Het politieke feit van het voorbije jaar is wel dat Brecht Vermeulen, in 2012 dé grote overwinnaar van de verkiezingen in Roeselare, volgend jaar geen lijsttrekker wordt voor N-VA en dus ook zijn burgemeestersambities opbergt. Een weloverwogen beslissing van hem zelf, zo blijkt, want hij zit momenteel gebeiteld in de nationale politiek en die weg wil hij nog wel even verder bewandelen. “Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit burgemeester van Roeselare zal zijn”, glimlacht hij. “Ja, ik wil dat de mensen zich mij later herinneren als iemand die iets verwezenlijkt heeft voor Roeselare, maar bij mij draait het helemaal niet om het persoonlijk ego.”
“De beslissing om het lijsttrekkerschap door te geven is er niet gekomen van de ene dag op de andere”, licht Brecht toe. “Het is een proces dat lang gerijpt is, vooral toen ik in de federale Kamer voorzitter was van de werkgroep politieke vernieuwing. In het kader van de scandalitissfeer moesten we daar een aantal punten naar voren brengen om het vertrouwen in de politiek en de politici te herstellen. En daar ging het uiteraard ook over de vraag: decumul of niet? Kan een parlementslid nog burgemeester of schepen zijn, of andere zaken erbij nemen? Met Bart De Wever als partijvoorzitter, burgemeester én parlementslid kunnen we wat dat betreft met de N-VA moeilijk zeggen dat we tegen een cumul zijn. Anderzijds ken ik op dit moment geen betere politicus dan Bart De Wever.”
U hebt daar toen ook een aantal conclusies uit getrokken voor uzelf?
“Ja, ik kwam tot het inzicht dat het onmogelijk is om als parlementslid een combinatie te maken met het burgemeesterschap van een stad als Roeselare. Onze stad is te groot om het burgemeesterschap te zien als een job die je daar efkes bijpakt. Ook de afstand tot Brussel is te groot. Ik doe daar elke dag gemiddeld twee uur heen en twee uur terug over: dat zijn vier uur waarop je onbeschikbaar bent voor je stad. Doet er zich een zwaar incident voor, dan is dat de verantwoordelijkheid van de burgemeester, en moet hij dadelijk op het terrein zijn. En een derde argument: in Roeselare heeft de burgemeester maar één kabinetsmedewerker, daar waar er dat in een stad als Antwerpen om en bij de twintig zijn.”
Dat hebt dus allemaal voor u zelf beslist. Is dit toch niet een beetje naïef, wetende dat anderen in uw partij vlotjes doorcumuleren?
“Elk moet dat voor zichzelf uitmaken. En ik ben ook wel een van de actievere parlementsleden. Als voorzitter van de Commissie Binnenlandse Zaken ben ik er altijd aanwezig.”
U kiest dus voor het nationale werk?
“Als ik zou kiezen voor Roeselare, dan wordt mijn opvolger in het parlement waarschijnlijk geen Roeselarenaar. Sinds Mik Babylon en Patrick Allewaert heeft de Volksunie nooit meer een Roeselarenaar gehad in het parlement. Maar sinds die weg zijn uit het parlement, hebben we de Volksunie in Roeselare alsmaar zien achteruitgaan. De VU is in Roeselare groot geworden én kapot gegaan aan dezelfde persoon. Open VLD: net hetzelfde, met Louis Bril. Het waren altijd dezelfde mensen die op nummer één moesten staan, net alsof niemand anders dat kon. Ik wil niet dat dit ook gebeurt met de N-VA. Ik wil niet dat het huis waar ik voor sta maar op één enkele pilaar is gebouwd. En ik zeg dat ook wel een beetje emotioneel. Mijn vader was 48 toen hij het verdict kreeg dat hij kanker had, en daarna heeft hij nog vijf jaar geleefd. Ik ben nu ook 48 en durf al eens na te denken wat er met mijn familie en levensprojecten zou gebeuren als ik maar vijf jaar meer te leven zou hebben.Ik wil niets achterlaten van verwachting en verwarring, om het eens met de woorden van Jotie ‘T Hooft te zeggen…”
“Het is niet omdat Kris Declercq populair is dat de hele coalitie het goed zal doen”
Was het een moeilijke keuze?
“Toch wel. Bij heel wat Roeselarenaars leefde de verwachting dat ik de volgende burgemeester moest worden. Maar we willen het ook tactisch spelen: als je ziet hoe de huidige burgemeester zich positioneert: het wordt een strijd Kris Declercq tegen de anderen, het inhoudelijke gaat naar de achtergrond. Ik wil er echter geen burgemeestersstrijd of een soort presidentiële campagne van maken. N-VA zal in Roeselare geen persoonlijke uitdager van Kris Declercq naar voren schuiven, wél een programma en een groep.”
Jullie trekken naar de verkiezingen met de vaste wil om deel te nemen aan het beleid?
“Absoluut. De vorige keer hadden we een erg mooie overwinning, maar we konden er niks mee kopen en dat is bitter, want heel wat van onze ideeën zijn ondertussen wel omgezet door de meerderheid.”
