Op 12 oktober legt de Brugse Maud Vanwalleghem (32) de eed als als senator voor CD&V. “Ik zie dit als een kans en een privilege om sociaal onrecht en discriminatie tegenover vrouwen te bestrijden”, zegt de gewezen directeur van de Liga voor de Mensenrechten.
“Ik ben in Brugge geboren, maar opgegroeid in Vosselare en Wevelgem”, zegt de hoogzwangere Maud Vanwalleghem, die met haar man en tweejarig zoontje in de Brusselse gemeente Sint-Gillis woont. “Maar ik stam uit een oerbrugs gezin. Mijn mama Hilde Perneel had elf broers en zussen. Haar ouderlijk huis bevond zich in hartje Brugge, in de Pieter Pourbusstraat. De band met Brugge is gebleven, tijdens de weekends vertoef ik vaak bij mijn ouders. Mijn zoontje associeert historische gevels en het klokkengeluid van een belfort al met oma en opa.”
“Papa Rik Vanwalleghem was wielerjournalist en later hoofdredacteur bij het Nieuwsblad. Omdat hij elke dag naar Brussel moest pendelen, verhuisden we naar het Oost-Vlaamse Vosselare. Op mijn zevende trokken we naar Wevelgem. Tijdens mijn jeugd was de koers heel nadrukkelijk aanwezig. Mijn vader heeft er indertijd mee voor gezorgd dat Brugge de startplaats werd van de Ronde. Flandrien en volksfilosoof Briek Schotte kwam bij ons aan huis. Hij gaf mij een levensles mee: het belangrijkste is dat je nooit je vrijheid verliest.”
Arabistiek
“Dat heeft mee mijn sociaal engagement bepaald en leidde naar mijn studies Geschiedenis aan de Gentse Universiteit, omdat die je een alomvattend beeld geven op de wereld van vandaag. Gelukkig drongen mijn ouders erop aan om een studierichting te kiezen die ik interessant vond, in plaats van jobgericht te denken.”
“Een bijvak over de geschiedenis van de islamwereld leidde naar een master Arabistiek in Madrid. Een nieuwe wereld ging voor mij open, eventjes weg van het navelstaren en van een te Eurocentrisch perspectief”, vervolgt Maud Vanwalleghem, die stage deed bij de Unrepresented Nations and Peoples Organisation (UNPO). Die stage mondde uit in een eerste job. “UNPO wil een platform bieden aan niet-erkende minderheden die ijveren voor sociale en culturele rechten. Ik moest in Brussel bij de Europese Instellingen en de Verenigde Naties lobbyen voor onder meer de door China onderdrukte Oeigoeren en voor de rechten van de Jezidi’s in Irak.”
Strijden voor mensenrechten werd een rode draad in het leven van Maud Vanwalleghem. Ze werd adviseur van een Europees Parlementslid die deel uitmaakte van de Hongaarse minderheid in Roemenië. “Mijn affiniteit met CD&V is er pas gekomen toen ik in 2015 coördinator werd van Vrouw & Maatschappij. Sabine de Bethune, die ik nu opvolg als senator, wees mij op die vacature. Vrouw & Maatschappij was mijn eerste kennismaking met CD&V én de Belgische politiek.”
“Ik heb in die functie gefocust op drie thema’s, waarvoor ik mij als senator verder wil inzetten: de vertegenwoordiging van vrouwen in de politiek, gendergerelateerd geweld en de combinatie van zorg met arbeid. Op elk van die drie vlakken is er nog veel werk. Vrouwenrechten worden opnieuw in vraag gesteld of als niet-relevant aanzien. Gelukkig is er recent een tegenbeweging gestart: jongeren omarmen het feminisme steeds meer.”
“Als ik de cijfers rond mentaal en fysiek geweld tegen vrouwen evalueer, moet ik even slikken. Eén op drie Europese vrouwen is hiervan het slachtoffer. En zolang vrouwen in hogere machtskaders ondervertegenwoordigd zijn, kunnen zij niet met gelijke middelen de strijd aangaan.”
In 2018 werd Maud Vanwalleghem directeur voor de Liga van de Mensenrechten. Tegelijkertijd proefde ze van het ondernemerschap als consulente van non- en social-profit organisaties en als oprichter van JobHop. “Dat platform wil de jobmobiliteit verhogen door mensen vrijblijvend te laten proeven van een andere job, zonder dat ze ontslag moeten nemen in hun huidige functie. Tijdens corona hadden veel mensen fundamentele vragen over hun job.”
Privilege
Nu staat Maud Vanwalleghem, die nog nooit een politiek mandaat bekleedde, aan de drempel van een loopbaan als senator. “Ik heb ja gezegd toen CD&V-voorzitter Joachim Coens mij polste. Dat heeft te maken met mijn engagement om onrecht en discriminatie te bestrijden.”
“Niet iedereen kan die strijd aangaan, de meeste mensen zijn bezig met overleven. Het is een privilege om in de senaat, waar reflectiewerk verricht wordt over maatschappelijke en ethische kwesties, te mogen zetelen. Ik wil vooral het werk van voorgangster Sabine de Bethune voortzetten.”
Medische handelingen
“Mijn eerste dossier gaat over gynaecologische rechten voor vrouwen. Te vaak nog worden ze het slachtoffer van medische handelingen zonder dat ze hiervoor toestemming gaven of erover geïnformeerd werden”, besluit deze feministe.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
