Een nieuw jaar, dat betekent ook: goede voornemens, ambitieuze plannen en grote dromen. Wij vroegen aan Hilde Crevits en vijf andere bekende West-Vlamingen wat 2026 voor hen in petto heeft.
Lees ook: de nieuwjaarswensen van Emma Meesseman, Mathias Sercu, Carl Decaluwé, Melissa Depraetere en Flip Kowlier.
Hilde Crevits (58) zetelde in 2025 al voor het 18de jaar als minister in de Vlaamse regering. De Torhoutse heeft er ook een sportief jaar opzitten, met onder meer een halve marathon.
1. Wat is je belangrijkste goede voornemen voor 2026?
“Ondanks de drukte en hectiek van mijn professioneel leven, voldoende tijd en ruimte blijven maken voor echte ontmoetingen. Luisteren naar mensen, met veel aandacht en liefde, begrip en mildheid. Maar ook tijd voor familie uiteraard, samenzijn met kinderen en kleinkinderen. Op persoonlijk vlak wil ik mijn conditie op peil houden door te blijven sporten.”
2. Waar kijk je het meest naar uit in het nieuwe jaar?
“Naar die kleine, vaak onverwachte momenten van geluk: een goed gesprek, een lange wandeling langs de kust met mijn echtgenoot, goed eten met vrienden, tijd voor de familie. Maar laat ook die sportzomer maar komen, met de eerste touroverwinning voor Remco, veel Belgische records op het EK atletiek en een knalprestatie van de Rode Duivels op het WK.”
3. Wat wens je in 2026 voor jezelf? En voor de wereld?
“Mezelf wens ik een goede gezondheid, geluk, vriendschappen en veel goesting! Rust en evenwicht in het hoofd en een goede fysieke gezondheid zijn onmisbaar om mijn job te blijven volhouden. De wereld wens ik meer zachtheid en verantwoordelijkheid: dat we beter leren zorgen voor elkaar, over grenzen en verschillen heen. Minder polarisatie, meer hoop. En vooral blijven geloven dat kleine daden ertoe doen. Door elke dag een steentje te verleggen, veranderen we uiteindelijk de loop van de rivier.”
4. Welke plek in West-Vlaanderen wil je het komende jaar zeker bezoeken?
“De zee, het strand, de duinen, buiten het seizoen. Niet om de drukte, maar om de ruimte en de zuurstof. De zee is voor mij een plek van bezinning, van inkeer, een plek waar je voelt dat je deel bent van iets groters. Ze herinnert me er telkens aan dat niet alles maakbaar is, en dat loslaten en relativeren soms even belangrijk is als vastklampen en volhouden.”
