Afscheidnemend schepen Jan Pollet (CD&V) eindigde ooit in zijn tweede wielerkoers tweede, na Eddy Planckaert. Net als de welbespraakte spurtbom van weleer is Jan even geslepen. Maar ook zijn leven is bijna even spectaculair als dat van Eddy.
Het leukste artikel uit de journalistieke carrière van ondergetekende, was een daguitstap met Jan Pollet (61) naar Noord-Frankrijk, waar wij een luchtdoop met zijn autogiro (een molenvliegtuig, red.) mochten beleven. We leerden er Jan kennen als een vrijgevochten man, iemand die zich altijd uit de slag trekt en zich door niets of niemand uit zijn lood laat slaan. Het mag duidelijk zijn, afscheidnemend schepen Jan Pollet heeft heel wat troeven die je niet meteen opmerkt tijdens een debat op de gemeenteraad. Hij is immers niet zo welbespraakt als Eddy Planckaert en wordt daarom wel eens onderschat door politieke opponenten. Onterecht, zeker als je zijn verhaal kent…
Avonturier
“Ik ben de op één na oudste uit een landbouwersgezin met 8 kinderen uit Aartrijke, waarvan een broer intussen in Australië woont. Mijn jongste zus zetelt in de gemeenteraad van Zedelgem”, zegt Jan Pollet, die nog negen maanden samen met Chris Bourgois het schepenambt opneemt alvorens afscheid te nemen. Bourgeois neemt daarna over. “Ik heb altijd veel moeten werken op de boerderij. Om van die sleur af te raken ben ik beginnen koersen op mijn vijftiende. Ik behaalde in totaal zo’n tiental overwinningen. Na mijn studies mechanica en specialisatie garage ben ik in een VW-garage aan de slag gegaan. Via de aankoop van VW- onderdelen kwam ik in contact met een Belgische firma die actief was in de koffiebranche in Goma, toen nog Zaïre. Ik solliciteerde er naar een job en ik mocht er direct beginnen als chef van een 60-tal Congolezen. We werkten er aan het onderhoud en herstel van het volledige wagenpark. Maar na enkele weken sloeg het noodlot toe. Ik werd uitgenodigd door de grote baas om een bedrijf te bezoeken een 300-tal kilometer verderop. Het vervoer gebeurde met een tweemotorig vliegtuig waarmee de baas zelf vloog. De heen- en terugreis verliep vlekkeloos. Maar de volgende morgen kreeg ik bericht dat hij was neergestort in het Kivumeer. Een tragisch ongeval waarbij ook mijn droom in rook opging. Ik ben er nog één jaar gebleven, maar het was dat niet meer. Ik ben dan maar naar huis gekomen om een andere droom waar te maken.”
“Je kan geen ei bakken zonder het eerst te breken”
“Mijn vrouw en ik hebben onze fietsenwinkel een kleine dertig jaar met hart en ziel uitgebaat. Negen jaar geleden deden we de zaak van de hand. Ik ben reeds 36 jaar getrouwd en heb twee dochters: Eline en Lore. Samen baten ze het frietsalon uit in Sint-Pieters. Ik ben de trotse pappie van kleindochter Alice. Ik heb natuurlijk ook tal van hobby’s: met de moto toeren, fietsen, tennissen, keyboard spelen en optreden in woonzorgcentra. Daarnaast heb ik uiteraard ook de vliegmicrobe te pakken. Het was mijn kinderdroom om piloot te worden, maar toen bleek dat niet haalbaar. In 2005 heb ik dan mijn vliegbrevet ULM behaald in Koksijde. Ik kreeg nadien interesse in autogiro maar dat was in ons land niet toegelaten. Ik heb dan maar mijn Frans brevet behaald en nu vlieg ik geregeld boven Noord-Frankrijk. Toen er op de CD&V-lijst in 2005 een plaats vrijkwam, is Hendrik Bogaert me komen vragen of ik zin had om mee op de lijst te staan. Ik heb toegezegd met het gekende gevolg. De afgelopen veertien jaar was ik schepen van tewerkstelling, senioren, middenstand, patrimonium en gebouwen en vooral van openbare werken. Dit was niet altijd het leukste, zo ontving ik vaak klachten van inwoners bij wie er voor de deur werd gewerkt. Ik trachtte toen steeds diplomatisch te reageren. Mijn leuze was steeds: je kan geen ei bakken zonder het eerst te breken .”
Trots
Jan kijkt met trots terug op de zaken die er vooral door zijn toedoen zijn gekomen. “Er was de aanleg en heraanleg van tal van straten en landbouwwegen, met het invoeren van het gescheiden rioolstelsel. Denk maar aan de Koning Albertstraat, Noordstraat, Aartrijksesteenweg, Mosselstraat, Cathilleweg, Vlamingveld, Parkweg, … Er werd ook ingezet op het verkeersveiliger maken van schoolomgevingen en straten. Daarnaast is er de aanleg van het mooie plein in Snellegem, het mooie park met dito vijver in Jabbeke en nu is er ook de aankoop van hoeve Rogiers met boomgaard in Varsenare. Dat zijn toplocaties om eventjes te vertoeven. Verder was ik bezig met het opvolgen van nieuwe en gerenoveerde gebouwen zoals de mooie voetbaltempel van KFC Jabbeke en het nieuwe gemeentehuis. Ook de kerkhoven van Jabbeke en Varsenare werden uitgebreid en vernieuwd. Ik ben schepen van alle Jabbekenaren geweest, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar Varsenare. Ik ben geboren in de Zandberg en heb er dertig jaar onze fietsenzaak uitgebaat. Ik wil er later ook graag terugkeren.”
“In de politiek kan ik met iedereen nog steeds door dezelfde deur. Misschien ben ik te braaf? Uiteraard ben ik wat ontgoocheld nu ik nog maar 9 maanden mag aanblijven als schepen, maar dat is politiek, hé. Je maakt deel uit van een partij. Maar ook als gemeenteraadslid blijf ik me verder inzetten voor onze bevolking.”
(Patrick Anthone)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
