Politierechter na verkeersdrama: “Dit ongeval kon perfect vermeden worden”

Al minstens tien veroordelingen voor verkeersinbreuken had Jürgen L. op zijn strafblad. De Torhoutenaar die zaterdagnacht een dodelijk ongeval veroorzaakte op de E403 blijkt een hardnekkige verkeerscrimineel te zijn. Geen alleenstaand geval, bovendien, ondervindt ook politierechter Geert Vandaele. “Zulk gedrag is het gevolg van het hyperindividualisme dat in onze maatschappij welig tiert”, zegt hij.

Het ongeval van afgelopen weekend waarbij een vader, moeder en hun 8-jarig dochtertje om het leven kwamen toen ze aangereden werden door een beschonken bestuurder is helaas geen alleenstaand geval. Uit cijfers van Verkeersinstituut Vias blijkt dat er vorig jaar maar liefst 4.050 verkeersongevallen met gewonden veroorzaakt werden door bestuurders die te diep in het glas hadden gekeken. Omgerekend zijn dat er elke dag elf.

De aanrijder van afgelopen weekend, Jurgen L. uit Torhout, bleek bovendien al meermaals veroordeeld te zijn, ook voor rijden onder invloed. Ook dat recidivisme is een hardnekkig probleem. Uit cijfers van de provincie West-Vlaanderen, waarbij alle dodelijke ongevallen tussen 2018 en 2022 onder de loep werden genomen, blijkt dat bij gemiddeld vijf procent van de dodelijke ongevallen de vermoedelijke veroorzaker al een strafregister inzake verkeer had.

Nultolerantie

Voor de Veurnse politierechter Geert Vandaele is dat geen verrassing. “Ik zie ze gelukkig niet elke week in de rechtbank passeren, maar ik ben ook al geconfronteerd met hardnekkige recidivisten. Dat zijn mensen die zich van de wet niets aantrekken, die zich verheven voelen boven alles en iedereen en denken dat ze meer mogen dan een ander. Zulke mensen raak je niet met sensibiliseringscampagnes of met het opleggen van een nultolerantie. Zulk gedrag is het gevolg van het hyperindividualisme dat in onze maatschappij welig tiert”, zegt Vandaele.

Toch is het volgens de ervaren magistraat geen onbegonnen werk om daar iets tegen te doen. “Let op: je kan mensen nooit beletten om dingen te doen die ze niet mogen doen. Maar we moeten ons wel de vraag stellen of we als maatschappij genoeg doen om dergelijke feiten onmogelijk te maken. Kijk naar de coronaperiode. Welke maatregelen zijn er toen allemaal niet getroffen om onze maatschappij te beschermen? Ik stel alleen maar vast dat men het blijkbaar voor deze problematiek niet nodig vindt om deze inspanningen te doen”, klinkt het.

Uit de maatschappij

De politierechter betreurt dat de wetgever het vrijwel onmogelijk gemaakt heeft voor politierechters om verkeerszondaars op de zitting te laten aanhouden. “Nochtans is dat vaak het enige wat je kan doen met hardnekkige recidivisten: ze even uit de maatschappij halen. Maar dan begint men over de capaciteit van de gevangenissen die dat niet zou aan kunnen. Goed, nogmaals: dat is een keuze die we als maatschappij moeten maken. Ongevallen als dat van afgelopen weekend kunnen perfect vermeden worden, maar dan moeten we als maatschappij samen iets doen aan dat hyperindividualisme.”

Een pleidooi voor nog strengere straffen is een slag in het water, vindt de magistraat. “Ons werk als politierechter bestaat erin om mensen te bestraffen die iets mispeuterd hebben. Dat moet je met veel begrip en empathie doen, voor alle partijen. Een brave huisvader of -moeder die eens een fout maakt, moet je niet dieper de put induwen door ze onmenselijke straffen op te leggen. Ik pleit er dan ook voor om een grotere vork te hebben in het arsenaal aan straffen en vooral: meer vertrouwen in de politierechter die deze vork hanteert”, zegt Vandaele.

Lees meer: