keuken, vanaf 1 maart te verhuren. Vier zijn voorbehouden aan eigen medewerkers. Ik beschouw dat eerder als doorgangskamers, want eens ze het Nederlands onder de knie hebben en zich onze cultuur wat eigen maken, settelen ze zich graag definitief. Daar helpen we hen bij via onze contacten binnen de immobiliënsector. Voor zes kamers sluiten we een contract af met een interimbureau, dat controle zal uitoefenen op de strikte huisregels. De buren mogen zich gerust zijn: er zullen zich geen feestjes afspelen.”

Hebben jullie tijdens de kerstvakantie veel medewerkers naar hun familie in het buitenland zien vertrekken die bij hun terugkeer in quarantaine moesten?

“Het bleef beperkt tot een trio dat naar Roemenië of Polen reisde. Vooraf hebben we hen van naaldje tot draadje uitgelegd welke coronaregels er van kracht zijn in België en dat ze na hun trip sowieso in quarantaine zouden moeten. Eentje verzekerde me dat hij wel via binnenwegen ons land zou binnenkomen, maar dat staan we uiteraard niet toe. Wie met corona terugkeert, kan een hele ploeg aansteken, terwijl het aantal besmettingen tot dusver beperkt bleef tot enkelingen.”

“Wie wel in België bleef, heeft mogelijk in een van de ons omringende steden of gemeenten landgenoten opgezocht. Daar hebben we minder controle op. Net daarom verscherpen we na elke vakantie onze coronamaatregelen en hameren we er bij al onze medewerkers op dat ze elkaar moeten durven sturen.”

Hoe zijn jullie de coronacrisis tot dusver doorgekomen als bedrijf?

“Toen de regering in maart vorig jaar een totale lockdown afkondigde, begonnen heel wat onderaannemers paniekvoetbal te spelen, omdat ze het niet wisten hoe ze aan de strenge maatregelen konden voldoen. Ik liet de kwestie eerst een beetje sudderen en sloeg met onze boekhouder aan het cijferen. Ik kan je verzekeren dat de rekening snel gemaakt was, want het kwam er op neer dat elke maand dat het bedrijf stillag we een jaar winst kwijtspeelden.”

Dus zijn jullie blijven doorwerken?

“Ja, maar absoluut met oog voor ieders veiligheid. Het personeel kreeg altijd de vraag of men wilde werken. Een aantal van wie de partner in de zorg werkte en geen opvang had voor de kroost mocht probleemloos thuisblijven. In alle bestelwagens werd plexiglas bevestigd en we investeerden zelfs nog in extra vervoer. Op de werven waren we wekenlang de enige aanwezigen, waardoor we vooral naar onszelf moesten kijken om niet besmet te raken. Een geluk bij een ongeluk was dat we kort voor de lockdown heel veel materiaal geleverd hadden gekregen, waardoor we ongestoord konden voortwerken en zelfs konden inhalen op onze planning.”

“Dit jaar werven we minstens tien medewerkers extra aan”

Jullie liggen zowaar voor op schema?

“Dat nu ook weer niet. Maar we zijn mee en dat is al heel wat in de bouwsector. Corona loert nog overal om de hoek. Plots kan de telefoon rinkelen met het bericht dat een onderaannemer niet kan voortwerken omdat een hele equipe in quarantaine zit. Normaal voeren we geen funderingswerken uit, maar we hebben intussen een grote en een kleinere kraan gekocht om dat toch zelf te kunnen doen, zodat we al ons personeel aan het werk kunnen houden en de werven zo weinig mogelijk vertraging oplopen.”

Ondanks de coronacrisis oogt de toekomst van Siemoens Bouwonderneming heel rooskleurig , vertelde je me daarnet, want jullie gaan doorgroeien naar een klasse 6-bedrijf.

“Inderdaad, waardoor we zullen kunnen meedingen naar grotere projecten. Dat betekent wel dat we over een periode van drie jaar gemiddeld 23 werknemers op de werkvloer moeten tellen. Begin dit jaar heb ik al vijf nieuwkomers een contract gegeven van wie we er drie konden binnenhalen door tips, nadat een collega-aannemer in vereffening ging. De donderdagnamiddag had het personeel het slechte nieuws vernomen en toen ik de vrijdagmorgen contact opnam, waren er al die andere aanbiedingen op zak hadden. Zo groot is de schaarste aan geschoold personeel in onze sector. In de loop van het jaar moeten er nog eens vijf tot zes krachten bij op de werven. Ook voor het bureau denken we nog aan uitbreiding.

Je hebt inmiddels een zoon van veertien. Denk je al aan de volgende generatie?

“Ik vrees dat zij nog meer het slachtoffer zal worden van regelneverij, administratieve rompslomp en vooral het vergrootglas waarmee ondernemers in het vizier worden gehouden. De verantwoordelijkheid die wij elke dag opnieuw moeten opnemen en bewijzen ten opzichte van onze mensen, klanten en familie is een zware last. Je moet echt bewust voor dit werk kiezen en er altijd opnieuw willen voor gaan, zelfs al heb je een offday. Daarom wil ik mijn kinderen echt de keuze laten en hen vooral hún ding laten doen.”