Het plan van Stefaan Sintobin (Vlaams Belang): “Er vallen veel stemmen te winnen bij CD&V”

Het is geen toeval dat Vlaams Belang zich de voorbije weken profileert als dé landbouwpartij. Of dat het meer en meer standpunten inneemt over welzijn en volksgezondheid. De radicaal-rechtse partij loert naar de kiezers van CD&V, zéker in West-Vlaanderen. Dat zegt ook Stefaan Sintobin, de nieuwbakken provinciale voorzitter.

Of hij verrast is door het opstappen van CD&V-voorzitter Joachim Coens? “Toch wel”, zegt Sintobin. “Ik wist natuurlijk dat hij onder druk stond. Ik heb trouwens nooit begrepen waarom deze vriendelijke man voorzitter wou worden van CD&V. Hij had zo’n mooie functie in de haven van Zeebrugge. Maar dat hij opstapt na een slechte peiling, is toch ongezien. Nu goed: het biedt kansen voor mijn partij. Dat is waar ik mee bezig ben. Sammy Mahdi zal misschien wel een goede voorzitter zijn, maar een zwalpende partij op twee jaar rechttrekken, lijkt me heel moeilijk.”

Stefaan Sintobin is een ervaren rot in het vak. De Bruggeling zetelt al van 2004 in het Vlaams Parlement. Het is daarom dat Tom Van Grieken hem enkele weken geleden vroeg om provinciaal voorzitter te worden. Wat ook in zijn voordeel speelt, is dat hij on speaking terms is met zowat iedereen in het politieke veld. Weinig Vlaams Belangers kunnen dat zeggen. “Ik krijg bijna wekelijks te horen dat ik geen typische Vlaams Belanger ben. (lacht) Waarom? Dat weet ik niet. Ik ga met iedereen in gesprek, ik ga nooit mensen schofferen of affronteren. Misschien daarom?”

Voelt u niets van het cordon sanitaire?

“Weinig. Er zijn enkele socialisten die mij liever negeren en ik krijg geen hand van Jos D’Haese, de fractieleider van de PVDA. Die man lijkt mij écht te haten. Je merkt dat in alles wat hij zegt en doet. Maar verder kan ik met iedereen het gesprek voeren.”

U moet mee de grote droom van Tom Van Grieken waarmaken: het cordon doorbreken.

(knikt) “Ik heb twee grote ambities. Dat is één ervan. We willen eindelijk mee beleid voeren. In 2024 moet dat lukken. Veel zal afhangen van de Vlaamse verkiezingen. Als we daar een meerderheid behalen met N-VA, en we sluiten een akkoord, dan zijn we vertrokken. Dan zal er ook op gemeentelijk niveau veel mogelijk zijn.”

Hebt u al een voorakkoord vast in een West-Vlaamse gemeente?

“Neen, momenteel niet. We hebben wel een SWOT-analyse gemaakt over onze sterktes en zwaktes, kansen en bedreigingen. We zijn nu alle gemeenten aan het screenen. Waar liggen er effectief mogelijkheden? Waar hebben we bekwame mensen? Daar zullen we prioritair op inzetten. We gaan echt alles op alles zetten, desnoods zelfs vragen aan mensen om te verhuizen. Dat is geen schande. Ik ben zelf ook verhuisd van Izegem naar Brugge. Als we ergens het cordon doorbreken, dan moeten we bekwame mensen klaar hebben om een mandaat op te nemen.”

In Brugge zal het cordon niet sneuvelen, liet de lokale N-VA-voorzitter Maaike De Vreese al noteren. Was u verrast?

(droog) “Zij zegt wat ze moet zeggen van Bart De Wever. Weet je wat ze zou moeten doen? Haar leden ondervragen. Ik ben wel eens benieuwd wat haar achterban vindt van samenwerking met Vlaams Belang.”

Vindt u het vreemd dat andere partijen niet willen samenwerken met een partij die op de koffie gaat met een massamoordenaar zoals Assad?

(windt zich op) “Dat gaat over acties van enkelingen, komaan. Het is niet op vraag van de partij dat Filip Dewinter naar Assad gaat. De partij kan er niet aan doen dat er drie onverantwoordelijken naar de Krim trekken om de verkiezingen daar te steunen. Deze acties schaden de partij, hé. Het is daarom dat onze voorzitter zich daarvan distantieert. Ik blijf N-VA de hand reiken, ook in Brugge. Wij hebben vier gemeenteraadsleden, zij vijf. Waarom zouden we elk apart opkomen? Waarom denken we niet na over een kartel of een eenheidslijst? Eén plus één zou drie zijn hier: ik ben daarvan overtuigd.”

Zou u bereid zijn om dan uw lijsttrekkerschap op te geven?

“Já. Het hogere belang gaat voor.”

Wat is uw tweede ambitie?

“De grootste worden in West-Vlaanderen. Dat moet lukken. We behaalden vorige keer al meer dan 20 procent, maar volgens mij hebben we hier een potentieel van 25 procent. Zeker bij CD&V vallen er veel stemmen te winnen. De boeren zijn echt kwaad over het beleid dat gevoerd wordt.”

Het is geen toeval dat u zich profileert als de laatste partij die het opneemt voor de landbouw?

(protesteert) “Dat is niet nieuw, hoor. Mag ik u eraan herinneren dat ik sinds 2004 in de commissie Landbouw zetel? De laatste jaren was ik vooral met corona bezig – ik ben voorzitter van de commissie Welzijn – maar het stikstofdossier heeft mij getriggerd om mij ook weer op landbouw te smijten. De boeren worden in de steek gelaten. Zuhal Demir (N-VA-minister van Omgeving, red.) ligt wakker van de bloemetjes en de bijtjes, maar niet van de landbouw. Ze heeft daar geen enkele voeling mee. En Hilde Crevits (CD&V-minister van Landbouw, red.) heeft moeten plooien.”

Moet u niet toegeven dat deze regering tenminste de moed heeft om beslissingen te nemen? Er was jaren onzekerheid hierover.

“Neen, absoluut niet. Het nieuwe akkoord zorgt voor onzekerheid. Wat zal er binnen enkele jaren gebeuren met de tientallen bedrijven die vandaag oranje kleuren? Het zal niet stoppen bij de 41 bedrijven die vandaag moeten sluiten. Dat is mijn vrees. Gevolg: jonge mensen zullen niet meer voor de stiel kiezen.”

Vindt u eigenlijk dat er een stikstofprobleem is?

“Jawel, ik ben geen negationist. Maar ik ga niet mee in de waanzin. De situatie is niet zo dramatisch als vandaag wordt voorgesteld.”

Wat had u dan gedaan als minister?

“Ik zou een ander akkoord gesloten hebben. De administratie zou rekening moeten houden met de huidige situatie van de bedrijven. Dat is niet gebeurd. Op basis waarvan zijn de normen eigenlijk vastgelegd? Ik heb de indruk dat de minister het zelf niet weet. Er zijn bedrijven die in 2015 een vergunning kregen, honderdduizenden euro’s investeerden, maar toch moeten sluiten. Het is goed dat het dossier van de abdij van Averbode naar buiten kwam. Dat heeft de publieke opinie wakker geschud.”

Het valt op dat u hetzelfde woord gebruikt als de Boerenbond: ‘waanzin’.

“Wij zijn objectieve bondgenoten geworden. De nieuwe voorzitter Lode Ceyssens is trouwens een oud-collega van het parlement. Ik ben van plan om hem uit te nodigen voor een gesprek onder vier ogen. Vijftien jaar geleden stond de Boerenbond heel vijandig tegenover mijn partij. Er was zelfs een tijd dat de voorzitter – ik zal hem noemen: Piet Vanthemsche – mij geen hand wou geven. Ik heb het gevoel dat die tijd veranderd is. Ik hoop daarom dat Lode op mijn vraag ingaat.”

Ook Anzegemnaar Jeremie Vaneeckhout, kandidaat-voorzitter van Groen, focust op het platteland. Is dat een concurrent voor u?

“Neen, hoewel ik zijn analyse over het platteland wel kan volgen. De grote steden krijgen verhoudingsgewijs te veel geld. Ook een probleem: de diensten die overal verdwijnen. Zelfs de cafés verdwijnen. Ik kom goed overeen met Jeremie. Hij is oprecht geïnteresseerd in anderen. Hij lijkt mij een eeuwige Chiroleider. Maar ik moet zijn tweets altijd twee keer lezen vooraleer ik ze begrijp. Dat is een werkpunt. (lacht) Neen, ideologisch staan wij te ver uit elkaar om concurrenten te zijn.”

Zondag is het de Dag van de Zorg. Is dat een belangrijke dag voor u?

