Acht jaar was Wouter Allijns, nu 37, toen zijn vader Joseph (62) in 1989 in de broeierige Menense politiek stapte. Vandaag is Wouter zelf fractieleider voor Open VLD in de Kortrijkse gemeenteraad. “Politiek is een verslaving”, klinkt het.
Advocaat Joseph Allijns, bij het grote publiek bekend als voorzitter van KV Kortrijk en lid van de raad van bestuur van de voetbalbond, was in de Menense politiek actief tussen 1989 en 2008. Hij begon er zijn carrière bij de Volksunie maar stapte na het uiteenspatten van die partij over naar de liberalen. Voor de VLD bekleedde hij tussen 1997 en 2006 een schepenambt. In 2008 verliet hij het Menense politieke toneel. Even flirtte hij met de Kortrijkse politiek, toen de N-VA hem in 2012 opvrijde met het lijsttrekkerschap maar die kelk liet Joseph Allijns uiteindelijk toch aan zich voorbijgaan. Zoon Wouter belandde dat jaar wel in de gemeenteraad in Kortrijk, voor de liberalen. “Engagement heeft er in onze familie altijd in gezeten”, zeggen de twee.
Biefstuk-friet
“Als kleine jongen besefte ik pas dat mijn vader ‘iemand’ was in Menen toen mensen hem aanklampten wanneer we boodschappen deden”, zegt Wouter Allijns. “Vader was vaak afwezig, zeker toen hij ook nog eens voorzitter van KV Kortrijk werd. Ik herinner me dat hij toen altijd op zaterdagvoormiddag twee vergaderingen had: één in Menen voor de politiek en één in Kortrijk voor de voetbal. Maar hij kwam altijd op tijd naar huis, want op zaterdag was het bij ons biefstuk-friet.” (lacht)
Stoppen met de politiek was echt afkicken voor mij
De keukentafel was ten huize Allijns de plaats waar alle drukke bezigheden van de gezinsleden even ‘on hold’ werden gezet. “Veel dingen werden er besproken. Ik weet nog dat vader op een dag thuiskwam – ik zie hem nog staan met zijn rug tegen het aanrecht – en ons zei dat ‘men’ vond dat hij woordvoerder en voorzitter van KV Kortrijk moest worden. Mijn zus was er niet over te spreken, mijn broer en ik waren dol-enthousiast en mijn moeder zei dat hij moest doen wat hij niet laten kon. Niet dat we echt inspraak hadden, want meestal had mijn vader al lang beslist wat hij zou doen voor hij het aan ons zei”, zegt Wouter.
Liefde
Ondanks die vaak afwezige vader besloot zoon Wouter hem toch te volgen in de politiek. “Het is een engagement dat je aangaat. Ik bezie politiek als mijn hobby. Sommigen gaan hele dagen gaan fietsen, ik ben zoveel mogelijk met politiek bezig”, zegt Wouter.
“Je moet de stiel met liefde doen”, vult vader Joseph aan. “Politicus word je niet, je bent zo geboren. Ik zie dat ook bij pakweg Stefaan De Clerck. Dat is iemand die het goed voor heeft met zijn stad. Dat is ambitie, engagement. Ik zie er soms nog van af dat ik niet meer in de politiek actief ben. De ambitie is nooit weggeweest en ik sluit niet uit dat ik ooit toch nog op een lijst ga staan. Stoppen met politiek, dat is echt afkicken. Het is een verslaving.”
Niet naïef
Zoon Wouter beseft dat hij in 2012 ook dankzij zijn familienaam stemmen heeft gehaald. “Ik ben daar niet naïef in. Maar ik denk dat toch minstens de helft van die stemmen er gekomen zijn door de vele huisbezoeken die ik deed en nog doe. Ik heb dat gezien van mijn vader. Die ging echt van huis naar huis en van deur naar deur. Dat levert op”, zegt Wouter.
“Kortrijk is Rekkem of Lauwe niet”, antwoordt vader Joseph. “Je kan hier niet van boerenhof tot boerenhof gaan. Je moet gericht een aantal wijken bezoeken waar je op korte afstand veel mensen kan bereiken.” Het is niet de enige tip die Allijns senior klaar heeft voor zijn zoon. “Smijt je volledig. Elk moment van de dag moet je met politiek bezig zijn. Het privéleven moet wijken. Je zal het zien: als de wind mee zit, moet je je niet veel zorgen maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier