Silke Beirens (Groen) neemt na zes jaar afscheid van haar schepenambt: “Het was nodig dat wij er waren”

“Als beleidsmaker heb ik er vrede mee dat mijn mandaat afloopt, maar als mens heb ik het heel moeilijk. Er is een smerige campagne gevoerd. We waren niet opgewassen tegen de bazooka die op ons werd afgevuurd.” De ogen van afscheidnemend schepen Silke Beirens (43) worden vochtig als ze op de verkiezingen terugblikt. “Zes jaar lang werkten wij structureel op de inhoud. Dat was onvoldoende zichtbaar voor veel Oostendenaars, maar ik kijk tevreden terug. Ik zou nooit op een andere manier aan politiek willen doen.”

Silke Beirens is bezig aan haar ‘afscheidstournee’, zoals ze het zelf noemt. “Ik werk mijn agenda met geplande activiteiten en de lopende zaken af, neem afscheid van de diensten.” Op maandag 2 december zit haar schepenambt er op. “Ik heb het zes jaar lang met hart en ziel gedaan”, zucht ze. “Voor de campagne losbarstte, had ik het gevoel dat ik op het vertrouwen van de collega’s kon rekenen, in het bijzonder van de burgemeester. Ik zal hem daar altijd dankbaar voor blijven. Maar na de zomer leken we plots in een andere wereld beland. Met Trots op Oostende verdedigden we als enigen nog het beleid. Anderen deden ineens alsof ze niet meer tot de meerderheid behoorden. Tegen dat smerige spel van leugens en fake news heb je geen verhaal meer.”

“Al van het begin van de legislatuur was duidelijk dat de oppositie ons als slecht neerzette. Maar ik had toch verwacht dat op het einde van de rit de inhoud zou primeren. Dat was niet zo. Ik heb hard gewerkt aan een structureel verhaal op lange termijn. Wij investeerden vooral in dingen die het grote publiek niet ziet. Als wij nog een legislatuur konden doorgaan, zouden de resultaten veel zichtbaarder zijn geworden. Nu zullen onze opvolgers goed beleid kunnen voeren op de fundamenten die wij hebben gelegd.”

Onzichtbaar

“Neem de buitenschoolse kinderopvang. Er was al twintig jaar beloofd aan het personeel dat ze opgewaardeerd zouden worden van E-niveau naar D- of C-niveau. Wij maakten daar eindelijk werk van. Dat is superwaardevol, want het team voelt zich nu gewaardeerd en we trekken nu weer nieuwe mensen aan. Voor mij is dat beleid maken. Ook de structuur van de strandreddingsdienst is hervormd. De redders zijn nu niet meer ingebed in het zwembadpersoneel, maar behoren tot de dienst veiligheid. In datzelfde kader werd de strandpolitie opgestart en investeerden we in een hoofdredderspost. De milieudienst hebben wij van nul opnieuw opgebouwd. Het Energiehuis heeft nu vier keer zoveel middelen en kan dus veel meer mensen helpen, de energiefactuur van de stadsgebouwen ging fors naar beneden, we brachten middelveldorganisaties samen en lieten ze veel meer samenwerken… Allemaal onze verdiensten, waar de nieuwe ploeg op voort kan bouwen.”

“Ik kijk er tevreden op terug, want zo bouw je aan de toekomst van de stad. Maar voor de Oostendenaars bleef het grotendeels onzichtbaar. Ik wist op voorhand dat je met dit soort zaken niet kan scoren, maar toch is dit de manier waarop ik beleid wil maken en waarop Groen beleid maakt. Iedereen erkent dat wij goed besturen, maar we scoren er niet mee. Als je de tijd krijgt om het de mensen uit te leggen, begrijpen de meesten het wel. Maar de Groen-aanpak laat zich niet vertalen in oneliners. Wij hebben wat meer woorden nodig om het uit te leggen.”

