Terug naar de A19 met brandweerman Hans, 10 jaar na de vreselijke kettingbotsing: “Een wonder dat er niet meer slachtoffers vielen”
Het is zondag exact tien jaar geleden dat bij een zware kettingbotsing op de A19 tussen Wervik en Zonnebeke twee doden en tientallen gewonden vielen. Ter herdenking worden dan twee muurschilderingen onthuld, in aanwezigheid van minister Lydia Peeters, de gouverneur en enkele hulpverleners. “Het is een wonder dat er niet veel meer doden gevallen zijn”, zegt voormalig brandweerman Hans Bouten, die als een van de eersten ter plaatse was.
“Het was een heel dikke smoor”, herinnert Hans Bouten (58) zich nog. Als sergeant bij de brandweer van Zonnebeke – slager in het dagelijkse leven – kreeg hij op 3 december 2013 een oproep binnen op zijn bieper.
“Gekneld persoon – A19 afslag Beselare, meer kregen we niet door als informatie. Ik arriveerde als tweede aan de kazerne, luitenant Luc Lewyllie was er eerst. Samen vertrokken we zo snel mogelijk met de snelle hulpwagen. We reden de snelweg op en werden al snel met een muur van mist geconfronteerd. Als brandweerman ben je gewend om zo snel mogelijk ter plaatse te zijn – zeker als er iemand gekneld zit – maar we konden niet anders dan vertragen”, zegt Hans.
Overal wrakken
Eenmaal ter plaatse wisten de brandweermannen nog niet hoe groot de ravage was die zich in de dichte mist voor hen uitstrekte. “We zagen een Renault Kangoo met twee mensen in. Ze zaten gekneld tussen twee vrachtwagens. Een kwartier zijn we bezig geweest met hen te bevrijden. Ondertussen was luitenant Lewyllie de snelweg op en af gelopen. Toen hij terugkeerde riep hij dat het er vol stond met accidenten.”
“Zo ver je keek en tot over de middenberm zag je autowrakken. De volgende auto die we onder handen wilden nemen, zat helemaal onder een vrachtwagen. Die bestuurder is zeker dood, dachten we, maar toen bleek dat de bestuurster er zonder kleerscheuren vanaf gekomen was. Ze was zelf naar de middenberm gelopen.”
Loterij
Bij de kettingbotsing – die in feite uit drie verschillende botsingen in de beide richtingen bestond – waren in totaal 132 auto’s en vrachtwagens betrokken. Bijna zeventig mensen raakten gewond, twee mensen lieten het leven: Georges Christiaens (83) uit Rollegem (Kortrijk) en Georges Vanlede (83) uit Vlamertinge (Ieper).
“Een van die slachtoffers heb ik in zijn wagen zien zitten. Dood. Nochtans was er amper schade aan die auto. Als je dan weet dat er mensen levend uit compleet verhakkelde wagens zijn gekropen, dan besef je dat het een loterij is. Er hadden die dag nog veel meer slachtoffers kunnen vallen en het is een wonder dat dit niet gebeurd is”, zegt Hans Bouten.
Pas wanneer in de late namiddag alle wrakken getakeld zijn en de rijbaan weer opgeruimd was, konden de brandweerlieden bij elkaar steun vinden en hun verhaal doen. “Dat was nodig. Iedereen die kon, was komen meehelpen maar we zaten verspreid. Daarom was het nodig om de puzzel achteraf eens te leggen en te kunnen ventileren. Dan pas hebben we eigenlijk beseft hoeveel geluk we zelf gehad hebben”, zegt Hans.
“Er had maar eens een vrachtwagen moeten inrijden op de staart van de kettingbotsing, toen wij net die mensen in de Kangoo aan het bevrijden waren. Of er had maar eens brand moeten uitbreken tijdens die eerste minuten. Een tankwagen was er nog niet, meer dan een poederblusser hadden we niet bij. Daar heb ik nog wel van wakker gelegen.”
Muurschildering
Drie jaar geleden hing Hans zijn brandweerhelm aan de haak, maar zondag is hij present. Dan zullen gouverneur Carl Decaluwé en Vlaams minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open VLD) twee muurschilderingen onthullen aan de beide bruggen die de plek van het ongeval begrenzen. “Ik vind het mooi dat ze de hulpverleners hebben uitgenodigd. Dat het niet alleen de politiekers zullen zijn die het woord krijgen. En stilletjes hoop ik om er die mensen uit die Renault Kangoo nog eens terug te zien.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier