Wie regelmatig een gemeenteraad volgde tijdens de vorige legislatuur, wist dat Björn Anseeuw (N-VA) altijd wel voor animo zorgde. Na jaren oppositie voeren zit hij vandaag aan de andere kant van de gemeenteraadszaal. “We zijn in de eerste plaats allemaal mensen, en pas daarna politici.”
Björn Anseeuw (42) wist zich al in de aandacht te werken de voorbije negen weken. Zijn maatregel om fietsers toe te staan in het Leo-poldpark werd door de oppositie niet gesmaakt. “Het is al een zottekot geweest”, lacht hij.
Hoe ben jij in de politiek beland?
“Mijn vader zat in de politiek in Gistel, waar ik opgroeide. Ik heb het zo dus altijd vanop de eerste rij gevolgd. Toen ik 15 jaar was, richtte ik in Gistel mee de Volksunie-Jongeren op. Ik ga trouwens al naar school in Oostende van mijn vijf jaar, dus ik ken de stad door en door en wil hier nooit meer weg. Mijn vader heeft me nooit gepusht om in de politiek te gaan, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan zeker? Ik heb eerst tien jaar gewerkt als verpleegkundige en thuisverpleegkundige voor ik in 2010 de stap zette om me fulltime met politiek bezig te houden. Ik startte op het kabinet van Manu Beuselinck die toen in het parlement zetelde. In 2012 was ik lijsttrekker in Oostende en in 2014 raakte ik verkozen in het Vlaams Parlement.”
Mis je de verpleegkunde soms?
“Ik heb dat altijd heel graag gedaan, maar politiek is ook een passie voor mij. Voor mensen zorgen is de rode draad. Er komen vaak scholen op bezoek in het parlement en dan trek ik altijd een uur uit om vragen te beantwoorden. Ik vertel hen steevast dat ik hoop dat ook zij iets vinden waar ze door gepassioneerd zijn. Ik vind het een voorrecht dat ik dit mag doen. Hoewel ik meer uren klop dan ooit tevoren, heb ik niet het gevoel dat ik werk. Ik heb de smaak echt wel te pakken.”
Het is al een zottekot geweest de voorbije weken
Hoe heb je je eerste weken als schepen ervaren?
“Wanneer je op 2 januari de eed aflegt als schepen, dan rijdt die trein in volle vaart en dan moet je daar zien op te springen. Het was dus heel veel leren kennen, veel nieuwe mensen ontmoeten ook. Ik maak er een erezaak van om alle personeelsleden van de diensten waarvoor ik bevoegd ben te spreken. Het is heel fijn om met zo veel bekwame mensen te werken. Ik vraag ook aan iedereen dat ze me tegenspreken. Dat vind ik belangrijk, dat iedereen zijn gedacht kan zeggen. Dat is heel verrijkend. In de eerste weken hebben we al meteen een aantal belangrijke beslissingen moeten nemen zoals de heraanleg van de Adolf Buylstraat bijvoorbeeld. Het is al een zottekot geweest (lacht).”
Met onder meer Openbaar Domein, Mobiliteit en Concessies heb je belangrijke bevoegdheden in de wacht gesleept.
“Wist je dat er voor mij nooit een schepen van Mobiliteit in Oostende is geweest? Mobiliteit is nochtans een erg belangrijk thema en is bepalend voor de leefbaarheid van je stad. In Oostende hebben we een achterstand in te halen. Daarom dat we dé fietsstad van Vlaanderen willen worden. Mobiliteit is ook meer dan van punt A naar punt B gaan. Zelf ben ik een echte buitenmens en kan ik immens genieten van tijdens een korte pauze even een wandeling rond het Mercatordok te maken. Mobiliteit is ook buitenlucht opsnuiven. Ik ben dus heel tevreden met mijn bevoegdheden. Zeker omdat je er echt een verschil mee kan maken. Ook met concessies. Denk maar aan beeldbepalende gebouwen zoals het Kursaal en Thermae Palace.”
Welke dossiers staan op de agenda in de eerstkomende maanden?
“Er staan enkele veranderingen op til in het parkeerbeleid. Het Thermae Palace en de Gaanderijen ook natuurlijk, dat zijn erg dringende dossiers en we zijn daar al volop mee bezig. Verder werken we ook aan een nieuw mobiliteitsplan.”
Na jaren in de oppositie zit je nu aan de andere kant.
“Ik heb altijd oppositie gevoerd door studiewerk. Gegevens verzamelen en een dossier grondig voorbereiden. Het nieuwe zwembad komt er, doordat wij er vier jaar lang op gehamerd hebben. Nu, ik ga niet vergeten van waar ik kom en dat ik ook aan de andere kant heb gezeten. Niets is voor eeuwig hé. We zijn in de eerste plaats ook allemaal mensen en pas daarna politici. Ik kan kritiek hebben op je beleid, maar daarna een aangename babbel met je hebben.”
Voeren jullie vaak discussies in het schepencollege? Met vier in de vernieuwingscoalitie zijn er ongetwijfeld vaak meningsverschillen.
“Uiteraard voeren we regelmatig pittige discussies. Maar er heerst een enorm vertrouwen en dat is bijzonder prettig samenwerken. De oppositie probeert ons uit elkaar te spelen, maar dat zal niet lukken. Tijdens de onderhandelingen werd al duidelijk dat we allemaal aan hetzelfde zeel trekken. Er werd niets gelekt en dat is nog niet vaak voorgevallen bij onderhandelingen. Toen wist ik: dit zit hier goed.”
Vijf vragen aan Björn Anseeuw
Wat is je favoriete plek in Oostende?
“Het klinkt misschien cliché, maar elke plek in de stad waar je de zee kan zien. Toen ik nog actief was als thuisverpleegkundige, moest ik soms in drie appartementen in hetzelfde gebouw op de zeedijk zijn. Elke keer was die zee het eerste waar ik naar keek. Ik vind het een prachtig schilderij dat nooit hetzelfde is.”
Wat mis je nog in Oostende?
“Meer fietsers. Ik fiets zelf heel graag en ben een buitenmens. Jammer genoeg kan ik niet altijd de fiets nemen, omdat ik vaak op veel verschillende plaatsen, ook buiten Oostende, moet zijn. Maar hoe krijg je meer fietsers in je stad? Daar kan ik mee voor zorgen. Denk maar aan veilige fietsverbindingen. En goede fietsenstallingen.”
Welke ster zou je graag nog eens in het Kursaal zien?
“Een ster waarvan ik weet dat het nooit meer zal lukken: Amy Winehouse. Elke keer ik haar muziek hoor of een documentaire over haar leven zie word ik weemoedig en triest. De muziek die ze maakte was van een geniale schoonheid. Ik heb al meermaals een documentaire over haar gezien en het pakt me steeds weer.”
Wie is jouw grote voorbeeld?
“Mijn vader. Ik heb geen idolen, maar naar hem kijk ik wel op. Hij is een heel lief en zorgzaam persoon die altijd erg hard gewerkt heeft. Beroepshalve was hij aan de slag als muziekleraar en hij was ook jaren actief in de politiek als dossiervreter. Op dat vlak is hij dus soms wel een klankbord voor mij. Hij heeft mijn zus en mij altijd ons eigen ding laten doen.”
Wat is je favoriete café of restaurant in Oostende?
“Dat hangt af van met wie ik op stap ben. Met mijn twee dochters ga ik graag naar Mommy’s Bastards. Is het enkel mijn vrouw en ik, dan trekken we al eens naar de koffiebar Baristas no.75 in de Christinastraat. Een heel gezellige plek. Voor de rest heb ik niet veel tijd over om uit te gaan. Drukke dagen, hé…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier