Ives Goudeseune (60) leek met zijn jarenlange atletiekervaring de geknipte schepen van Sport te worden, maar kreeg dankzij zijn gepensioneerde status openbaar domein en burgerlijke stand, zowat de meest ‘arbeidsintensieve’ bevoegdheden. “Er staan al 17 huwelijken in mijn agenda.”
Zillebekenaar Ives Goudeseune is het levende bewijs dat je geen hogere studies hoeft gevolgd te hebben om het tot schepen van een centrumstad te schoppen. “Op mijn zestiende ging ik al werken”, zegt Ives Goudeseune. “Na enkele jaren in de privé kon ik aan de slag als spoorlegger bij de Spoorwegen. Een drietal jaar later deed ik mee aan het examen voor chef-garde, kaartjesknipper dus. Ik mocht beginnen in de groep Hasselt, werken vanuit Leuven dus. Toen woonden we nog in Hollebeke. Dikwijls heb ik op een luchtmatras tussen de kasten in het station van Leuven moeten overnachten.”
“Ik ging vijf jaar geleden met pensioen. Dezelfde mensen die zeiden dat ik zot was om naar Leuven te gaan werken, zeggen nu dat ik geluk heb dat ik op 55 jaar met pensioen mocht gaan. Voor alle duidelijkheid: nu ik schepen ben, is mijn pensioen stopgezet. Mensen denken dat ik rijk word omdat ik nu twee inkomens heb, maar dat klopt niet. Ik krijg geen pensioen meer. Tot ik 65 ben, dan mag ik zoals iedereen zoveel bijverdienen als ik wil.”
Belgisch kampioen
In zijn jeugdjaren scheerde Ives Goudeseune hoge toppen in de Belgische atletiek. “Drie keer was ik Belgisch kampioen op de 100 en 110 meter horden in de jeugdcategorieën. Omdat ik begon te werken, had ik geen tijd meer om te trainen. Geleidelijk zag ik dat anderen me begonnen te kloppen. De goesting verminderde. Ik heb wel nog gevoetbald in Voormezele en gevolleybald in Moorsele. Dus sporten zat er altijd wel in.”
Sinds 1984 is Ives Goudeseune ook trainer van de Ieperse atletiekclub FLAC. Ook in de gemeenteraad nam hij steevast het woord namens SP.A als het over sport ging. Voor velen was het dan ook een verrassing dat Patrick Benoot (Open Ieper) die bevoegdheid kreeg. “Iedereen verwachtte dat ik schepen van Sport zou worden, maar misschien zou dan het verwijt komen dat ik te veel aandacht zou geven aan atletiek. Ik heb met Patrick al goed samengewerkt. Dat zal nu niet veranderen. Als het gaat over het bouwen of aanleggen van sportinfrastructuur zal ik sowieso met hem moeten samen zitten.”
Met de bevoegdheden openbaar domein en gebouwen en bevolking en burgerlijke stand krijgt hij heel wat werk op de plank. Hij had al zijn handen vol met het opvolgen van de strooidiensten tijdens de sneeuwdagen en binnenkort krijgt hij grote dossiers als de Leet en de dorpskernvernieuwingen van Boezinge en Vlamertinge voorgeschoteld. “Omdat het zo’n groot en belangrijk dossier is, volgen we de Leet met het volledige college op. Over Vlamertinge kan ik nog niet veel zeggen, behalve dat men ermee bezig is. Boezinge zit in volle voorbereiding. Daar gaan we heel binnenkort naar de mensen om hun ideeën te horen. Het is niet de bedoeling om een bewonersvergadering te organiseren in een grote zaal waar iedereen zit en diegene die het luidst kan roepen zijn gedacht krijgt. De mensen zullen op hun gemak aan een tafel kunnen zitten met iemand van het personeel en hun specifieke vragen kunnen stellen. Daarbij kunnen ze ook hun suggesties geven.”
Huwelijken
Als schepen van Openbaar Domein wordt hij een gemakkelijke schietschijf voor de oppositie en ontevreden burgers. Afgelopen maandag was er op de gemeenteraad al wat kritiek op het sneeuwruimen en strooien. “Ik heb altijd een redelijk dik vel gehad. Ik heb dat geleerd op mijn werk vroeger. Als je door de trein ging en het kaartje was niet orde, dan lag het aan het station, het loket was gesloten… Het was de chef-garde die dom deed. Als mensen iets hebben die hen slecht bevalt, laat ze het maar zeggen. Als ze uitgepraat zijn, dan zoeken we een oplossing. En soms zal er geen afdoende oplossing mogelijk zijn, maar dat moet je dan ook aanvaarden. Je moet durven zeggen tegen de mensen wat kan en wat niet kan.”
Als schepen van Burgerlijke Stand mag Ives Goudeseune voortaan ook huwelijken afsluiten. “Er staan er al 17 in mijn agenda en dan heb ik het nog niet eens over de jubilea. Dat is meer iets voor als het mooier weer wordt. Ik zie dat wel zitten. De huwelijken die ik al deed, vielen heel goed mee. Je wordt omringd door mensen die blij en gelukkig zijn. Mijn eerste trouw was toevallig met iemand die hertrouwde. Ik zei: ‘voor u is het misschien niet de eerste keer, maar voor mij wel’.”
In 2006 was Ives Goudeseune lijsttrekker van de SP.A-lijst. Hij was dan ook nauw betrokken bij het befaamde voorakkoord dat toen werd beklonken. “Wat er gebeurd is binnen CD&V weet ik niet, maar in ieder geval konden ze de gemaakte afspraken niet naleven”, vertelt Ives Goudeseune. “Het was nochtans een sterk akkoord. Er was zelfs een afspraak dat we ook zonder meerderheid samen zouden gaan. Blijkbaar hebben Jef Verschoore en Marieke Cloet toen op de tafel gesprongen en gezegd dat ze nooit met de socialisten verder wilden doen. Dat is toch wat ik vernomen heb en dat is ook blijven hangen.”
Niettemin ging SP.A in aanloop naar de jongste verkiezingen opnieuw in zee met CD&V als bevoorrechte partner om in een coalitie te stappen. “Ik was als lijstduwer niet betrokken bij de afspraken die gemaakt werden. Het is een afspraak binnen de partij dat de voorzitter en de lijsttrekker, en soms ook de ondervoorzitter, onderzoeken wat de mogelijkheden zijn voor afspraken met andere partijen en of ze die afspraken zullen aangaan. Uiteindelijk moet je daar vertrouwen in hebben. Achteraf heb ik het dus wel vernomen. Als je de uren na de verkiezingen reconstrueert, dan was de enige mogelijkheid voor SP.A om in zee te gaan met de liberalen. Ik was op verkiezingszondag in het Museumcafé met spanning de resultaten aan het volgen. Toen kreeg ik plots telefoon dat we mochten komen. Je kan zeggen dat liberalen en sossen vloeken, maar de kiezer beslist. Een coalitie met twee was niet mogelijk. Groen erbij nemen was ook niet mogelijk, want zij wisten niet wat ze wilden doen. Op een gegeven moet je dan kiezen, anders ben je te laat.”
“Toen wist ik nog niet dat ik schepen zou worden”, vervolgt Ives Goudeseune. “Ik wist dat pas op de algemene ledenvergadering van de partij. Met mijn ervaring uit het verleden heb ik altijd gezegd dat ik het pas zeker zou zijn op 7 januari. Of ik getwijfeld heb? Absoluut niet. Ik heb dertig jaar oppositie gevoerd. Naar de buitenwereld toe zou het onverantwoord geweest zijn om het niet te doen.”
Net als collega-schepenen Patrick Benoot en Philip Bolle kwam Ives Goudeseune voor het eerst in de gemeenteraad in 1989, maar hij was dan al ongeveer tien jaar politiek actief. “Mijn eerste stappen zette ik in de politiek eind jaren zeventig, maar mijn echte politieke debuut heb ik zelf niet meegemaakt. Gerard Catry vroeg of ik secretaris wilde zijn van de deelafdeling Hollebeke van de SP. Maar ik was op het moment van de verkiezing aan het werk in Leuven. Toch werd ik verkozen. Ik ben erin gerold via ACODspoor. Mijn ouders hadden niet echt een specifiek kleur, maar mijn vrouw komt wel uit een rood nest. Mijn eerste verkiezingen waren in 1982. Ik werd niet verkozen, maar mocht wel zetelen in de cultuurraad. In 1988 raakte ik wel verkozen. Sindsdien zat ik voortdurend in de gemeenteraad. Het grootste verschil met in de oppositie zitten? Informatie inwinnen gaat veel vlotter. Als gewoon gemeenteraadslid moest je een schriftelijke vraag via de secretaris indienen en het duurde een maand vooraleer je een antwoord kreeg.”