“Ja, zeker omdat ik voorzitter ben van de commissie. De dag staat in teken van opendeur. Na twee jaar miserie zijn onze zorginstellingen weer toegankelijk voor het publiek. Dat is een belangrijke boodschap.”

Mag ik het verrassend vinden dat u voorzitter bent van deze commissie?

“Jawel, dat is het ook. De N-VA mocht als grootste partij als eerste een commissie kiezen: dat werd onderwijs. Wij waren als tweede aan de beurt. Het was een strategische zet van fractieleider Chris Janssens om voor welzijn te kiezen. Het was tijd om aan de buitenwereld te tonen dat wij een sociale volkspartij zijn. Ik zeg altijd: je hoeft niet links te zijn om sociaal te zijn. En de strategie werkt: de deuren van de welzijnswereld zijn opengegaan voor mijn partij. De meeste organisaties behandelen ons zoals een andere partij. Dat is onder meer dankzij het voorzitterschap.”

Hoe is uw samenwerking met bevoegd minister Wouter Beke (CD&V)?

“Op persoonlijk vlak goed: Wouter is een aangename man. Maar hij is een slechte minister. Als er één CD&V’er ontslag zou moeten nemen, dan is het wel Wouter Beke. Zijn flaters in de coronacrisis, de wachtlijsten, het groeipakket, de kinderopvang: het is ongelooflijk dat die man kan blijven zitten.”

Ik zag trouwens dat u vorige week een motie indiende over de vaccinatieplicht voor de zorg. Dat is geen Vlaamse materie. Wat wil u bereiken?

“Wij willen dat tegenhouden. De belangen van Vlaanderen worden geschonden door deze federale wet. We willen daarom een belangenconflict inroepen. We komen nu al handen te kort aan het bed. Wat gaan we doen met de zorgverleners die zich niet vaccineren? De socialisten willen hen ontslaan. Dat vinden wij verschrikkelijk. Als N-VA consequent is, dan stemt ze mee met ons en dan verdwijnt de wet in de schuif.”

Alvast de PVDA staat op dezelfde lijn. Dat gebeurt wel vaker de laatste tijd.

(grijnst) “Dat valt inderdaad op. Vorm een kartel krijg ik soms te horen van N-VA-collega’s. (lacht) Wij zijn voor vaccinatie – ik ben zelf drie keer gevaccineerd – maar wij zijn tegen verplichte vaccinatie. Dat is altijd onze lijn geweest. Wij zijn geen antivaxers, zoals sommigen doen uitschijnen.”

Er was wel degelijk een strekking in uw partij die de antivax-richting wou uitgaan. Dries Van Langenhove bijvoorbeeld.

“Dat klopt. (denkt na) Ik ben een partijman, ik ga de partij altijd verdedigen, maar ik ga niet ontkennen dat ik het daar moeilijk mee had. We hebben in het begin iets te veel de indruk gegeven tegen de vaccins te zijn. Ik denk trouwens dat daarover in elke partij gedebatteerd is. Of denkt u dat alle socialisten gevaccineerd zijn?”

U zal 64 jaar zijn in 2024. Denkt u nog niet aan uw pensioen?

“Neen, ik voel me nog geen zestiger. Ik begrijp dat er een zucht naar verjonging is in onze samenleving, maar soms lijkt het alsof zestigers niet meer in staat zijn om goed werk te leveren. Een partij moet een mix bevatten van alle leeftijden. Ik zal uiteraard doen wat de partij vraagt, maar ik zou graag nog een legislatuur verder gaan in het parlement.”

U hebt zware maanden achter de rug na de tragische dood van uw broer Piet. Heeft het u doen nadenken over het leven?

“Jawel. (even stil) Piet is gevallen in een put, vlakbij het gemeentehuis van Izegem, en gestikt in de modder. Dat blijft nog elke dag door mijn hoofd spoken. Een week lang had ik geen goesting meer. Waarom doe ik het nog allemaal? Al die verplaatsingen naar Brussel, die bomvolle agenda, mij voortdurend opjagen: is de politiek dat waard? Maar na een week was de drive terug. De politiek is mijn lang leven. Zonder de politiek zou ik wegkwijnen. (even moeilijk) Ik krijg weer koude rillingen, nu ik over Piet spreek. Het is de derde broer die ik verlies in dramatische omstandigheden. Mijn moeder is intussen 86. Het zou niet mogen dat een mama drie kinderen verliest.”