Feestweek ten huize Vermeersch in Kortrijk. Zondag behaalde Wouter een klinkende verkiezingsoverwinning met Vlaams Belang. Donderdag vierde zijn zoontje zijn tweede verjaardag. “Mijn eerste prioriteit? Terug wat meer tijd vrijmaken voor mijn gezin. Mijn vrouw heeft de voorbije maanden veel op zich moeten nemen”, knipoogt hij. Een kennismaking met de West-Vlaamse architect van het nieuwe Vlaamse Belang.
We spreken af met Wouter Vermeersch (34) voor een ontbijt op de Grote Markt in zijn Kortrijk. Buiten miezert het. Vermeersch haalt zijn pochet uit de borstzak van zijn kostuum. “Momentje, ik veeg eerst even de druppels van mijn bril. Voorlopig kies ik nog voor mijn bril in plaats van mijn lenzen, omdat ik op alle campagnefoto’s met bril sta. Zeker voor een nieuwkomer in de politiek is herkenbaarheid essentieel.”
Imago lijkt enorm belangrijk voor de nieuwe generatie Vlaams Belangers. Afgezien van de bril, zijn er uiterlijk niet zoveel verschillen tussen Tom Van Grieken, Dries Van Langenhove en Wouter Vermeersch. Verzorgde coupe, strak in het pak, hemd, das en boven alles de zelfverzekerde glimlach. “Als ondernemer zat ik ook al strak in het pak. Ik vind dat ook een vorm van respect voor de job van politicus. Het toont aan dat je je taak ernstig neemt. Politicus is toch een voornaam beroep, niet? Je vertegenwoordigt je kiezers. Jammer dat sommige politici geen das meer dragen. Voor mij is het trouwens ook gemakkelijk. Ik heb een kast met dassen en een reeks hemden. Ik moet nooit twijfelen. Gewoon elke dag een proper hemd en een nieuwe das. Maar wees gerust, onze dresscode hoort niet bij de partijstrategie. Ik ben oprecht zo en wil ook oprecht overkomen.”
Fascist
Ben je de West-Vlaamse Tom Van Grieken? “Zo zou ik mezelf niet noemen. Ik ben er mij van bewust dat veel West-Vlamingen eerder dankzij de figuur van Van Grieken bij de partij zijn terecht gekomen, maar toch is het belangrijk dat er een West-Vlaams gezicht naar voren treedt. Ik vind het leuk dat ik die kans heb gekregen. Tom en ik hebben misschien een beetje dezelfde stijl. Hij is populair bij de jongeren. Dat gevoel had ik ook op schooldebatten. In Tielt won ik een debat met 30 procent, in Torhout zelfs 40 procent. Mensen kwamen mij achteraf aanspreken om te zeggen dat we het gespreksonderwerp aan de keukentafel werden. Zelfs CD&V’ers kwamen mij influisteren dat ze hun eigen kinderen moesten overtuigen. Mensen bespuwen ons niet meer. Ze raken meer en meer overtuigd dat we aanvaardbare politici zijn. Soms scheurt er nog eens iemand een folder voor mijn neus of roepen ze fascist. Maar over het algemeen tonen ze echt interesse en respecteren ze ons.”
Brabançonne
Wouter Vermeersch werkte tot voor kort voor Gerolf Annemans in het Europees Parlement. Hij studeerde af als handelsingenieur en is in de partij de financieel expert. “Ik kom helemaal niet uit een politiek nest. Mijn familie was absoluut niet Vlaamsgezind. Als oud-rijkswachter stond mijn vader zelfs recht van zodra hij de Brabançonne hoorde”, lacht hij. “Dat doet hij nu gelukkig niet meer. Mijn ouders zijn ondertussen mijn grootste supporters. Ze begrijpen mijn passie en volgen mijn redenering. Dat ik onverwacht verkozen geraakte in de provincieraad, is mede te danken aan mijn vader die keihard campagne heeft gevoerd voor mij, want ik had mij uitsluitend gefocust op Kortrijk. Ook mijn broer is tijdens deze campagne vanuit Oost-Vlaanderen naar hier gekomen om folders te bussen.”
Tom Van Grieken en ik hebben misschien een beetje dezelfde stijl, maar mijn kostuum is geen deel van onze strategie
Het politiek vuur wakkerde aan in de middelbare school, het Sint-Amandscollege in Kortrijk. “We moesten een speech schrijven en ik koos Vlaanderen als thema. Ik ben dan toespraken beginnen opzoeken van op de IJzerbedevaart. Uiteindelijk kreeg ik zeer slechte punten voor de inhoud van mijn toespraak. En dat begreep ik niet. Ik had altijd goede punten en ik had mijn best gedaan. Toen ik de toespraak moest brengen voor de klas, kreeg ik wel goede punten. Later realiseerde ik me dat het thema van mijn toespraak niet bij iedereen geapprecieerd werd. Maar bij mij bleef de interesse voor Vlaanderen en voor rechts groeien. Het was ook de periode van Pim Fortuyn, een figuur die mij enorm fascineerde. Ik denk dat niemand van mijn toenmalige klasgenoten en vrienden nu schrikt van mijn politieke voorkeur. Als Chirojongen liep ik al met een Vlaamse Leeuw rond op kamp in Wallonië.”
Goede vriend Dedecker
Wouter Vermeersch startte zijn politieke loopbaan bij de Lijst Dedecker. Tegelijkertijd richtte hij met Vlaamsgezinde jongeren de beweging Jong Forza Flandria op. “Met rechtse, Vlaamsgezinde jongeren van de N-VA, het Vlaams Belang en ook Vlott van Hugo Coveliers probeerden we daar samen te werken over de partijgrenzen heen. Binnen LDD was ik een van de meest rechtse stemmen. Ik leerde er ook mijn vrouw Kim kennen. Toen de partij hier uiteenviel, ben ik even gestopt met politiek. Jean-Marie en ik zijn nog altijd goede vrienden. Hij begrijpt mijn keuze voor Vlaams Belang. Ik heb hem zondag onmiddellijk gebeld om hem te feliciteren met zijn resultaat. Al vind ik persoonlijk dat hij op onze lijst had moeten staan. Je zal wel zien: hij gaat dat binnen N-VA niet uithouden.”
Bij het Vlaams Belang zit je sowieso met het cordon sanitaire waardoor je je politieke ideeën eigenlijk niet kan verwezenlijken. “Jean-Marie heeft in Middelkerke natuurlijk middelen nodig en die komen van de Vlaamse regering. Realpolitik dus. Ik zal de laatste zijn om Jean-Marie een opportunist te noemen, hij is een zeer correct man en heeft mij altijd gesteund. Ik begrijp zijn keuze. Maar ik ben bewust aan de andere kant van het cordon sanitaire gaan staan omdat ik van daaruit wil tonen dat onze partij wel aanvaardbare standpunten verdedigt. Dat we niet de grote boeman zijn. Wij moeten ons zo opstellen dat het cordon kan doorbroken worden.”
Succesverhaal
“Mijn keuze voor het Vlaams Belang kwam er mede door de aanslagen in Zaventem, de asieltsunami en de komst van de moskee hier in Kortrijk. Niemand hier behartigde dat dossier, dus heb ik besloten dat zelf te doen. Toen ben ik dus lokaal voor Vlaams Belang actief geworden. Pas met de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 kwam ik voor het eerst op.” Tom Van Grieken, die Wouter Vermeersch al kende van de periode bij Jong Forza Flandria, zag meteen het talent van de jonge Kortrijkzaan en maakte hem lijsttrekker voor de Kamer. Opnieuw werd het een succesverhaal.
Ik ben 34 jaar, even oud als het cordon, dat betekent dat ik al mijn hele leven niet in een democratie woon
“We hadden in de Kamer gemikt op twee zetels, we halen er uiteindelijk vier. In het Vlaams Parlement gingen we voor drie en hebben er nu vijf. Nooit haalde Vlaams Belang zo veel stemmen in West-Vlaanderen. Deze verkiezingszondag heeft onze wildste verwachtingen overtroffen. Nu is het mijn ambitie om met sociaaleconomische thema’s bezig te zijn. Maar ik wil ook zeer actief zijn op alle thema’s die West-Vlaanderen aanbelangen, te beginnen met de transmigratieproblematiek.”
Eindelijk ademruimte
“We hebben keihard moeten werken deze campagne. Dat wil ook zeggen dat binnen ons gezin mijn vrouw het grootste deel van de zorgen voor onze vierjarige dochter en ons zoontje van twee op zich heeft moeten nemen. Je mag niet vergeten dat Vlaams Belang vier jaar geleden klop heeft gekregen. Ook op het gebied van middelen en medewerkers was dat een serieuze pandoering. Nu gaan we eindelijk weer wat ademruimte krijgen en de studiedienst van onze partij weer wat kunnen uitbouwen. En ik ga de komende weken toch iets meer tijd bij mijn gezin kunnen besteden en mij ondertussen voorbereiden op mijn taak als volksvertegenwoordiger.”
Wouter Vermeersch hoopt ook stiekem nog om deel uit te gaan maken van het beleid. “Volgens mij is het geen kwestie meer van of het cordon doorbroken wordt, maar vooral van wanneer het doorbroken wordt. Ik ben 34 jaar, even oud als het cordon, dat betekent dat ik al mijn hele leven niet in een democratie woon. We vertrekken niet van breekpunten tijdens eventuele onderhandelingen, we zijn echt bereid tot compromissen, natuurlijk zonder onze broek af te doen. Ons enige breekpunt is het doorbreken van het cordon.”
Vechten tot de laatste snik
Maar nu is het dus eerst even tijd voor het gezin. “Zij zijn uiteindelijk mijn grootste drijfveer om aan politiek te doen. Ik heb het gevoel dat mijn kinderen opgroeien in een wereld die minder veilig is dan de onze, in een wereld waarin ‘onze mensen’ tweederangsburgers zijn geworden. Onze kinderen hebben niet meer dezelfde vrijheden. Toen ik zestien was, kon ik hier in het ‘straatje’ in Kortrijk veilig uitgaan en zonder zorgen alleen naar huis fietsen. Nu kunnen jongeren dat niet meer. Op schooldebatten gaven ze te kennen dat ze zich niet veilig voelen. Tsjetsjenen terroriseren de boel. Meisjes worden lastiggevallen. Dat wil ik niet voor mijn eigen kinderen. Daarvoor wil ik tot de laatste snik vechten.”
Eigenlijk wou Vermeersch mensen met allochtone roots op zijn Vlaams Belang-lijst. “Ik had zelfs een vrouw die gewonnen was voor het idee, maar ze liet zich te laat registreren als kiezer. Met mensen van buitenlandse origine die hier zijn en het goed menen, hebben wij geen problemen. Maar wie criminele feiten pleegt, vrouwen niet respecteert of profiteert van de sociale zekerheid heeft voor ons geen plaats. Die mensen moeten we binnen de wettelijke mogelijkheden kunnen verwijderen uit het Vlaanderen van de toekomst. Want zij verzieken het ook voor de mensen die het goed menen. Onze mensen verdienen dat.”
Lees al het verkiezingsnieuws hier én vrijdag in onze extra verkiezingskrant. Twee kranten voor de prijs van één!
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier