Marc Pysson neemt met pijn in het hart afscheid van de politiek en het verenigingsleven. Meer dan vijf jaar geleden raakte hij na een ongeval verlamd tot aan de borst.
Op 24 april 2016 veranderde het leven van Marc Pysson (66) drastisch. Samen met zijn echtgenote, Marleen Lamaire (65), en haar moeder maakte hij een ritje dat voor hem eindigde in een jaar ziekenhuis.
Op de A19, ter hoogte van Beselare barstte een hagelbui los. Marc slipte, tolde en ging over kop. Marleen en haar moeder bleven ongedeerd, voor Marc luidde het verdict: verlamd tot aan zijn borst. Hij zou nooit meer lopen. Ondanks dat verpletterende nieuws stelde Marc zich twee jaar later kandidaat op de CD&V-lijst van Houthulst bij de laatste verkiezingen. Hij werd verkozen als gemeenteraadslid. Nu neemt hij met heel veel pijn in het hart afscheid van de gemeenteraad en de verschillende verenigingen waarbij hij voorzitter of bestuurslid was.
Afscheid
“Heel jammer, maar ik kan niet anders”, zucht Marc. “Ik kan het niet meer aan. Gezondheidsredenen dwingen mij veel dingen op te geven. Zeker de avondvergaderingen lukken niet meer. Daarom neem ik afscheid van de gemeenteraad en ook van verschillende verenigingen zoals Samana, CM, OKRA, beweging.net enz. Ik zal lid blijven, maar niet meer in het bestuur zetelen.” Jarenlang bezocht Marc zieken in Merkem. Zijn hart lag bij hen. Hij was altijd sociaal geëngageerd en bleef dit ook na het ongeval. “Dat ik dat nu moet laten vallen, doet pijn, maar ik voel me niet meer nuttig bij de verschillende verenigingen en in de gemeenteraad. Ik zal de mensen heel erg missen. Dat heb ik tijdens de coronaperiode ook duidelijk gevoeld: geen sociale contacten, niemand zien, nergens heen kunnen. Daar heb ik erg onder geleden”, zegt Marc. “Ik blijf wel de politiek volgen. Als lid van verschillende verenigingen zal ik geen verplichtingen meer hebben. Zo zal ik niet langer naar avondverenigingen moeten en kan ik, wanneer ik te vermoeid ben, gewoon naar huis gaan. Een half uur mijn mailbox bekijken of babbelen is al ontzettend vermoeiend tegenwoordig. Maar vooraleer ik me terugtrek, wil ik eerst mijn kiezers en iedereen die mij heeft gesteund of een bezoekje bracht, hartelijk danken.”
Proberen te genieten
Burgemeester Joris Hindryckx vertelt: “Marc is altijd een trouwe bondgenoot geweest. Hij gaf steeds zijn mening, maar hij was geen dwarsligger. Hij was een realist, die uit het goede hout gesneden was en zich kon neerleggen bij de meerderheid. Mensen die zich op die manier inzetten voor de gemeenschap zijn moeilijk te vinden. Wie Marc zal vervangen is nog niet helemaal duidelijk.” Terwijl Marc tot voor kort nog kon genieten van een uitstapje, blijft hij nu net zo lief thuis. “Onze auto is aangepast aan de rolstoel en bij goed weer gingen we wel eens wandelen of iets gaan eten of drinken, maar daar heeft Marc geen zin meer in”, vertelt zijn vrouw Marleen. “Het is te vermoeiend geworden. Ik bracht hem altijd overal heen, maar nu kan hij het niet meer aan en geniet hij thuis van de tuin, zijn vogels en van het bezoek van de kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen.” Samen proberen ze nu vooral te genieten. “We hadden ons ons pensioen uiteraard anders voorgesteld, maar we moeten vooruit”, reageert Marleen die na het ongeval op brugpensioen ging om voor haar man te kunnen zorgen. “De verpleegkundigen komen elke ochtend en vijf keer per week heeft Marc kine nodig. Daartussen plannen we iets leuks. De momenten met onze twee dochters en vier kleinkinderen zijn nu nog intenser.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
