Hij stond al jaren paraat in de coulissen van de Oostendse politiek, maar nu neemt Danick Minne (68) opnieuw zijn zitje op in de gemeenteraad. De voormalige schepen en OCMW-voorzitter volgt Wouter De Vriendt (Groen) op binnen de Trots op Oostende-fractie, waar hij de liberale stem vertegenwoordigt naast Charlotte De Backer. Met zijn terugkeer wordt niet alleen politieke ervaring toegevoegd aan de oppositie, maar ook een duidelijke focus op sociaal beleid en stedelijke dienstverlening.
Danick Minne is al sinds 1988 onafgebroken actief in de Oostendse politiek. Hij zetelde als gemeenteraadslid, OCMW-raadslid, in de vorige legislatuur enkele maanden als schepen én als voorzitter van meerdere instellingen. Toch ziet hij zijn terugkeer niet als een nostalgische afsluiter. “Ik ben niet teruggekeerd om af te breken, maar om op te bouwen”, klinkt het overtuigd. “Zolang ik voel dat ik iets kan bijdragen aan deze stad, blijf ik me inzetten. Politiek is voor mij geen spel, maar een plicht.”
Complementair
Met zijn ervaring wil hij niet domineren, maar wel richting geven binnen de Trots-fractie. “Ik wil mijn stempel drukken, maar zonder in de weg te lopen. De samenwerking met Charlotte De Backer is complementair: jong talent en ervaring kunnen elkaar perfect aanvullen. Dat evenwicht maakt ons sterker.”
De comeback van Minne komt er na het ontslag van Wouter De Vriendt, die aangaf plaats te willen maken voor vernieuwing. “Wouter sprak over ruimte geven aan jong talent”, zegt Minne, “maar dan… Nu komt er inderdaad vernieuwing, maar ook een flinke dosis ervaring terug.” Met een knipoog noemt hij zichzelf ‘oud talent met meerwaarde’. Minne was als eerste opvolger automatisch aan zet. “Als iemand stopt, komt de eerste opvolger in beeld. Dat is een normale democratische opvolging”, verduidelijkt hij.
Striktere opvolging van leefloners
Danick Minne zetelt momenteel in het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst. Eén van zijn prioriteiten in dit nieuwe mandaat is dan ook het sociaal beleid, een domein waar hij al decennia actief rond werkt. “We moeten langdurige werkloosheid durven aanpakken. Leefloners moeten geactiveerd worden, opgevolgd én gesanctioneerd als ze niet meewerken. Wie bijvoorbeeld weigert om Nederlandse les te volgen, moet daar de gevolgen van voelen.”
Tegelijk hamert hij op nuance. “Sociale rechtvaardigheid blijft mijn basis. Je moet mensen helpen, maar ook verantwoordelijkheid vragen. In het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst, waar ik jaren heb meegewerkt, zie je de noden op individueel vlak. Maar het is in de gemeenteraad dat het beleid vorm krijgt. Daar wil ik op blijven wegen.”
Minne benadrukt dat hij openstaat voor samenwerking, ook over partijgrenzen heen. “Als de meerderheid met goede voorstellen komt, zal ik daar niet tegen stemmen uit principe. Constructieve oppositie betekent: samen bouwen, niet afbreken.”
Zorg, crematorium en mobiliteit
Naast het sociaal beleid schuift Minne nog twee andere domeinen naar voren waarin hij zich opnieuw wil engageren, namelijk het crematorium Polderbos en het AZ Oostende. “Het crematorium was een noodzakelijke voorziening. We hebben dat gerealiseerd met een doordachte samenwerking met de uitvaartsector. Jaarlijks zijn er zo’n 3.000 crematies. Dat bewijst hoe belangrijk die beslissing was.”
Toch ziet hij nog werk. “De bereikbaarheid van het crematorium blijft een pijnpunt. Voor mensen zonder auto of met een beperking is het moeilijk bereikbaar. Ik wil, samen met De Lijn en de meerderheid, bekijken hoe we de busverbinding kunnen verbeteren. Dat is iets wat ik echt wil afmaken.”
Campus Serruys
Ook in de ziekenhuissector wil Minne opnieuw een rol spelen. “Ik ben twee jaar voorzitter geweest van campus Serruys. Dat moet een volwaardige campus blijven, met een sterke spoed en gespecialiseerde ingrepen. Dat is cruciaal voor de zorg in de regio.”
Een project dat hij destijds al voorbereidde, wil hij nu herlanceren: een opvang voor kinderen van het ziekenhuispersoneel. “Dat idee is blijven liggen, maar ik heb het opnieuw op tafel gelegd bij burgemeester John Crombez. De nood is nog steeds groot. We bekijken nu waar zo’n opvang best zou komen en hoe we het kunnen financieren.”
De komende maanden wordt duidelijk hoe Minne zijn hernieuwde mandaat invult. Eén ding is zeker: stilzitten is niet aan de orde.
