Aanleiding voor dit debat: de ‘bevrijding’ van woensdag 9 juni. Zitten aan tafel: de scherpste criticus en de vurigste verdediger van het coronabeleid, Jean-Marie Dedecker en Melissa Depraetere. Dat de uitkomst pittig, spitant en amusant zou zijn, was verwacht. Maar wat we kregen, was beter dan verhoopt. Of had u gedacht dat Dedecker ooit Frank Vandenbroucke zou verdedigen tegenover een socialist? U komt ook te weten waarom Marc Van Ranst geen minister is geworden.
Een terras aan de zeedijk van Middelkerke. Het is zaterdagmiddag en de zon schijnt. Het valt op dat er amper mensen zijn die een mondmasker dragen. “ This is the land of the free, my friend .” Jean-Marie Dedecker grijnst. De flamboyante burgemeester is goedgeluimd. Hippe zonnebril op, wit hemdje, chique vest. Don Corleone van de Noordzee , zeg maar. “Ik trakteer”, zegt hij kordaat. Dat garnaalkroketten prima zijn, zegt Melissa Depraetere, amper 29 lentes jong en al fractieleider voor Vooruit (vroeger SP.A) in het federaal parlement. “Het is een aparte beleving om Dedecker bezig te zien”, fluistert ze me toe. Dametje na dametje komt hem gedag zeggen, steevast met de duim omhoog. De voormalige judocoach heeft een grote schare fans.
Dedecker laat witte wijn aanrukken én spuitwater. “Anders beginnen we uit onze nek te kletsen. Weet u wat mijn probleem is? Dat mijn ijdelheid groter is dan mijn verstand. Anders zat ik hier niet.” ( lacht ) Ook Depraetere straalt. Ze wijst naar de zon. “Eindelijk lente en een leuk terras: ik heb daar zó lang naar uitgekeken. Wat een mooi en ruim strand trouwens. ( fijntjes ) Is dat nu allemaal van jou, Jean-Marie?” De sfeer is ontspannen. De twee zijn politieke vijanden, maar waarderen elkaar.
Dedecker : “Weet je nog je maidenspeech als fractieleider? Je moest toen het regeerakkoord verdedigen.”
Depraetere : “Dat was héél pittig. Ik heb twee uur vooraan gestaan, denk ik.”
Dedecker : “Je werd als jong veulen voor de leeuwen gegooid. Ik zag daar een frêle meisje staan dat keihard aangepakt werd door de oppositie. Ik vond dat onrechtvaardig. Ik heb je toen verdedigd. Ik ben rechtgestaan en heb gevraagd om respect te tonen.”
Depraetere : ( knikt ) “Ik kon geen drie woorden zeggen of ik werd onderbroken. Dat voelde vreselijk, inderdaad. Ik wist amper een dag dat ik fractieleider zou worden. Ik had geen tijd om mij in te werken. Ik vond dat wel fijn van jou. Ik had eigenlijk gehoopt dat de voorzitter zou ingrijpen. Ik heb enkele keren in paniek naar hem gekeken.”
Dedecker : “Patrick Dewael (Open VLD)? Vergeet het maar. Hij geniet ervan als iemand afgemaakt wordt. Ik ken hem maar al te goed.”
Depraetere : “Ik zag jou vroeger als een bullebak. Dat beeld is intussen bijgesteld. Je gaat nog altijd kort door de bocht, maar je bent wel een sympathieke man. Jean-Marie is een retorisch talent. Het is leuk om hem bezig te horen.”
Middelkerke was de eerste gemeente die terrassen toeliet, nog voor de horeca weer open mocht. Vond u dat ook sympathiek?
Dedecker : “Ik heb dat weekend vierhonderd selfies moeten nemen. Ik kreeg overal applaus.”
Depraetere : ( pikt in ) “Dat kan ik goed geloven. Het was een populariteitsstunt. Proficiat.”
Hoe kijkt u naar de ‘bevrijding’ van 9 juni?
Dedecker : ( droog ) “Dat is geen bevrijding. Het is goed dat de horeca eindelijk open mag, maar waarom mogen we nog niet aan de toog staan? Of Quick ( Van Quickenborne, Open VLD, red. ) met zijn praat over plexiglas. ( blaast ) Mijn broek zakt af van die onnozelheden. Ook op vlak van evenementen zijn er te veel beperkingen.”
Depraetere : “Het zal u niet verbazen dat wij voorzichtiger zijn.”
Dedecker : ( pikt in ) “Als het van Frank Vandenbroucke (Vooruit) afhing, dan was de horeca nog niet open. Hij wordt dronken van een glas water, denk ik.”
Depraetere : ( onverstoord ) “Wij willen stap voor stap gaan. Hoe meer mensen gevaccineerd, hoe meer mogelijkheden. Wij zijn trouwens wél voorstander van de opening van de horeca. Wat ons vooral bezorgd maakt, zijn de grote evenementen. Wij willen ook daar meer mogelijk maken, maar wel met verplichte testen. Dat zou een extra veiligheidsgordel zijn. Dat geldt ook voor jeugdkampen.”
Dat is niet haalbaar, zeggen organisatoren.
Depraetere : “Dat móet haalbaar zijn. We hebben de testen. Die liggen te beschimmelen in een magazijn. Waarom zouden we die niet gebruiken? Als je met tienduizend op een weide staat, dan wil je toch weten of je buur niet besmet is? Ik weet dat het niet plezant is, maar het kan helpen om meer leuke dingen te doen op een veilige manier.”
Dedecker : “Wat buiten is, is buiten. Laat dat toch gewoon toe. ( op dreef ) Wij zullen zelf wel zorgen voor een mooie zomer in Middelkerke. We zullen het ene event na het andere organiseren en iedereen is welkom. De mensen moeten gewoon hun manieren houden. Dat is alles. Ik voorspel trouwens miserie door al die absurde regels. Of denkt u dat de mensen braaf met vier aan een tafeltje zullen kijken naar het EK voetbal? Vergeet het maar.”
Het virus is niet weg, meneer Dedecker. Zou het niet wrang zijn voor het zorgpersoneel om te horen dat Middelkerke elke dag feest viert?
Dedecker : “Ik hoor toch dat iedereen tegen 11 juli gevaccineerd zal zijn? Knokke en Blankenberge organiseren niets, omdat ze bang zijn. Ik vind dat veel gevaarlijker. De mensen hebben vertier nodig. ( fel ) En nogmaals: er zijn amper besmettingen in open lucht. Wanneer gaan we dat eindelijk voor waarheid aanzien? We moeten de zwakkeren beschermen en de gezonde mensen laten leven.”
Depraetere : “Ik vind dat u de situatie zwaar onderschat. Elke versoepeling houdt een risico in. Je kan daar toch niet blind voor zijn? ( op dreef ) Wij lijken de enige partij te zijn die nog opkomt voor de zorg. Dat is heel spijtig. Als er versoepelingen komen, dan staan alle partijen vooraan. Maar als er verstrengd moet worden, dan mag Frank het uitleggen. Onze ziekenhuizen hebben al een marathon achter de rug, hoor. Ik ben blij voor u dat het leuk wordt in Middelkerke, maar ik hoop dat u ook aan de veiligheid denkt. Wij zijn wél bezorgd voor een nieuwe golf.”
Depraetere : “Vorige zomer werd dat ook zo weggezet. U weet wat toen gebeurd is. We voelen nog altijd de gevolgen van de tweede golf.”
“Wie geld heeft voor een duur festival, heeft ook geld om een test te betalen”, zei Vandenbroucke. Volgt u dat?
Depraetere : “Neen. Dat is te kort door de bocht. Veel jongeren moeten een jaar sparen om naar een festival te kunnen. Er zijn jongeren die een pallet Cara Pils meebrengen om toch een pint te kunnen drinken. Ik vind ook niet dat jeugdkampen moeten betalen voor de testen. Intussen is mijn partij wel voorstander van minstens één gratis test. Al is dat nog altijd weinig, besef ik. ( denkt na ) Dat is wellicht het generatieverschil tussen Frank en mezelf. Dat moet kunnen in een partij.”
Dedecker : “Hou u vast, maar ik ga de Frank eens verdedigen.”
Depraetere : “Zie je wel: het is het generatieverschil.” ( lacht )
Dedecker : “Jullie zouden alles subsidiëren. Dat lukt niet, hoor. Weet u wie daarvoor opdraait? De belastingbetaler. Ik zal u eens meenemen naar een jeugdcafé, waar jongeren gin-tonic drinken voor 14 euro. Akkoord dat niet iedereen dat kan. Ik kom zelf uit een kansarm gezin. Ik weet wat werken is. Als ik pinten wou drinken, dan moest ik daarvoor werken. Maar nu klink ik als een ouwe zak, zeker?”
Depraetere : “Ik vind van wel, ja. Je trekt het op flessen. ( feller ) Als ik naar een festival wou, dan moest ik ook werken, hoor. Ik kreeg dat niet in mijn schoot geworpen. En ik kon al zeker geen gin-tonic drinken voor 14 euro.”
Jean-Marie Dedecker die Frank Vandenbroucke verdedigt tegenover een socialist, mag ik dat historisch noemen?
Dedecker : ( grijnst ) “Ik heb hem wel op zijn plek gezet in het vragenuurtje over de vaccins voor de olympische atleten. Hij wou dat niet.”
Depraetere : ( fijntjes ) “Uw wekelijks showtje. Ze zijn uiteindelijk wel ingeënt, hé.”
Dedecker : “Maar de regering wou het niet. Is het waar of niet waar? ( windt zich op ) Maar wie zal straks op de foto staan met de atleten als ze goud halen? Onze ministers. Dat is de hypocrisie van de politiek. Maar goed, niets tegen Frank persoonlijk. Hij is een slecht minister, maar daarom geen slecht mens. Hij is altijd welkom in Middelkerke. Ik trakteer.” ( lacht )
Depraetere : “Dat zal u niet veel kosten, hij drinkt geen alcohol. ( lacht ) Het valt mij trouwens op dat u veel mensen uitnodigt naar Middelkerke. U hebt ook de premier al meermaals uitgenodigd. Hij wil niet komen, zeker?” ( lacht )
Dedecker : “Weet u wie wel komt? Pierre-Yves Dermagne, vicepremier voor de PS. Hij heeft iets gekocht in Westende. Een aangename man. Let op: ik ken ook Frank al vele jaren. Mijn zoon had vroeger een pizzeria in Koksijde. Hij kwam daar dikwijls eten. Hij bestelde altijd hetzelfde: een plat water en een pizza margherita.” ( lacht )
Depraetere : “Frank is serieus, maar ook empathisch. Hij is heel gevoelig voor wat er momenteel gebeurt, ook voor de horeca. Het grote verschil met anderen is dat op zijn netvlies de vreselijke beelden van de ziekenhuizen gegrift staan. Dat is zijn eerste prioriteit, en terecht. We mogen blij zijn met zo’n minister van volksgezondheid. Er is niemand die meer kennis van zaken heeft.”
Was viroloog Marc Van Ranst niet de eerste kandidaat om minister te worden voor uw partij?
Depraetere : “Dat was niet voor deze regering. Hij kwam voordien wel in aanmerking. Vlak na het losbarsten van de crisis was er een piste om een expertenregering te vormen. Marc Van Ranst was daarvoor een logische naam. Er moest iets gebeuren, want de regeringsformatie zat muurvast. Uiteindelijk is er toch gekozen voor een doorstart van de regering-Wilmès.”
Dedecker : “Minister Van Ranst, dat zou pas dodelijk geweest zijn. ( grijnst ) Ik noem hem een narcistische provocateur. Mag ik dat nog zeggen van u? Of wil u dat ook verbieden onder de noemer hate speech ?”
Depraetere : “U mag dat zeker zeggen. U mag hem zelfs een klootzak noemen. Dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. Maar iemand met de dood bedreigen, waardoor hij zelfs naar een safehous e moet, dát is een stap te ver.”
Dedecker : “Akkoord. Dat is schandalig. Het valt me wel op dat hij nog weinig parlé heeft over mij sinds het debat in Terzake .”
Depraetere : “Ik vond dat een vreemd debat.”
Dedecker : “Ik ga iets bekennen. Ik ben met een ei in mijn broek naar dat debat gereden. Was hij over de wetenschap of de zorg begonnen, dan had hij kunnen winnen. Maar wat doet hij? Hij begint over politiek. Hij wou aan politiek doen. Dat was dom van hem.”
Als we straks een mooie zomer krijgen, aan wie zullen we dat te danken hebben: aan Vooruit of aan Dedecker?
Dedecker : “Aan de zon, zonder twijfel. ( lacht ) Maar kom, eet uw laatste kroket op, we gaan nog een koffie drinken.”
Depraetere : “Het zijn lekkere kroketten, maar drie is te veel voor mij. Wil jij de laatste, Jean-Marie?
Dedecker : “En dan rondbazuinen dat ik de borden van de sossen leeg eet, zeker? Vergeet het.” ( lacht )
Eindelijk weer… Naar welke versoepeling kijken jullie het meest uit?
Depraetere: “Ik kijk ernaar uit om nog eens met veel vrienden samen te zijn. Een feestje of gewoon iets drinken. Dat zou zoveel deugd doen. Vandaag zijn we beperkt tot vier, ook al omdat ik weinig plek heb in mijn tuin.”
Dedecker : “Wat kan ik nog meer willen? Ik leef al maanden in freedom . ( lacht ) Neen, ik hoop vooral dat de horeca eindelijk weer een deftige frank kan verdienen. En dat de mensen Twitter inruilen voor het café om hun toogpraat te verkopen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
