“Geen grote optocht, maar we wilden toch iets doen”, klinkt het bij John Crombez. Enkele socialisten verzamelden op 1 mei rond het gedenkteken van Henri Edebau in de Gelukkige Haardstraat. Daar legden ze enkele rode rozen neer, samen met de nichtjes van Edebau.
Enkele gemeenteraadsleden waaronder John Crombez zakten zaterdag af naar de Gelukkige Haardstraat om er een coronaproof eerbetoon te brengen aan Henri Edebau. Onder hen ook ereburgemeester Jean Vandecasteele. Normaal wordt traditiegetrouw een grote optocht georganiseerd in Oostende met de socialistische boegbeelden op kop. Een eerbetoon aan Henri Edebau was het coronaveilig alternatief.
Henri Edebau (1886-1967) was vanaf 1904 lid van de Socialistische Jonge Wacht en werkte eerst als telegrambesteller en later als klerk bij de Oostendse notaris Van Caillie. Tussen 1904 en 1936 werkte hij als spoorwegbeambte. Edebau vocht mee aan het front tijdens de Eerste Wereldoorlog en kreeg na de oorlog verschillende eretekens opgespeld.
In 1932 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid in zijn thuisstad Oostende. Vier jaar later werd hij schepen. In 1944 moest hij zijn schepenlint even teruggeven, maar van 1944 tot 1953 en van 1958 tot 1964 beklom hij opnieuw het schepenambt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij politiek gevangene. Op 11 april 1954 werd hij verkozen tot senator.
Streng maar rechtvaardig
“Henri Edebau is nog zoveel meer dan dat”, vertelt John Crombez. “Hij heeft heel wat verwezenlijkt voor Oostende. Zo was hij bezieler van sociale woonmaatschappij Gelukkige Haard en ook voor ons socialisten was hij een voorbeeld voor sociale rechtvaardigheid. Mensen zoals Henri die strijdvaardig waren vlak na de vorige wereldwijde crisis zoals die er nu is, verdienen alle lof. Henri Edebau heeft gestreden voor de werkmens.”
Anette Edebau (65) en Marianne Arix (67), beiden nichtjes van Henri Edebau, zijn blij met de aandacht voor hun overleden grootnonkel. “We waren uiteraard nog erg jong, maar we hebben nonkel Henri nog gekend”, vertelt Anette.
“We gingen nu en dan met onze ouders op bezoek en hij was altijd even vriendelijk. Hij stond bekend als een strenge man, maar zeer rechtvaardig. Hij had ook graag alles tot in de puntjes geregeld. Geregeld krijg ik nog de vraag of ik toevallig geen familie zou kunnen zijn van Henri Edebau. Zoveel jaar later nog steeds die vraag krijgen, betekent dat mijn grootnonkel veel heeft verwezenlijkt in onze stad. Of we daar trots op zijn? Natuurlijk.”
(JRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
