Op 5 april 2001 stond de wereld stil voor Claudia Biebouw en haar twee kleine kinderen, want in de vooravond verongelukte haar echtgenoot Ronny Seys met zijn motor in de Oostrozebekestraat in Ingelmunster. Twintig jaar later blijft zijn heengaan nog altijd een grote impact hebben in het leven van Claudia en haar dochters Tessa en Talia.
Ronny was de zoon van Gerard Seys en Christiana Decaluwé, de broer van drie zussen. Op 18 april 2020 overleed Gerard aan covid-19 in het wzc Maria Rustoord, waar Christiana (90) verblijft. Claudia woonde in de Bollewerpstraat, Ronny op de Beelshoek. Ze leerden elkaar beter kennen op de kermis. Op 16 juli 1984 werden ze een koppel. In 1989 stapten ze in het huwelijksbootje en vestigden zich in de Spoorwegstraat. In 1992 verhuisden ze naar de Hilaire Depraeterestraat, waar Claudia nu nog woont. Het echtpaar kreeg twee kinderen: Tessa (nu 28, woont in Izegem), Talia (26, woont nog thuis). Mama Claudia heeft uit een andere relatie nog een dochtertje Alexia Ghekiere (5 jaar). Op 5 april 2001 verongelukte Ronny in de Oostrozebekestraat, ter hoogte van garage Willy Soenens, toen hij met zijn motorfiets van zijn werk naar huis reed. Een personenwagen reed op het verkeerde vak en kwam frontaal in botsing met Ronny, die ter plaatse overleed.
Weet je nog waar je was toen ze dat slechte nieuws kwamen melden?
Claudia: “Ik was aan het poetsen in onze woning. Nietsvermoedend belde ik net even met zijn zus. Daarna belde iemand van zijn werk op met het nieuws dat er iemand was gepasseerd aan een ongeval en dat het precies de motor van Ronny was die daar lag. Hij stelde voor om eens te gaan kijken. Ik reed naar daar. Helaas was het mijn man.”
Hoe hebben jullie dat ervaren?
Tessa: “Ik was acht jaar, maar zelfs nu heb ik het nog moeilijk. Ik ga naar een psycholoog. De oorsprong ligt bij het overlijden van m’n papa. Ik ben ook bang om iemand te verliezen.”
Talia: “Ik heb enkel vage herinneringen aan mijn papa. Ik verzin wel eens iets en mama zegt dan dat het niet klopt. Ik leerde mijn papa vooral kennen door de verhalen die ik over hem hoorde vertellen. Ik was zes jaar en moest mijn eerste communie doen, maar papa was er niet bij.”
Denk je wel eens: hoe zou mijn leven verlopen zijn als papa nog in ons midden was geweest?
Tessa: “Met de verbouwingen dacht ik daar vaak aan. Papa deed thuis zelf veel. Ik ben er zeker van dat we in mijn huis veel zouden hebben samengewerkt. En als ik trouw voorzie ik een hoekje, zodat papa bij mij is.”
De fout lag bij die chauffeur. Hoorde je hem nog? Ben je er boos op geweest?
Claudia: “Ik was boos omdat hij zich nooit heeft verontschuldigd en omdat hij drie verschillende verklaringen aflegde. Hij probeerde zich goed te praten, terwijl hij 100 procent in fout was. Hij reed op het verkeerde rijvak en had gedronken. Voor mezelf was het beter geweest als hij zich had geëxcuseerd. Tijdens het proces heb ik dat gezegd. Hij zei dat dit werd afgeraden door zijn vrienden. Ik zei: Hoe kan je nu iemand kwetsen door je verontschuldigingen aan te bieden? Hij zei: Er ligt al lang een brief klaar. Mijn advocate stelde voor dat hij die brief zou bezorgen. Het wasas een brief vol zelfbeklag.”
Begin januari 2021 is de aanrijder op 47-jarige leeftijd overleden. Is het ergens een verlossing dat hij niet meer leeft?
Claudia: “Ja.”
Tessa: “Toch wel. Twee jaar geleden zocht ik hem op en wilde ik aan zijn deur staan met vragen, maar het kwam er niet van. Nu heb ik dat hoofdstuk afgesloten.”
Ze zeggen wel eens: verdriet slijt, is dat waar?
Claudia: “Neen. Ik word er nu misschien minder mee geconfronteerd, maar er gaan geen dagen voorbij dat ik er niet aan denk.”
“Twintig jaar na zijn dood zit hij nog altijd in veel harten, dat doet deugd” – Claudia Biebouw
Wie gelijkt er het meest op Ronny?
Claudia: “Talia is qua uiterlijk helemaal Ronny. Als ze lacht en je ziet een foto van Ronny die lacht, dan zijn het twee dezelfde gezichten. Tessa heeft het karakter van haar papa. Ze heeft ook graag veel structuur.”
Hoe herdenken jullie hem?
Claudia: “Door er te blijven over praten. Alexia laat wel eens een ballon op naar de hemel. Ze vraagt ook om eens samen een bloemetje op het kerkhof te zetten.”
Tessa: “Ik kan niet rouwen op een kerkhof, maar nu heb ik meer aan foto’s van papa in mijn huis.”
Talia: “Op mijn bed ligt er een motorcol van papa die hij altijd droeg als hij met de motor reed.”
Claudia: “Het jaar dat hij overleed, gingen we voor de eerste keer op vliegtuigreis naar Mallorca. Ik reisde toch, samen met zijn vrienden. De motor waarmee hij verongelukte, vonden we in miniatuur terug in een shoppingcentrum, terwijl we hier al zolang hadden gezocht. Papa was niet mee op reis, maar hij was dan toch dichtbij.”
Hoelang duurde het voor je een nieuw leven kon beginnen?
Claudia: “Ik was vijftien maanden alleen. Dat was vroeg, maar ik ben geen persoon om alleen te zijn. Ik had een relatie van acht jaar, daarna één van negen jaar. Nu ben ik terug alleen. Ik bleef wel altijd mijn trouwring dragen. In mijn woning blijven ook zijn foto’s staan.”
Op 5 april was het exact 20 jaar geleden dat Ronny verongelukte. Hoe hebben jullie samen die dag beleefd?
Claudia: “We wilden op die dag een grote herdenking houden in ‘t JOC, maar dat kon niet door corona. Ik deed nu iets samen met mijn dochters. We keken thuis naar foto’s. Er werden ook extra herinneringen opgehaald met vrienden.”
Op sociale media bemerkte ik dat Ronny inderdaad nog niet is vergeten. Dat moet toch enorm veel deugd doen?
Claudia: “Zeker en vast. We zagen zelfs foto’s en een filmpje dat we nog nooit hadden gezien. Ik vond het tof dat mijn man op die manier werd herinnerd. Op de begrafenis waren er 1.050 mensen aanwezig. Twintig jaar later zit hij nog altijd in veel harten. Na corona houden we zeker een bijeenkomst met familie en vrienden, met een friet en frikandel. Ronny at dat graag.”
Hoe zien jullie de verdere toekomst?
Claudia: “Ik hoop dat ik nog gelukkig mag worden, maar ik zal Ronny nooit vergeten, ongeacht welke partner ik heb. Ik heb nog altijd materiaal van hem staan. Tessa nam mijn auto over, met de nummerplaat die Ronny en ik hadden. Ik heb zijn helm van het ongeval liggen en zijn oldtimer brommer AC 50. Ik heb nog al zijn agenda’s van 1984 tot aan zijn overlijden, en een doos met kledij.”
Tessa: “Ik hoop steeds meer op een positieve manier aan papa terug te denken, maar in allerlei kleine dingen bleven we hem missen. Afstuderen, met de auto leren rijden, en meer. Ik leerde paardrijden en dat zorgt voor troost.”
Talia: “Ik wil papa voor altijd in eer houden door herinneringen op te halen met mensen die hem nauw aan het hart lagen. Ik was nog klein, maar ik vind het moeilijk omdat ik hem niet kende. Ik weet zelfs niet wie mijn vader echt is. Maar ik gelijk op papa, ik ken hem dus misschien beter dan ik wel denk…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