Zone 30

“Bij de start in 2019 was deze ploeg helemaal nieuw en na een jaar kregen we corona op ons bord”, vervolgt Silke. “De stad speelde daar flexibel en polyvalent op in en heel wat stadsorganisaties overstegen toen zichzelf. Maar op heel wat vlakken hebben we toen tijd verloren. En het zijn de grote dossiers die ons uiteindelijk genekt hebben: Thermae Palace, de ziekenhuisfusie en de mobiliteit. Niet mijn bevoegdheden, wel zaken die we wellicht beter konden aanpakken, maar die in de verkiezingscampagne ook uitvergroot werden. De oppositie heeft heel hard en op de man gespeeld. Al zeg ik ook chapeau voor de sterke campagnemachine van Vooruit en de vele huisbezoeken die ze deden. En dan was er nog de N-VA. Hoe die zich gedroeg in de campagne! Zij hadden mee bestuurd, maar deden plots alsof ze niets meer met het beleid te maken hadden en voerden oppositie. Dat heeft me enorm geraakt. Dat doe je toch niet! Zo was er op de debatten maar één persoon om het beleid te verdedigen de vertegenwoordiger van Trots op Oostende en stonden ze met vijf op ons te schieten.”

Was het dan geen fout van Groen om met Open Vld en CD&V samen de kartellijst Trots op Oostende te vormen? “Voor ons zou het geen verschil hebben gemaakt, wij zouden in de oppositie terecht zijn gekomen”, meent Silke. “Ik blijf tevreden over hoe we het gedaan hebben: een progressieve lijst, met geëngageerde mensen, die een eerlijk en positief verhaal bracht. Maar we hebben niet de tools gebruikt die de anderen wel gebruikten. Zij schoten met bazooka’s. Daar konden wij niet tegen op. Ik voelde in debatten dat zeker de zone 30 ons heel zwaar werd aangerekend. Nochtans gaat dat over veiligheid. Daarbij hoort toch ook verkeersveiligheid? Al denk ik ook dat onze vernieuwingen op het vlak van mobiliteit meer participatief aangepakt hadden moeten worden. Als je de mensen daarin mee wil krijgen, moet je je er elke dag 100 procent voor inzetten.”

In de oppositie

“Op professioneel vlak maak ik me geen zorgen. Tot 1 januari ben ik met politiek verlof, daarna kan ik terugkeren naar mijn vorige werkgever, POM West-Vlaanderen. Dat zal ik normaal ook doen, al zal het nog niet vanaf 1 januari zijn. En ik word ook gemeenteraadslid in de oppositie, hoewel ik geen oppositiefiguur ben. Ik zal mezelf moeten heruitvinden”, zegt Silke.

“Ik zal de zaken opvolgen waar ik nu bevoegd voor was, en zeker ook de verkeersveiligheid. Ik ben eerlijk gezegd wel bang voor wat er met de zone 30 zal gebeuren. Je voelt nu al dat er weer sneller gereden wordt in de wijken. Ook de Oosteroever zal ik met aandacht volgen. Dit stadsbestuur heeft geen enkele bouwvergunning toegekend voor de Oosteroever, maar we weten dat de banden tussen Vooruit en Groep Versluys veel nauwer zijn dan met ons bestuur. Dat zullen we goed in de gaten houden. Al denk ik ook dat Vooruit niet meer zal besturen zoals in de vorige decennia. Zij hebben ook geleerd tijdens hun jaren in de oppositie. Ja, het was nodig dat wij er zes jaar waren”, zegt ze stellig.

Schepen met baby

Silke Beirens stond in 2018 voor het eerst op een kieslijst en had helemaal niet verwacht om schepen te worden. Bovendien ging ze hoogzwanger de campagne in. “De geboorte was uitgerekend voor verkiezingszondag 14 oktober en onze dochter is uiteindelijk acht dagen na de verkiezingen geboren. Vanuit de kraamkliniek overlegde ik met Wouter (De Vriendt, red.) en Natacha (Waldmann, red.) over de coalitievorming. Ik trok twee maanden van mijn moederschapsrust in om in januari schepen te worden. Omdat ik geen opvang voorzien had, moest ik Anna twee maanden lang elke dag meenemen naar het stadhuis. Ze is nu zes jaar en wij twee vormen, door al die tijd samen, echt een team. De voorbije jaren waren superintens. Mijn man verloor zijn broer en zijn mama, maar we bleven doorgaan. Voor mij is de grootste uitdaging nu om mijn gezin weer te vormen. In januari gaan mijn man, dochter en ik voor een maand naar Thailand. Om tijd te maken voor elkaar. Dat wordt voor ons een overgangsritueel.”