Veerle Vandamme straks voor N-VA in de Izegemse gemeenteraad: “In de politiek moet je de middenweg zoeken en daar zijn vrouwen beter in”

Ze was al voorzitster en secretaris van N-VA Izegem. Maar voor het eerst zal ze nu ook haar ‘debuut’ maken in de gemeenteraad. “Ik ben iemand met een eigen mening. Ik zal niet slaafs de kudde volgen”, belooft Veerle Vandamme alvast.

Veerle Vandamme is een creatieve dame. “Mijn ouders zeggen dat ik dat van beide grootvaders heb. Mijn ene opa was meubelmaker, de andere heb ik nooit gekend. Ik groeide op in de Henri Dunantstraat en kon in het Jeugdatelier bij Geert Devos al snel mijn ei kwijt. Daarna ben ik in de academie blijven hangen.”

Ook beroepshalve ging het die kant op.

“Tien jaar lang was ik aan de slag bij Hartex in Desselgem. Daar mocht ik een eigen lijn aan stoffen ontwerpen. Leuk om te doen, ook al omdat je rekening moet houden met de technische kant van het verhaal. Op beurzen gingen we de trends oppikken en met de markt in het achterhoofd creëerden we zo onze eigen stoffen. Klanten hadden vaak ook hun specifieke wensen. Maar het was niet altijd de makkelijkste sector. De concurrentie was er zo hevig dat je op de duur ook steeds minder je eigen creativiteit kwijt kon.”

En toen koos je voor het onderwijs.

“Ik heb mijn D-cursus in avondonderwijs gevolgd. Maar eigenlijk was dat al mijn plan B op mijn 18de. Voor de Academie moest ik een ingangsexamen doen. Mocht ik er niet voor geslaagd zijn, dan had ik toen al voor het onderwijs gekozen. Als kind verkondigde ik al overal dat ik ‘naai-juf’ wilde worden.”

“Ik onthou de woorden van mijn op: vergeet nooit je herkomst”

En anderhalf decennium geleden maakt je al entree in de politiek.

“Van thuis uit had ik al een flinke lepel engagement meegekregen. Ook in de jeugdbeweging, ik was leidster bij de meisjesgidsen, zette ik me graag in. In 2006 ging ik voor het eerst op de N-VA-lijst staan. Ik was daarna lid van het jongerenbestuur en vervolgens ook secretaris van het hoofdbestuur. In 2013 heb ik dan Nick Verschoot opgevolgd als voorzitter. Dat is wellicht de meest onderschatte job in de politiek. Je bent bij alles betrokken. In 2016 heeft Hein Depoorter die taak van mij over genomen. Ik heb destijds ook vaak lijsten helpen samen stellen, maar een hoge plaats heb ik zelf nooit opgeëist. Ik ben in de politiek gegaan omdat ik van Izegem een aangename plaats wil maken om in te wonen. Roepen langs de zijlijn is makkelijker dan zelf iets doen.”

Na het vertrek van Lothar Feys als schepen wordt Virginie Derumeaux zijn opvolgster en kom jij in de gemeenteraad.

“Het vertrek van Lothar kan ik perfect kaderen. Zijn job viel niet meer te combineren met de politiek en dan moet je een keuze maken. Makkelijk is dat niet, maar je vermijdt zo dat je in conflictsituaties terecht komt. Virginie werd aangeduid als zijn opvolgster, dus kwam er een stek in de gemeenteraad vrij. Zelf heb ik nog in diverse commissies gezeteld en toen de vraag kwam om in de raad te gaan zetelen, heb ik daar eerst goed over nagedacht. Maar in feite is het nu het moment. Mijn oudste twee kinderen zitten al op kot, ik heb thuis de handen wat meer vrij. En ik wil ook geen half werk doen, wie mij kent, weet dat ik er vol voor zal gaan.”

Je neemt ook de taken van Virginie over.

“Zoals zij de bevoegdheden van Lothar overneemt, ga ik nu in de commissies Openbare Werken en Zorg zetelen. Mijn hart ligt bij de Artiz en Eperon d’Or, maar ik heb een breed interesseveld. Ik heb ook een eigen mening, reken maar dat ik niet slaafs de kudde zal volgen. Ik weet ook wel dat een raadslid van de meerderheid minder aan bod komt in de gemeenteraad zelf. Maar ik zal zeker mijn accenten proberen te leggen.”

Je hebt zelf drie kinderen, staat dagelijks voor de klas… Hoe zijn die de coronajaren doorgekomen?

“Als we praten over zorg dan denken veel mensen in eerste instantie aan oudere of zieke mensen. Maar er is minstens evenveel aandacht nodig voor de jeugd. Want zij zijn de toekomst. In onze eigen gezinssituatie waren we met zijn vieren thuis, we zaten zelf online les te volgen of te geven. Mijn man kon wel nog uit gaan werken. Maar je ziet ook dat die gasten een en ander gemist hebben. Ze moeten weer leren uit te gaan. Maar die avondklok had zijn voordeel, je wist zeker wanneer ze thuis gingen zijn.” (lacht)

Je koos destijds voor N-VA. Waarom?

“Ik ben een Izegemse, mijn man een Emelgemnaar. En daar zijn we beiden ook nog trots op. We hebben onze eigen waarden, onze eigen taal,… In een brief die mijn opa me naliet, schreef hij dat we nooit onze herkomst mogen vergeten. Ik zal ook altijd mezelf blijven, eenvoudig Veerle. Maar met andere partijen heb ik allerminst problemen. Ik praat met liefde en respect met iedereen, ook al houdt iemand er een andere ideologie op na. Maar ik ga ook niet meteen met alles akkoord wat N-VA doet, ik zorg voor een kritische noot. Vergelijk het met een huwelijk. Je hebt niet altijd over alles dezelfde mening, maar door met elkaar te praten, kom je er wel uit. Ik kom ook tamelijk veel buiten en ga graag eens kijken hoe ze het elders aanpakken. Ik ga ervan uit dat iedereen doet om goed te doen, dus kun je maar leren van elkaar. Maar je sluit je aan bij de mensen waarbij je je het best voelt. Ik koester het Vlaamse gedachtegoed. En toen ik in het begin in het Izegemse N-VA-bestuur zat, was daar ook Geert Bourgeois. Een enorm intelligente man, waar ik veel van heb opgestoken.”

In het schepencollege zitten nu ook meer dames dan mannen.

“Een goede zaak (lacht). Ik vind dat vrouwen ook beter aan politiek doen dan mannen. Je moet de tiran niet uithangen en ook niet te veel zalven, ergens doortastend de middenweg vinden. En dat is meer iets voor vrouwen.”