5 conclusies voor Torhout na de verkiezingen

De kaarten zijn geschud, de stemmen geteld. In Torhout zijn dit de vijf belangrijkste politieke conclusies.

1. Kristof Audenaert stemmenkampioen

Het Torhoutse record van 3.832 stemmen dat ereburgemeester Norbert De Cuyper in 2006 voor CD&V vestigde, is gesneuveld. Kristof Audenaert manifesteerde zich vorige zondag tot onbetwistbare stemmenkampioen met 3.866 stemmen. Dat hij die prestatie neerzette net nu er geen opkomstplicht meer bestaat en er daardoor zo’n 35% minder mensen zijn komen stemmen, maakt het allemaal nog een stuk straffer. Kristof heeft blijkbaar het ideale profiel om als stemmenkanon te fungeren. Met zijn 41 jaar is hij geen jonkie meer maar evenmin oud. Plus: hij is universitair geschoold, in Torhout opgegroeid, sociaalvoelend en duidelijk geliefd bij jong en oud en bij verschillende lagen van de bevolking.

2. N-VA mist de stemmen van Koen Sap

N-VA speelt twee zetels kwijt. Eva Maes behaalde weliswaar 855 stemmen, maar kon daarmee de meubelen niet redden. Zes jaar geleden stond ook Koen Sap op de lijst, maar vrij snel kwam het tot een aanvaring tussen hem en de partij, waardoor hij als onafhankelijke ging zetelen. Zondag was hij niet verkiesbaar meer en keerde zich via de sociale media tegen Eva Maes. Dat zal N-VA bijna zeker parten hebben gespeeld. Koen behaalde in 2018 namelijk 842 stemmen en dat kan tellen. Nieuwkomers op de lijst slaagden er niet in om het gat op te vullen. Zo voerde Charles Hollevoet een heel opvallende campagne met grote borden, maar moest zich met 260 stemmen tevredenstellen.

3. Groen krijgt een stevige dreun

Dé klap viel bij Groen. De partij incasseerde een dreun van jewelste en zakte van vier zetels naar één. Alleen kopman Bertrand Vander Donckt raakte nog verkozen, zij het met een tegenvallend stemmenaantal van 402. Nochtans heeft Groen de voorbije zes jaar heel actief oppositie gevoerd en flink wat tussenkomsten in de gemeenteraad gedaan. De partij kan in geen geval luiheid verweten worden. Bijna zeker deelt de Torhoutse afdeling in de malaise die zich momenteel op veel plaatsen voor Groen manifesteert. Bovendien waren de thema’s die in Torhout door de partij aangesneden werden, nogal vaak dezelfde. Pijnlijk is dat Groen nog amper even ‘groot’ is als het nieuwe Trots Op Torhout.

4. Trots Op Torhout behaalt een zetel

Trots Op Torhout met de liberaal Ilja Wostyn als lijsttrekker en voorts een resem socialisten op de lijst zoals Frank Verhoye en Isabel Laceur is geslaagd in zijn opzet en heeft een zetel behaald. Zo komt Ilja met amper 169 stemmen in de gemeenteraad. In welke mate Trots Op Torhout stemmen heeft gekost aan Vooruit valt moeilijk te meten, maar het zal de socialistische partij sowieso parten hebben gespeeld. Vooruit behoudt dan wel zijn drie zetels (na een historisch zwakke prestatie in 2018), maar zakt toch met 1,3 procent. Voor Trots Op Torhout zal het nu kwestie zijn van de rangen gesloten te houden en te proberen de partij verder uit te bouwen. Of dat zal lukken, hangt onder meer af van hoe Ilja Wostyn het er in de gemeenteraad vanaf zal brengen.

5. Voorzitter van gemeenteraad

Zonder campagne te voeren en in op zijn zachtst gezegd dramatische omstandigheden (drie naaste verwanten stierven in evenveel weken), is Hilde Crevits er bij CD&V toch in geslaagd om als lijstduwer het tweede hoogste aantal stemmen te behalen. Als Vlaams minister blijft ze dus ook op lokaal niveau scoren. Dat houdt in dat ze, zoals de voorbije zes jaar, wellicht opnieuw door haar partij gevraagd zal worden om voorzitter van de gemeenteraad te worden, een voor haar onbezoldigde functie.

Intussen lijken ook de schepenambten vast te liggen. Ze gaan naar Lieselotte Denolf, Hans Blomme, Pieter Billiet (de enige nieuwe schepen), Elsie Desmet, Annick Vanderspurt en Joost Cuvelier (als Bart Naeyaert zoals verwacht gedeputeerde wordt).