Geen spijt dat u de vorige keer zo hard onderhandeld hebt? Was je nu eens met iets minder tevreden geweest…
“We waren jong, weinig ervaren, zelf een beetje geschrokken van het overweldigende resultaat… Naast Izegem was Roeselare de enige stad in onze provincie waar de N-VA de grootste partij was. We waren echter helemaal niet voorbereid op coalitiegesprekken. Al is het eigenlijk vooral afgesprongen op een gebrek aan vertrouwen bij de andere partijen, ook zij waren duidelijk niet voorbereid op coalitiegesprekken met N-VA! Dit willen we nu heel anders doen. We stellen ons open, met ons aanbod. Niets is te nemen of te laten, zolang we ons maar in het akkoord kunnen herkennen…”
U blijft in het komende jaar nog met volle vuur fractieleider van N-VA in de Roeselaarse gemeenteraad?
“In het voorbije jaar heb ik geprobeerd van zelf zo weinig mogelijk tussenkomsten te doen. Opnieuw vanuit dezelfde filosofie: anderen kansen geven en kijken wie zich ontbolstert. Ik heb vooral de rol van de coach op mij genomen: raad geven, aanmoedigen, feedback geven, bijsturen… Maar in de aanloop naar de verkiezingen zullen we toch nog flink van ons laten horen. Over Krottegem bijvoorbeeld. Er wordt daar nu al zoveel jaar verbetering gevraagd, op alle niveaus, maar er gebeurt weinig. Ik weet precies waar de drugs er gedeald worden, en ik hoef daarvoor echt niet ver te lopen. Je lost zo’n problematieken niet op door er wat vlagjes te hangen of plantenbakken te zetten: dit gaat over zwaar investeren: zorgen dat daar nieuwe projecten en nieuwe mensen komen en dat de huisjesmelkerij en het matrassenverhuur verdwijnen. Toch wel heel vreemd dat daar niemand terecht kan om te investeren en dat er daar zoveel handelaars verdwijnen. Ook de mobiliteit moet daar helemaal veranderen…”
En de nieuwe moskee mag er niet komen?
“Ik vraag me toch echt af hoe dat allemaal mogelijk is. 730.000 euro is er nodig om een pand te verwerven, plus dan nog eens een groot bedrag om dat in te richten: hoe gaan die mensen aan meer dan een miljoen euro geraken? Ik hoop alleen maar dat al hun financiering legaal is, en daar twijfel ik eerlijk gezegd wel aan. Met de klakke rondgaan levert geen miljoen op zo’n korte tijd!
Ook andere wijken rond het centrum moeten meer aandacht krijgen. Het hele beleid van de huidige ploeg lijkt zich toe te spitsen op enkel en alleen maar het centrum: de markt die moet veranderen, de vergroening van het Sint-Amandsplein, het kernwinkelgebied, het PRO-plan… Terwijl er toch heel veel mensen wonen rond het eigenlijke centrum. Ook daar moet het mooi en leefbaar blijven.”
Zal u nu nooit meer burgemeester worden van Roeselare?
“Zeg nooit nooit, wel integendeel! Er zijn wel meer parlementsleden die pas op latere leeftijd burgemeester van hun stad worden. En een sterk nationaal netwerk is onmiskenbaar een troef voor een burgemeester van een centrumstad als de onze. Maar mocht de N-VA volgend jaar aanspraak kunnen maken op de burgemeesterssjerp, dan zal die inderdaad niet voor mij zijn, dat is duidelijk. Het is onze lijsttrekker Bart Delaere die nu kandidaat-burgemeester is.”
U kan wel schepen worden. Zou u dat dan niet erg vinden van in een ondergeschikte rol te moeten dienen?
“Absoluut niet. Ik heb mezelf nog nooit de rol van Napoleon toebedeeld, wel die van soldaat in het grote leger. Ik bekijk waar ik het best ten dienste kan zijn, en het ego van mezelf is daar niet het belangrijkste in, verre van! Ik ga er trouwens niet van uit dat ik tot aan mijn pensioen in de politiek blijf. Als je ziet dat een gemiddeld parlementair mandaat vandaag de dag maar zeven jaar duurt…. Maar voor het ogenblik doe ik het nog altijd wreed wreed graag. En ik wil toch wel dat men mij zich later herinnert als iemand die iets gedaan heeft voor Roeselare.”
“Ik hoop dat de financiering van de nieuwe moskee legaal is, al heb ik er mijn twijfels over”
Wat is uw grootste wens voor 2018?
“Dat iedereen zich gelukkig en gezond mag voelen! En dat iedereen die zich gelukkig en gezond voelt niet alleen maar aan zichzelf denkt maar ook bereid is iets bij te dragen aan onze maatschappij en verantwoordelijkheid op te nemen.”
“Ieder op zijn manier. En dat we in 2018 met KSV Roeselare toch eindelijk eens promoveren…”
En geen politieke wens?
“Absoluut wel. Maar die is zo vanzelfsprekend dat ik hem eigenlijk niet hoef uit te spreken. We gaan voor een goed resultaat, maar vooral voor deelname aan het bestuur. We weten dat het niet evident zal zijn om weer twaalf zetels te behalen, maar het is mogelijk. De nationale grondstroom blijft goed zitten voor onze partij, en het is niet omdat Kris Declercq populair is als burgemeester, dat de hele coalitie het goed zal doen. Ik zie deze coalitie ook niet verdergaan…”
“Ik ga waar de partij mij vraagt”
Brecht Vermeulen focust zich dus vooral op zijn nationale politieke loopbaan. Maar hoe zal die er na de verkiezingen van 2019 uitzien? Wordt hij opnieuw lijsttrekker op de West-Vlaamse Kamerlijst? Of heeft de partij voor hem iets anders in petto?
In 2014 kwam u de Kamer binnen. Voor u een onbekende wereld?
“Een totaal onbekende wereld. Gezien mijn vorige beroepsbezigheden in de huisvestingssfeer, was ik wel vertrouwd met het Vlaams Parlement en kende ik er wel wat mensen, maar het federale niveau was voor mij een onbeschreven blad. Ik was wel behoorlijk onder de indruk toen ik daar binnen kwam, en het duurt toch wel een jaar eer je daar de spelregels kent. Na zes maanden werd ik al commissievoorzitter, zonder dat ik me kandidaat gesteld had eigenlijk. Ik zat daar plots vooraan en kende die spelregels bijna niet, terwijl Binnenlandse Zaken de grootste en zwaarste commissie is. En Binnenlandse Zaken, met o.m. veiligheid en asielbeleid, is toch wel dé materie waarmee deze regering zich profileert. Een erg opslorpende job dus, en ik heb ondertussen ook al héél goed mijn Frans geleerd. Ik heb meteen de harde noot doorgebeten: ik spreek Frans tegen de Franstaligen, en Nederlands tegen de Nederlandstaligen.”
En dat terwijl de federale Kamer in de ogen van elke rechtgeaarde N-VA’er een overbodig iets is?
“We willen die inderdaad op termijn afgeschaft zien, al zal dat niet voor morgen zijn. Maar dat mag geen reden zijn waarom je daar als N-VA’er niet je best zou doen voor de bevolking, zie maar naar onze N-VA-ministers! Als we Vlaanderen niet kunnen krijgen, dan pakken we België wel! En voeren we het Vlaamse beleid invoeren in België.”
U komt met uw bezigheden als commissievoorzitter wel niet altijd in de schijnwerpers.
“Nee, want je kan zelf geen goals maken. Maar het geeft me wel een grote job satisfaction, absoluut. En het streelt toch wel mijn trots als ik van voorname PS’ers als bijvoorbeeld de burgemeester van Luik te horen krijg: on est très content de votre présidence. Ik word vooral gewaardeerd omdat ik de oppositie de nodige ruimte geef om ze haar ding te laten doen en haar een faire kans geef. Wat voor mij relatief gemakkelijk is, aangezien ik op plaatselijk niveau zelf in de oppositie zit. Electoraal gezien moet ik het vooral hebben van mijn inhoudelijk werk als parlementslid: rond vrijwilligerswerk, de bouwsector, private veiligheid, ambtenarenzaken, de wetgeving rond veiligheid op voetbalstadions… Maar electoraal is dat inderdaad niet altijd lonend, nee.”
De partij zal u in deze omstandigheden toch wel een beetje helpen om in 2019 opnieuw verkozen te worden?
“Ik heb inderdaad het gevoel dat de partij mij voluit steunt.”
Wil dit zeggen dat u in 2019 opnieuw de Kamerlijst zal trekken?
“Dat weet ik niet. Ik weet wel dat ze me zullen inzetten waar ze denken me nodig te hebben. Ik ga waar de partij me vraagt. We moeten ons overigens ook beginnen voorbereiden op het post-Geert Bourgeoistijdperk. Hij zal niet eeuwig de lijst kunnen blijven trekken.”
Dus u kan ook nog op de lijst voor het Vlaams parlement terechtkomen…
“Ook al is het werk er veel zwaarder dan in het Vlaamse parlement, ik jeun me geweldig in de Kamer. Maar als Vlaams parlementslid kom je op lokaal vlak wel vaker in the picture.”
Voor de lokale verkiezingen wordt u nu lijstduwer: symbolische steun voor de Roeselaarse N-VA?
“Nee, het is veel meer dan dat. Ik zal er volop voor gaan. En eigenlijk moét ik een goeie campagne maken, als ik er zeven maanden later alweer wil staan voor de nationale verkiezingen.”
Bent u een campagnemens?
“Ik ben een campagnemens geworden. Ik ben vooral een mensenzot: ik begeef me graag onder de mensen, maar niet in een overdreven shiny happy peoplesfeer. Ik probeer zo realistisch mogelijk te zijn, zoals ik echt ben.”
(JRE)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier