Lies Dezeure (34) groeide op als vijfde in een gezin met zeven kinderen op de boerderij van haar ouders. Sociaal engagement en de landbouwsector zijn de rode draad in haar leven.
Door het uitgebreide netwerk dat ze uitbouwde, bleef Lies niet onopgemerkt bij de politici. Ze sprong op de Veurnse CD&V-trein in 2012 en die zette er de voorbije zes jaar stevig vaart in. De volgende stop is een federale halte op 26 mei, waarbij Lies de vijfde plaats op de Kamerlijst krijgt.
Hoe blik je terug op je jeugd?
“Ik ben grootgebracht in een warm en groot nest. Mijn ouders hadden hun handen vol met hun gespecialiseerde melkveebedrijf. Zorgen voor, delen met… dat was voor ons een evidentie. Onze ouders waren sterk geëngageerd in het verenigings- en dorpsleven, maar ook in hun bedrijf en het opnemen van bestuursfuncties in de beroepsorganisaties gekoppeld aan de landbouwsector. Ze wilden een positief imago van de landbouwsector creëren. Scholen of groepen bezochten regelmatig de boerderij. Ik ging naar de lagere school in het dorpsschooltje in Wulveringem, daarna volgde ik Wetenschappen-Wiskunde in Immaculata De Panne. In 2002 trok ik naar Gent en studeerde er af als industrieel ingenieur landbouw. Maar op 1 juli 2006, de dag nadat ik afstudeerde, ik was toen 22, moesten we heel onverwacht afscheid nemen van onze mama. Ze was pas 53, en een bijzonder warme, lieve vrouw met altijd een luisterend oor voor anderen. Toen woonde ik als enige thuis met mijn vader. Ik nam, zonder het echt te beseffen, de hele papiermolen en het financiële luik van het bedrijf op mij. Elk van ons nam automatisch taken op zich en zocht een manier om erdoor te komen.”
Ik ben blij dat ik geleidelijk kan groeien in mijn politieke verhaal
Had je een toekomst voor ogen als ambitieuze carrièrevrouw?
“Een maand na het overlijden van mijn mama mocht ik bij de provincie West-Vlaanderen beginnen, eerst als projectmedewerker, later als gebiedswerker Landbouw waar ik voor gedeputeerden Guido Decorte en Bart Naeyaert werkte. Mijn taak: op zoek gaan naar Europese middelen om, in samenwerking met gemeenten, provincie en onderzoeksinstelling Inagro, innovatieve landbouwgerichte projecten uit te schrijven. Ik leerde er luisteren, discussiëren, onderhandelen, kritisch denken… en kreeg de kans een rijk netwerk uit te bouwen. In 2012 stopte ik met werken om voltijds met mijn man samen te werken in het gespecialiseerde melkveebedrijf met neventak in akkerbouw en varkenshouderij. Hij nam in 2008 het landbouwbedrijf over van zijn ouders, en dat was voor ons een bewuste keuze. We beseften dat dit geen eenvoudige taak was, maar de combinatie bedrijf en gezin gaf voor ons de doorslag. Onze kinderen hebben enorme ruimte om zich uit te leven… ze leren snel om zelfstandig te zijn als wij buiten bezig zijn met ons werk. Al zien we hen niet voortdurend, toch zijn we steeds in de buurt.”
Jullie zetten de landbouwtraditie van de familie verder? Op dezelfde manier als jouw ouders?
“Ik leerde mijn man, Peter Dequeecker, kennen in Chiro Trezebees, maar de liefdesvonk sloeg pas later over, in 2002, net voor ik naar Gent vertrok. Peter werkte toen voor een invoerbedrijf van landbouwmachines in Brussel. In 2007 trouwden we en intussen zijn we vier kindjes rijker: Stien, Jane, Flor en Lene. Ons engagement kregen we allebei thuis met de paplepel ingegoten. Peter zetelt in de ouderraad en beroepsorganisaties. Ik zit in het KVLV-bestuur, het bestuur ‘Samenaankoop veehouders’ en ook in de politiek. Ons gezinsleven is dus zeker druk genoeg. Soms vragen we onszelf af: Waarom doen we dit allemaal? Maar als ik tijdens een vergadering in discussie ben, of plannen smeed voor de toekomst voel ik de energie door mijn lijf stromen. Een doel voor ogen hebben en op een positieve manier aan de kar trekken is altijd boeiend. Ik ben heel gelukkig met wat ik heb: ons gezin, ons bedrijf, onze vrienden,… Politiek doe ik graag, maar ik wil mezelf in geen geval verliezen door mij vast te klampen aan een mogelijke politieke toekomst. Wordt het niets? Dan komen er ongetwijfeld andere opportuniteiten op mijn pad.”
Ik wil tonen dat natuur en landbouw wel degelijk kunnen samengaan
Waarom koos je voor CD&V?
“Toen Anne Dequidt me in 2012 vroeg mee te doen met de lokale verkiezingen, leek dit een mooi blik-verruimend alternatief zodat ik niet alleen nog maar met ons bedrijf zou bezig zijn. Steeds meer voel ik dat dit echt mijn partij is. Onze samenleving is zeer verscheiden. Het is de kunst om op zijn minst de moeite te doen om te luisteren, ieders standpunt te begrijpen en zo goed mogelijke oplossingen te zoeken. Politiek debat is niet eenvoudig. Strategie speelt soms een grote rol. Daar wil ik niet te snel aan toegeven, ik wil het geloof in mijn partners vooropstellen. Misschien soms wat naïef, maar die naïviteit wil ik behouden. Soms zie je dat politieke macht een mens kan veranderen… om tot elke prijs een bereikte positie te behouden. Dit wil ik in geen geval! Liever geen politieke toekomst dan mezelf verloochenen als mens. Ik vraag Peter dikwijls me hierop te wijzen als dit het geval zou zijn. Ik ben blij dat ik geleidelijk kan groeien in mijn politieke verhaal. Eerst als gemeenteraadslid en partijvoorzitter, nu als voorzitter van de gemeenteraad. Binnen enkele jaren misschien schepen. Ik krijg de kans om geleidelijk aan alles van onderuit te leren. Peter steunt mij in mijn politieke engagement, maar bemoeit zich nooit inhoudelijk. Hij heeft zijn handen vol met het bedrijf. Ik ben al heel gelukkig als hij ‘s avonds de kindjes in bed stopt als ik naar een vergadering ben.”
Wat zijn je politieke ambities?
“Lokaal spits ik mij toe op thema’s als leefbare dorpen met goed onderhouden plattelandswegen, ondernemen, jeugd en verenigingen. Federaal wil ik laten zien dat wij geen wereldvreemd volk zijn met oogkleppen op voor alles wat niet met landbouw te maken heeft. Ik wil tonen dat wij open staan voor overleg, dat wij innovatief en ondernemend zijn en dat natuur en landbouw wel degelijk samengaan. Nu worden we door de publieke opinie recht tegenover elkaar gezet. De landbouwer is vandaag de belangrijkste beheerder van het buitengebied. We hebben de bloemetjes en de bijtjes nodig voor onze toekomst. We hebben er dus zeker geen baat bij om die doelbewust te weren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier