Maandag keert Tom Vandenkendelaere, na een afwezigheid van zo’n anderhalf jaar jaar, terug naar het Europees parlement. De CD&V’er kiest opnieuw voor zijn grote politieke liefde en dat stemt zijn echtgenote Marlies De Clercq bijzonder trots. “Ik steun Tom in alles wat hij doet, maar hij ádemt gewoon Europa. Al hebben we goeie afspraken gemaakt voor het thuisfront. De vuilniszakken blijven zijn bevoegdheid”, knipoogt ze.
Tom Vandenkendelaere kan je gerust als een politiek dier omschrijven. Van 2014 tot midden 2019 zetelde het CD&V-boegbeeld in het Europees parlementslid en in oktober van datzelfde jaar volgde hij Nathalie Muylle op als schepen in zijn thuisstad Roeselare. Begin dit jaar zou hij echter een compleet andere richting inslaan en ceo van Belgapom worden, de beroepsvereniging voor de Belgische aardappelhandel en -verwerking. Maar de lokroep van Europa was te groot. Toen duidelijk werd dat Kris Peeters ondervoorzitter van de Europese Investeringsbank zou worden, besloot Tom om als eerste opvolger zijn zitje over te nemen. Maar niet zonder eerst zijn echtgenote Marlies De Clercq (31) te raadplegen…
Hoe trots ben je op Tom?
(glimlacht) “Ápetrots. Het is simpel: ik steun mijn man in alles wat hij doet, maar hij ádemt gewoon Europa. Destijds was hij een van de jongste Europarlementariërs en mijn zijn 36 lentes behoort hij er nog altijd tot de benjamins. Tegelijk heeft hij er wel al zijn stempel kunnen drukken. Mensen doen soms
Heeft Tom je om raad gevraagd bij zijn beslissing?
“Hij stond voor een hartverscheurende keuze, want hij had met veel overtuiging voor een carrière als ceo bij Belgapom gekozen. Hij was echt van plan om zich te góóien. Maar plots gebeurde het ondenkbare en moest hij kiezen tussen twee droomjobs. Hij heeft me letterlijk gevraagd: ‘wat zou jij doen?’. Ik heb hem aangeraden om zijn buikgevoel te kiezen en de job te kiezen die hem de komende jaren het gelukkigst zou maken. Tom heeft écht lang getwijfeld en zei aanvankelijk dat hij bij Belgapom wilde blijven. Hij wilde die organisatie immers niet teleurstellen. Tijdens een familieweekend met mijn ouders in de Ardennen zag ik hem de hele tijd tobben en was hij constant in gedachten verzonken. Op de terugweg heb ik Tom gezegd dat hij naar Joachim Coens (CD&V-voorzitter, red.) moest bellen en hem zeggen dat hij het wél zou doen. Tom is gebeten door de politiek en die Europese trein komt niet elk jaar voorbij.”
“Tom wil vooral een erg aanwezige papa blijven”
Jouw zegen had hij dus.
“Meer dan dat, zelfs. Al besef ik ook wel dat een nieuwe Europese carrière een impact heeft op ons gezinsleven. Alleen: zoiets beslis je samen en praat je goed door. Dat hebben we meer dan ooit gedaan. En ook als ceo van Belgapom zou Tom veel uithuizig geweest zijn. Die kantoren bevinden zich in Berlare en Brussel, er zouden ook veel avondlijke vergaderingen op de agenda verschenen zijn en buitenlandse trips zouden eveneens vaste kost geweest zijn. Bovendien is dit ook niet nieuw voor mij, Tom heeft al enkele Europese jaren op de teller.”
Het voorbije anderhalf jaar was Tom schepen in zijn geliefde Roeselare. Zal hij die job niet missen?
“Het rechtstreeks contact met de burger en de directe impact van de beslissingen misschien wel. Nu wordt de lijn weer langer, maar op inhoudelijk vlak is Europa helemaal Toms ding. Bovendien snijdt hij de lijn niet door, hé. Hij blijft gemeenteraadslid en ik ben ervan overtuigd dat die maandelijkse zittingen nu al in drukletters in zijn agenda aangekruist staan. Ook in Roeselare zal Tom de komende jaren nog vaak te zien zijn.”
En thuis? Zijn helpende handen vallen nu wel deels weer weg.
“Het voorbije anderhalf jaar bevonden we ons in een luxepositie. Tom was nog nóóit zoveel thuis, ook deels door de coronacrisis, maar de vier jaar daarvoor was ik het gewoon om zo veel mogelijk alleen te doen. Al was Toms hulp meer dan welkom. ‘s Ochtends samen de kindjes klaarmaken en naar school of de crèche brengen of Tom die in de vooravond
“Ook in Roeselare zal Tom de komende jaren nog vaak te zien zijn”
Zoals?
“De tuin blijft Toms terrein en ook om de vuilniszakken zal hij zich blijven bekommeren. (lacht) Tom is een extreem nauwkeurige sorteerder, dus op dat terrein waag ik me sowieso al niet. Nu zal hij ook een of twee ochtenden per week later vertrekken om thuis wat te helpen en we willen ook zeker één avond per week ‘s avonds samen thuis zijn. Iets wat Tom ook zelf echt wil. Ons gezin is erg belangrijk voor hem.”
Tom kiest opnieuw resoluut voor een politieke topcarrière, maar hoe zit het met je eigen politieke ambities? Bij de provincieraadsverkiezingen van oktober 2018 was je nog eerste opvolger…
“Die zitten voorlopig in de koelkast. Ik werk sinds januari parttime als medewerker beleidsinformatie bij het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt en de rest van mijn tijd besteed ik met veel plezier aan onze kinderen. Ik voel me zeer goed bij die situatie, we zien wel wat er op ons afkomt. De komende vier jaar is Tom Europees parlementslid, wat daarna gebeurt, is voorlopig nog een open vraag. Laat ons maar op het heden focussen!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
