In 2012 kwam Ilse Volcke met RKD voor het eerst op bij de gemeenteraadsverkiezingen. Ze werd meteen verkozen, maar paste voor de gemeenteraad en koos voor een zitje in de OCMW-raad. Op 14 oktober 2018 behaalde ze maar liefst 794 voorkeurstemmen, goed voor een schepenambt.
Politiek kon de charmante dame altijd al bekoren. Tv-debatten volgt ze heel gedreven en daarbij speurt ze naar het menselijke aspect. Hoe gaan ze met elkaar om? Hoe echt is de draagkracht van hun bewoordingen? Als een fanatieke voetbalfan leeft ze intens mee met de pleidooien.
Privé
Ilse Volcke (48) woont in de Krommekeerstraat in Doomkerke. Ze is de mama van Gill-Jan, Mabelle en René.
Opleiding en loopbaan
Na haar opleiding zorgkundige bij de Maricolen in Deinze ging ze aan de slag in het woonzorgcentrum in Ruiselede, waar ze nu 30 jaar werkt. Nu is dat halftijds op de afdeling bij dementerende bewoners. Ze volgde jaren geleden avondcursussen medische pedicure en is nu actief bij patiënten thuis. Die nevenpraktijk staat echter op een laag pitje, beaamt ze volmondig.
Vrije tijd
Ilse is in deze bestuursperiode schepen voor Cultuur, Jeugdzaken, Bibliotheek, Kerkelijke Diensten en Internationale Relaties, zeg maar in hoofdzaak de jumelage met Krasnik. Haar grote passies en uitlaatkleppen zijn fietsen en wandelen in de natuur, op eigen gezapig tempo, met vooral het sociale aspect dat domineert.
“Het was een collega van het werk, Linda Wyckstandt, die me in 2011 aanspoorde om me in te zetten voor de lokale politiek”, opent Ilse Volcke. “Ik voelde me in eerste instantie geconfronteerd met veel twijfels. Mijn devies is nog altijd: een woord is een woord. Ik geef het grif toe: ik ben geen grijze muis, eerder rebels en met een onverstoorbare sterke persoonlijkheid. Ik behaalde in 2012 bij mijn eerste deelname aan de verkiezingen 693 stemmen voor mijn team RKD, goed voor een zitje in de gemeenteraad. Ik heb toen meteen de switch naar het OCMW gevraagd. Dat, de mens, het sociale is mijn dada en mijn interessesfeer.”
Mijn devies is altijd: een woord is een woord
Ze heeft daar veel geleerd. “Ik wist van niets. Het was een hartverwarmende ervaring, zes jaar lang. De vergaderingen waren inhoudelijk heel hoogstaand en concreet, ver boven de politieke grenzen van partijen. Dat fascineerde me mateloos en van die sociale dimensie heb ik geen seconde spijt gehad. Integendeel. Zondagavond 14 oktober 2018 stierf ik bijna van de nervositeit en verwarring toen ik de score vernam: 794 persoonlijke stemmen, wat ik nooit verwacht had. En ja, deze uitspraak is echt geen valse bescheidenheid.”
Een dame van het volk
“Het beleid is hier goed bezig is en functioneert prima. Of er nieuwe tendensen komen, nu ik deel uitmaak van de uitvoerende macht? Ik ken de gemaakte afspraken of engagementen niet. Dus zal ik in het begin vooral luisteren, diep nadenken en met ratio mee debatteren. Mezelf willen overtreffen is taboe, dat zweer ik. Gemaakte afspraken zal ik enthousiast mee onderschrijven.”
“Ik betreur soms dat het lokaal voor de kinderopvang in de Aalterstraat zo vaak leegstaat. Zijn er geen opportuniteiten voor intenser gebruik? Dat zal ik zeker aankaarten met de nieuwe collega’s van het college.”
Ilse is een dame van het volk, met charisma en sociale finesse. Met die ingesteldheid van sociale bekommernis wil ze het Molendorp warmer en humaner maken. En ze wordt daarin gesteund door velen.
Heel wat factoren staan direct in verband met dat succes. “Zeker niet alleen het feit dat ik werkzaam ben in het woonzorgcentrum, waar ik op een eilandje werkte. De afkomst en de sociale integratie zeker? Ik werd geboren in Doomkerke, woonde in Kruiskerke tot 2012, tot we ons hier in de Krommekeerstraat vestigden. Ik heb ettelijke jaren gewerkt in een bakkerij in Kruiskerke.”
Doomkerke
Ilse Volcke krijgt de bevoegdheden van schepen Chris Dewinter in handen. Zowel Ilse als Chris wonen in de Krommekeerstraat, weliswaar beiden aan een ander uiteinde van de lange straat. “Chris zei me meermaals na de verkiezingen blij te zijn dat de post in Doomkerke is gebleven”, vertelt Ilse.
“Mensenkennis, empathisch denken en handelen, het zit me in de genen. Luisteren naar de mensen, de frustraties opnemen, niet de eigen probleempjes er bij de gesprekspartners in drammen. Wandelen in de natuur, een praatje slaan, hulpvaardig zijn, de medemens met genereuze bezorgdheid koesteren…”
Rechttoe, rechtaan
“Ik ben wie ik ben, altijd en overal, in alle omstandigheden. Onwaarschijnlijk veel mensen uit Maria-Aalter kennen me. Van een vluchtige ontmoeting? Ik kan het niet bewijzen. Rechttoe rechtaan, ik hou niet van vertoning of hypocrisie. Ik ga mijn liedje nooit anders zingen tijdens een electorale periode. Ik gaf geen persoonlijke flyer uit. De obligate campagne, drie weekends lang de hort op, dat was verschrikkelijk. Ik deed dat echt niet graag. De zes voorbije jaren moesten voor mij dezelfde zijn als de prangende weken voor de stembusslag”, besluit Ilse.
“Iedereen moet evenwaardig meetellen”
“In de samenleving is luisteren naar mensen en hun noden echt cruciaal. Dat is mijn filosofie, die houding heb ik ook van mijn ouders meegekregen. Continu een luisterend oor zijn. Steeds zichzelf blijven in de contacten met de medemens. Zorgen moet je delen, relativeren komt te weinig aan bod.”
In haar voorstelling in de RKD-folder citeerde ze wat haar drijft en boeit. En dat moet zich vertalen in de dorpsgemeenschap. Ilse vindt het enorm belangrijk dat er verder werk wordt gemaakt van een verdraagzame gemeente, waarin dialoog centraal staat en waarin kansarmen, zieken en ouderen daadwerkelijk meetellen. “Bij een feestje even wat hulp bieden, spontaan en belangeloos. Is een burenfeestje wat luidruchtig? Ga niet zagen over de decibels, maar zing verdorie mee met wat uit de boxen weergalmt. Iedereen moet evenwaardig meetellen, tot welke kiezersgroep ze ook behoren.”
“Ik besef het wel, de score was hoog op 14 oktober (794 voorkeurstemmen, red.). Ik heb wel eventjes geaarzeld om ook nu weer op de lijst te staan. Er was al geruime tijd sprake van de integratie van het OCMW in de algemene beleidsploeg. Dat creëerde wat vertwijfeling, maar weer kwam mijn overtuiging bovendrijven: een gegeven woord is een woord. Op mensen moet je onvoorwaardelijk kunnen rekenen.”
“Bekendheid bij de mensen, vriendschapsrelaties en vertrouwensbanden zijn het werk van lange adem. Van bescheiden en solidair samenleven, jaren aan een stuk in het dagelijkse leven. Niet exclusief dé uitdaging in de electorale periode.” Ze vertelt het allemaal zo puur en genuanceerd. Met zo’n individu is het heerlijk en openhartig discussiëren, wat ze graag doet. Met argumenten en niet per se ‘met de wolven meehuilen’. Dat rebelse trekje, zoals ze zelf erkent.
(Roland Van de Steene)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier