Hendrik Verkest zwaait na bijna 32 jaar af als burgemeester: “Wingene is mijn derde kindje”

Hij startte zijn burgemeesterschap met een crisis en eindigt op dezelfde manier. Maar tussen de uitbraak van de varkenspest en de huidige coronacrisis heeft Hendrik Verkest bérgen werk verzet. Onder zijn bewind transformeerden Wingene en Zwevezele van een pure plattelandsgemeente naar een dynamische plek waar het goed wonen, werken en ondernemen is. “Maar ik wil mezelf ook niet overleven”, beklemtoont hij. “Nu is het tijd voor een nieuw, en iets rustiger, leven.”

Op enkele maanden na stond Hendrik Verkest, die op 17 april zijn 68ste verjaardag mag vieren, liefst 32 jaar aan het roer van ‘zijn’ Wingene en Zwevezele. In politieke kringen een eeuwigheid, iets wat de man ook zelf beseft. Te meer dat zijn start allesbehalve over kalme wateren liep. In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 1988 trok de toenmalige CVP-kopman zich terug en belandde Hendrik Verkest eerder onverwacht op de eerste plaats. De christendemocraten haalden tien van de 23 zetels binnen en profiteerden van strubbelingen binnen Gemeentebelangen, de partij van toenmalig burgemeester Willy Persyn, om het laken helemaal naar zich toe te trekken. Pas op 9 juni 1989 kon Hendrik de eed afleggen en startte hij een politieke carrière die ruim dertig jaar lang zou duren.

Bijna 32 jaar burgervader. Wat doet dat met een mens?

(zwijgt even) “Ik hou er vooral een erg tevreden gevoel aan over. Ik ben erg dankbaar dat zoveel mensen al die jaren onze visie hebben gevolgd én dat de Wingenaar ook zelf onze ideeën heeft gedragen. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen (in oktober 2018, red.) haalden we met CD&V een score van 68,4 procent. Ongezien. Dat bewees nogmaals dat we al drie decennia lang de juiste koers varen en dat de burger ons veel vertrouwen schenkt.”

Had je in 1989 zelf durven dromen dat je zolang burgemeester zou blijven?

“Hoegenaamd niet. Mijn start verliep niet meteen rimpelloos, hé. Veel mensen zeiden me dat ik bij de verkiezingen van 1994 de rekening gepresenteerd zou krijgen, maar dat was niet het geval. Meer nog: toen hebben we de fond gelegd voor het Wingene van vandaag. Achteraf bekeken heb ik vrijwel altijd de juiste keuzes gemaakt.”

“Ik hield ervan om een crisis aan te pakken, maar de beste crisis is nog altijd diegene die je kan vermijden”

Heb je er ooit over nagedacht hoe je leven er zou uitgezien hebben als je géén burgemeester was geworden?

“Dat is redelijk eenvoudig. Dan had ik me mijn hele carrière lang volledig gefocust op ons bouwbedrijf. Al vrees ik dat ik in dat parallelle leven de politiek toch aanwezig zou geweest zijn. Dat wereldje zit gewoon onder mijn vel. Ik ben ook achttien jaar lang provincieraadslid geweest en in 2012 lag ik in de weegschaal om gedeputeerde te worden. De kansen waren fifty-fifty , maar ik greep naast het ambt. Ergens vond ik dat wel spijtig, maar ik heb toen snel de knop omgedraaid en me weer gericht op wat ik wél in handen had.”

Zou je, achteraf bekeken, bepaalde zaken anders aanpakken?

“Hm, da’s een lastige. Misschien het ineenschuiven van de rusthuizen in onze gemeente, ondertussen ook al twintig jaar geleden. In dat dossier heb ik toen erg kordaat opgetreden omdat ik het beste resultaat wilde bereiken. Dat heeft me nadien wel een dipje in mijn eigen voorkeurstemmen opgeleverd – Verkest viseerde plots de senioren, werd gezegd – maar ik ben nooit weggestemd geweest.”

Je wordt er straks 68. De helft van je leven doe je al aan politiek. Hoe zwaar is het afscheid?

“Mensen stelden me de voorbije maanden twee vragen. Keek ik uit naar mijn vertrek als burgemeester of zou ik er van afzien? Op geen van beide kon ik een duidelijk antwoord formuleren. Ik heb mijn afscheid zelf tot in de kleinste details voorbereid. De beslissing om nu de sjerp aan de haak te hangen, heb ik vijf jaar geleden al genomen. Ik loop tegen de zeventig aan en wil absoluut niet sterven in het kantoor van de burgemeester. Er is niets erger dan jezelf te willen overleven. Bovendien heb ik er mee voor gezorgd dat er nu een uitstekende ploeg op poten staat. Het bestuur waar ik al die jaren mee vorm aan gegeven heb, staat meer dan ooit overeind. Ik heb Wingene altijd als mijn derde kindje beschouwd. Daar heb ik de klok rond voor gezorgd, nu kan ik het in zeer goede handen achterlaten. Erg geruststellend. Ook zonder mij zal de perfect geoliede machine blijven draaien. En ik ben klaar voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven.”

Welke momenten blijven je bij?

“De hagelstorm van juni 2014 zal ik niet snel vergeten. Onze gemeente werd toen zwaar getroffen en daar kwam nog eens bij dat de Wingense Brandverzekering over de kop ging. Toen hebben we als gemeentebestuur de mensen zo goed mogelijk proberen te helpen. Ook de passage van de Romazigeuners in de zomer van 2010 blijft me bij. Die kwamen hier plots hun tenten opslaan en het was allesbehalve evident om hen opnieuw te laten vertrekken. Het is ons toch gelukt om ze na enkele dagen uit Wingene weg te krijgen. Ik heb toen heel goed opgelet hoe ik de zaken aanpakte en wat ik zei, want ik wilde koste wat het kost vermijden dat men mij van racisme kon beschuldigen. Ik heb me toen hard, maar correct opgesteld.”

“Ik had zelf nooit gedacht dat ik zo lang burgemeester zou zijn. Mijn start verliep immers niet rimpelloos”

Je lange carrière werd in elk geval gekleurd door enkele stevige crisissen.

“Om de een of andere reden waren die wel mijn ding. Ik vergelijk me graag met een dier dat in winterslaap gaat. Dan gaat de hartslag naar beneden en daalt de lichaamstemperatuur. Wel, tijdens een crisis had ik nooit last van stress en kon ik erg rationeel blijven denken en handelen. Ik verloor mezelf nooit in the heat of the moment . Ik hield echt van crisisbeheersing, wat natuurlijk niet betekent dat ik die zaken met de glimlach aanpakte. De beste crisis is nog altijd diegene die je kan vermijden.”

Op welke verwezenlijkingen ben je het meest trots?

“Dat ik, samen met heel wat andere mensen, Wingene en Zwevezele heb kunnen omvormen van een pure landbouwgemeente tot een plek waar het goed wonen, werken en ondernemen is. Die mix vormt nog altijd de kern van onze gemeente. Ik had ook het geluk dat enkele sterke ondernemers klaar stonden om hier hun ding te doen, maar we hebben ook een kader gecreëerd waarin dat mogelijk was.”

Tijdens je bewind is het aantal inwoners gestegen van 11.800 naar 14.600. Je hebt van Wingene een moderne gemeente gemaakt.

“Als je inwonersaantal toeneemt, kan het hier toch zo slecht niet zijn, hé. Ik wil wel benadrukken dat het altijd om teamwork ging. Alleen kan je zoiets niet. Ik heb er altijd over gewaakt dat ons schepencollege een consistente ploeg vormde. Het mocht wel eens knetteren tijdens een overleg, maar nadien moest de situatie ontmijnd zijn. Ik beschouwde het als mijn plicht om ervoor te zorgen dat de neuzen altijd in dezelfde richting wezen.”

Tijdens je laatste jaar als burgemeester stak de coronacrisis de kop op. Zo kon je tijdens je laatste maanden geen gas terugnemen…

“Dat hoefde ook niet. Tot de laatste dag, zelfs de laatste minuut, heb ik het volle pond gegeven. Maar om het even over de pandemie te hebben, dit verhaal is ongezien. De voorbije dertig jaar heb ik flink wat watertjes doorzwommen, maar dit was ook voor mij nieuw. AL ben ik ervan overtuigd dat we het begin van het einde hebben ingezet. Alles komt goed.”

Wie 31 jaar over een gemeente waakt, is daar ook een beetje mee getrouwd. Hoe belangrijk was uw echtgenote tijdens de burgemeerstersjaren?

“Mia heeft een niet te onderschatten rol vervuld. Thuis was zij de rots in de branding. Zonder haar kon ik nooit zo lang burgemeester geweest zijn, daar ben ik me ten volle van bewust. Ik heb hier thuis nooit iets op mij moeten nemen. Of ik straks de nieuwe man wordt, laat ik nog even in het midden.” (lacht)

Lieven Huys is ondertussen een volle week burgemeester. Hoe groot is het vertrouwen in je opvolger?

“Laat ik het zo stellen: ik ken Lieven al 26 jaar en weet perfect wie hij is en hoe hij werkt. Hij was een prima schepen en ook als burgemeester zal hij een perfect parcours rijden. Ik heb ondertussen de knop omgedraaid en wil niet als een schoonvader over zijn schouder meekijken. Lieven moet vooral zijn eigen koers varen. En dat zal de juiste zijn.”

Jij bent nu gemeenteraadsvoorzitter. Hoe voelt die rol aan?

“Anders, maar niet onwennig. Ik ben vooral blij dat ik bij de Wingense politiek betrokken kan blijven. Nu is het weer mijn taak om de debatten tussen meerderheid en oppositie in goede banen te leiden, maar daar lette ik vroeger ook al op. Ik zal me deze rol snel opnieuw eigen maken.”

De coronacrisis staat een groots afscheidsfeest wel in de weg. Betreur je dat?

“Och, ik heb in mijn leven al feesten genoeg gezien. Laat ons vooruit kijken, niet naar wat geweest is. Ik ben klaar voor een leven met iets meer vrije uren, maar het zwarte gat, dat vrees ik niet. Ik blijft politiek actief en indien nodig sta ik klaar met advies. Daarnaast blijf ik ook betrokken bij ons bouwbedrijf en mijn vrouw en ik willen ook meer tijd spenderen met onze vijf kleinkinderen. Reizen staat ook op de agenda. Tenerife is onze vaste bestemming om te overwinteren en we willen nog een flink deel van Europa per auto ontdekken. Er bestaat ook een organisatie waarbij oud-burgemeesters hun expertise kunnen aanbieden aan steden en gemeenten in andere landen. Enkele maanden advies geven in een Afrikaans land, dat zie ik wel zitten. Maar hoe dan ook blijven we in Wingene. Hier ligt ons leven en heb ik mijn hart verloren.”