Netheid, Mobiliteit en Openbare Werken. Dat zijn de voornaamste bevoegdheden van Patrick Roose (SP.A). “Ik ben en blijf een ingenieur, ik denk in oplossingen”, zegt de schepen van Publieke Ruimte. Het nieuwe bestuur wil beslissingen nemen op basis van argumenten die zowel door de stadsdiensten als de inwoners worden aangebracht. Daar ligt volgens hem het grootste verschil met het vorige bestuur.
Patrick is schepen in Menen, broer Peter is burgemeester in Veurne. De politiek werd er met de SP.A-pap ingelepeld, zou je denken. “Onze vader was inderdaad politiek geëngageerd”, zegt de jongste van de twee. “Hij kon evenmin overweg met onrechtvaardigheid. Zijn leuze was dat als iedereen zijn of haar talenten met elkaar deelt, de maatschappij vooruit zal gaan en warmer zal worden. Mijn broer heeft altijd een politieke ambitie gehad, hij studeerde politieke wetenschappen en was zelfs een tijdje parlementslid.”
Patrick Roose werd geboren in Veurne op 26 januari 1973. Op kot in Gent leerde hij zijn partner Caroline Garreyn kennen. Ze hebben twee kinderen: Nore (9) en Louis (4). Patricks broer Peter is vier jaar ouder en werd onlangs opnieuw verkozen als burgemeester van Veurne. Hij volgde richting ASO in het Atheneum. Vandaar ging het naar de Universiteit van Gent waar hij het diploma burgerlijk ingenieur electrotechniek behaalde. Daarna trok Patrick een jaar naar de Universiteit Antwerpen om er personeelswetenschappen te studeren.
Patrick koos voor een andere carrière. Als burgerlijk ingenieur werkt hij bij Infrabel. In de dienst ICT/telecommunicatie leidt hij een team van dertig werknemers. De combinatie met een politiek ambt is moeilijk. Vanaf 1 januari werkt hij halftijds, als het kan vanuit Menen zonder de betrokkenheid met de diensten in Brussel te verliezen.
Twintig jaar geleden landde Patrick Roose in Menen. Zijn eerste indruk was dat het een gezellige stad was. “Het viel me op dat mensen hier elkaar kennen. Het hielp natuurlijk wel dat Caroline een vertrouwd gezicht is in Menen, maar ik werd ook onmiddellijk opgenomen en voel me dan ook thuis in de Barakken“, zegt hij.
Geen lege kaaien
Wat ons bij de Leiewerken brengt. De schepen van Publieke Ruimte beseft dat die enorm ingrijpend zullen zijn, maar dat het ook iets heel mooi kan worden. “Als bestuur moeten we dit proces goed begeleiden”, meent hij. “Sommige onteigeningen zijn al gebeurd, andere nog niet. We moeten erover waken dat het geen dode boel creëert. Op vandaag weten we niet wanneer alle vergunningen zullen gegeven worden. Momenteel is het een belangrijk aandachtspunt voor ons bestuur dat die wijk levendig blijft, dat de kaaien niet te lang leeg blijven. Creatieve ideeën om de Barakken levendig te houden zullen we zeker ondersteunen.”
De bevoegdheden van de schepen worden beschreven met de kernwoorden ‘netheid, mobiliteit en openbare werken’. Netheid staat voorop en het was ook een vaak besproken verkiezingsthema. “Heel wat inwoners spraken ons erover aan”, bevestigt de schepen. “De stadsmedewerkers zeggen me dat er te veel bespaard is geweest op dit domein. We bekijken momenteel welke middelen we nodig hebben om die netheid terug te krijgen, zowel qua mankracht als uitrusting. Er is nu maar één werkende veegmachine, zes jaar geleden waren dat er nog drie. Zeker geen verwijt aan onze stadsmedewerkers, integendeel ze hebben moeten roeien met de riemen die ze hadden.”
Woonzorgcentrum
Het verschil tussen het huidige bestuur en het vorige is dat CD&V plaats heeft geruimd voor SP.A. Een veel gehoorde opmerking van de SP.A-oppositie was dat er vooral in stenen werd geïnvesteerd, niet in mensen. De verwachting wordt dus dat dit een socialer bestuur wordt. “Dat klopt”, bevestigt schepen Roose. “De investeringen om de woonzorgcentra te vernieuwen waren wel degelijk nodig. Nu is het tijd om de aandacht te verleggen naar het investeren in onze inwoners.” Als lid van de OCMW-raad klaagde hij herhaaldelijk de hoge ligdagprijs in woonzorgcentrum Andante aan, de duurste van West-Vlaanderen. “De ligdagprijs en de onderhoudsplicht willen we aanpakken”, verzekert hij. “Het is een mooi voorbeeld van hoe we binnen Team 8930 met respect voor elkaar aan ons bestuursakkoord werken.”
Politiek als enige hobby
“Aan wat gebeurd is in de aanloop naar de verkiezingen en net daarna, kunnen we een volledig artikel wijden. Dat wil ik gerust eens doen. De belangrijkste boodschap voor de inwoners is dat Team 8930 er staat. De mayonaise binnen het team pakt, geloof me. Ik hoor van de andere schepenen dat ze zich opnieuw amuseren. Laat ons dat plezier uitdragen, zodat het zich aanstekelijk als een olievlek over de stad kan verspreiden.”
Om tot een betere dienstverlening te komen is Patrick Roose tot veel bereid. Gevraagd naar zijn hobby’s klinkt het verrassend dat hij er geen heeft. “Of toch: politiek. Wie mij kent weet dat ik keihard kan werken om een resultaat te bereiken. Tot voor kort zag mijn werkdag er als volgt uit. Ik pendelde naar Brussel, na 20 uur kwam ik thuis in Menen waarna mijn politiek werk begon tot 1 uur ‘s nachts. Vijf uur later maakte ik me terug op om uit werken te gaan. Ook het weekend stond in het teken van de politiek, hoewel ik met nog meer plezier ook tijd maakte voor het gezin. Met mijn opdracht nu bouw ik mijn activiteiten in Brussel af en kan ik meer tijd spenderen aan mijn hobby politiek.”
“Veel meer luisteren naar de Menenaar zelf”
Heel gedreven klinkt Patrick Roose als hij het heeft over de inbreng van de inwoners in het beleid: “Een goede beslissing kan je enkel nemen als je alle argumenten kent. Het verzamelen van die argumenten is onze grootste uitdaging. Zowel de stadsdiensten als de inwoners hebben hun inbreng. Alle argumenten afwegen dient met het grootste respect te gebeuren. Liever de draagkracht vinden onder alle betrokkenen dan zomaar één gedacht doorduwen.”
Dat is een stijlbreuk met het vorige bestuur. De huidige coalitie lijkt vast besloten om de inwoners te betrekken bij de beslissingen. “Mensen zijn nog geëngageerd”, beklemtoont Patrick. “Weliswaar op een andere manier dan honderd jaar geleden maar ze zijn nog bereid om iets te doen voor hun omgeving. Daar moet je je beleid op afstemmen. Waar we in het verleden enkel de adviesraden raadpleegden, zoeken we nu naar een continue interactie tussen inwoners, stadsdiensten en politiek. Gent heeft daar al een lange traditie in, Kortrijk is er vorige legislatuur ook mee gestart met onder meer ‘Kortrijk spreekt’ waar de stad de beleidsnota heeft uitgelegd en aangepast op vraag van de bevolking.”
Een concreet voorbeeld is mobiliteit. “Wanneer je een kruispunt verkeersveiliger wil maken, dan bevraag je de mensen uit die buurt”, stelt Patrick Roose. “Zij zien hoe het verkeer zich een dag lang organiseert. Het is belangrijk dat we een draagvlak creëren, want werkzaamheden zijn ingrijpend.”
“Ik ben en blijf een ingenieur, ik denk in oplossingen. Dit is een andere, maar heel interessante manier van politiek voeren: zoveel mogelijk argumenten verzamelen zodat we tot een consensus kunnen komen. Zo komen we tot een beslissing komen. Want dat is ook belangrijk; je moet durven beslissen. Niet beslissen is erger dan fout beslissen, leerde mij een gekende ceo. Want een fout kun je rechtzetten.”
Politiek als enige hobby
“Aan wat gebeurd is in de aanloop naar de verkiezingen en net daarna, kunnen we een volledig artikel wijden. Dat wil ik gerust eens doen. De belangrijkste boodschap voor de inwoners is dat Team 8930 er staat. De mayonaise binnen het team pakt, geloof me. Ik hoor van de andere schepenen dat ze zich opnieuw amuseren. Laat ons dat plezier uitdragen, zodat het zich aanstekelijk als een olievlek over de stad kan verspreiden.”
Om tot een betere dienstverlening te komen is Patrick Roose tot veel bereid. Gevraagd naar zijn hobby’s klinkt het verrassend dat hij er geen heeft. “Of toch: politiek. Wie mij kent weet dat ik keihard kan werken om een resultaat te bereiken. Tot voor kort zag mijn werkdag er als volgt uit. Ik pendelde naar Brussel, na 20 uur kwam ik thuis in Menen waarna mijn politiek werk begon tot 1 uur ‘s nachts. Vijf uur later maakte ik me terug op om uit werken te gaan. Ook het weekend stond in het teken van de politiek, hoewel ik met nog meer plezier ook tijd maakte voor het gezin. Met mijn opdracht nu bouw ik mijn activiteiten in Brussel af en kan ik meer tijd spenderen aan mijn hobby politiek.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier