Jacques Vanneste, kersvers erevoorzitter van de gemeenteraad, was gedurende zes jaar de gids die de raad in goede banen leidde. Dat deed hij met de nodige zwier, maar vooral nauwgezet en met respect voor alle leden. Met een hart dat klopt voor Wevelgem kijkt hij toe hoe de plannen voor het centrum zich de komende jaren zullen ontvouwen.
Jacques Vanneste (62) was heel actief in de Wevelgemse jeugd, onder meer in de KSA. Studeren deed hij graag en goed, uiteindelijk werd hij doctor in de toegepaste economische wetenschappen. Professor Vanneste geeft voltijds les macro-economie en publieke financiën aan de universiteit Antwerpen, waar hij een deel van de week verblijft, en halftijds aan de Kulak.
Hij is gehuwd met Ann Vanlede. Samen hebben ze drie kinderen: Klaas (32), Pieter (30) en Sarah (23). Politiek heeft hem steeds geboeid, maar het is pas in 2000 dat hij op vraag van Jo Libeer lijsttrekker werd voor De Brug waarmee hij in de oppositie terecht kwam. In 2012 vroeg CD&V hem, waarna al snel het voorzitterschap van de gemeenteraad lonkte.
Zes jaar was Jacques voorzitter van de Wevelgemse gemeenteraad, een functie die hoe dan ook zwaar onderschat wordt. “Je moet in eerste instantie de onafhankelijkheid bewaren, maar je moet het ook graag doen”, begint Jacques. “Je moet het tempo trachten te houden en iedereen het recht van spreken geven. En zeker nooit geringschattend doen over interventies van de oppositie.”
Ontwapenende humor
“Tussen al mijn professionele opdrachten zorgde ik voor een nauwgezette voorbereiding van de raad. Ik nam de dossiers nauwkeurig door, bestudeerde de plannen van de projecten en zorgde ervoor dat mijn tussenkomsten in de gemeenteraad niet zoutloos waren. Zelfs mijn mopjes bereidde ik voor.”
Zo citeerde hij net voor de verkiezingen in oktober Vincent Kompany, kapitein van De Rode Duivels, na het verlies tegen Frankrijk. Die zei toen ‘liever te verliezen dan het mooie spel op te geven’. Waarop de voorzitter zich richtte tot de raad: “Ik weet dat jullie allemaal graag zullen winnen in de verkiezingen, maar laat ons het spel mooi spelen.”
Dat kenmerkte de erevoorzitter. Elke maand kwam hij wel een aantal keren gevat uit de hoek. “Humor werkt ontwapenend”, weet hij. “Als een lid van de oppositie een schepen het vuur aan de schenen wil leggen, is dat niet evident. Bovendien ontmoeten ze elkaar na de raad op café. Je moet dat een beetje debetonneren, iedereen moet zich comfortabel voelen zodat men zich niet inhoudt om scherp uit de hoek te komen. Zowel de oppositie als het bestuur.”
Drie weefsels
“Het bestuur heeft goed werk geleverd”, is hij overtuigd. “Er zijn heel concrete realisaties zoals het centrum in Moorsele, maar wat mij het meest bevalt, is dat het bestuur er steeds voor ijvert om het weefsel in de drie centra te behouden. Je vindt er telkens een gemeentehuis, een bibliotheek. Die zaken in stand houden kost moed en geld. Verder ben ik zeer tevreden dat Ikea niet naar Wevelgem komt.”
Het wordt uitkijken wat de toekomst brengt. Jacques hoopt dat er verder planmatig gewerkt wordt aan de ontwikkeling van Wevelgem-centrum. “Het wordt echt mooi, we zullen pas over twintig jaar het volledige resultaat zien”, is hij overtuigd. Het is een heel goed idee dat er twee adviescommissies komen. Dat geeft de kans aan de oppositie om mee voorstellen te formuleren.”
Hendrik Van Haverbeke: “Zware dossiers werden luchtiger”
Hendrik Van Haverbeke kent Jacques al lang. “Hij kwam in zijn jonge jaren in café De Drie Molentjes waar hij al eens een kaartje kwam leggen. Na zijn studies hebben we elkaar weer ontmoet bij De Brug voor de verkiezingen van 2000. Toen al toonde hij een groot respect voor iedereen binnen de partij, ook voor partijgenoten zoals ikzelf die geen zulke zware studies hadden doorlopen.”
Hendrik wil graag een anekdote kwijt, die illustreert hoe Jacques erin slaagde om de soms zware dossiers wat luchtiger maken. “Op een bepaald moment kom ik tussen over de gebrekkige toestand van de fietspaden. “Het is een mirakel”, zeg ik. “Als ik van Menen naar Wevelgem rij met een liter karnemelk in mijn fietszak is die karnemelk boter geworden.” Jacques antwoordde: “Hendrik toch, je weet toch dat karnemelk geen boter kan worden.” Waarop ik weer: “Het is daarom dat ik het een mirakel noem!”, schatert hij.
Jan Seynhaeve: “Altijd met respect voor iedereen”
“In 2012 was het voor het eerst dat de voorzitter van de gemeenteraad niet de burgemeester zelf was. Dat was even wennen, zeker voor mezelf”, zegt burgemeester Seynhaeve eerlijk. “Op voorhand hadden we voor ogen dat de voorzitter een sterke, ervaren persoonlijkheid moest zijn. Bovendien moest het ook iemand zijn die weet wat het betekent om in de oppositie te zitten. We konden die opdracht met vertrouwen in de handen leggen van Jacques want hij weet dat het niet evident is aan de andere kant van de tafel.”
“Jacques vervulde die taak met verve, op zijn eigen manier, maar met veel respect voor ieders mening. Je moet weten dat het voor een lid van de oppositie niet altijd evident is om een tussenkomst te maken want meestal hebben zij niet de kennis van een dossier die het bestuur wel heeft. De voorzitter moet dat altijd voor ogen houden en iedereen op een waardige manier behandelen. Wat hij voortreffelijk deed.”
Hendrik Van Haverbeke: “Zware dossiers werden luchtiger”
Hendrik Van Haverbeke kent Jacques al lang. “Hij kwam in zijn jonge jaren in café De Drie Molentjes waar hij al eens een kaartje kwam leggen. Na zijn studies hebben we elkaar weer ontmoet bij De Brug voor de verkiezingen van 2000. Toen al toonde hij een groot respect voor iedereen binnen de partij, ook voor partijgenoten zoals ikzelf die geen zulke zware studies hadden doorlopen.”
Hendrik wil graag een anekdote kwijt, die illustreert hoe Jacques erin slaagde om de soms zware dossiers wat luchtiger maken. “Op een bepaald moment kom ik tussen over de gebrekkige toestand van de fietspaden. “Het is een mirakel”, zeg ik. “Als ik van Menen naar Wevelgem rij met een liter karnemelk in mijn fietszak is die karnemelk boter geworden.” Jacques antwoordde: “Hendrik toch, je weet toch dat karnemelk geen boter kan worden.” Waarop ik weer: “Het is daarom dat ik het een mirakel noem!”, schatert hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier