Nicolas verloor tien jaar geleden zijn vader bij kettingbotsing op A19: “Hij leeft voor altijd verder in de brouwerij”

Zondag 3 december zal het exact tien jaar geleden zijn dat een zware kettingbotsing op de A19 tussen Kortrijk en Ieper twee dodelijke slachtoffers eiste. Een van hen was Georges Christiaens (83), die op weg was van Kortrijk naar zijn brouwerij Deca in Woesten. Zoon Nicolas Christiaens, die tien maanden later ook zijn moeder verloor, houdt tien jaar later de herinnering aan zijn vader in ere.

De dag van de kettingbotsing staat bij Nicolas Christiaens (53) in het geheugen gegrift. “Zoals altijd had mijn vader omstreeks 9 uur gebeld dat hij zou vertrekken vanuit Kortrijk”, vertelt hij. “Hij kwam nog quasi iedere dag naar de brouwerij in Woesten. Om 10 uur zagen we dat hij er nog steeds niet was en belde ik naar mijn moeder om te vragen of hij wel vertrokken was. Ik had al vernomen dat er een zwaar ongeval gebeurd was op de A19 en toen we rond de middag beelden bekeken, was de wagen van mijn vader het eerste wat we zagen. Hulpverleners waren hem uit de auto aan het halen, maar we zagen hem bewegen. Ik dacht dat hij oké was, maar toch kregen we geen nieuws, tot ik rond 17 uur telefoon kreeg uit het ziekenhuis in Kortrijk.”

“10 maanden later is ook mijn moeder gestorven van verdriet”

Nicolas spoedde zich naar het ziekenhuis, waar hij slecht nieuws te horen kreeg. “Mijn vader had al een operatie ondergaan aan het hoofd en ik kreeg van de dokters te horen dat hij het niet meer zou halen. Achteraf heb ik de ambulanciers die hem hielpen nog gesproken. Ze zeiden dat hij nog zijn naam kon zeggen, maar dat het dan snel achteruitging. Mijn vader was al buiten bewustzijn toen hij in het ziekenhuis aankwam. Nadat hij vier dagen in coma lag, is hij overleden op 7 december. Mijn zus Nathalie, die in Canada woont, is nog naar hier gekomen om afscheid te nemen. De dag erna hebben we hem laten gaan.”

Dat hij zijn vader niet meer kon spreken, steekt nog altijd bij Nicolas. “Tien maanden later is ook mijn moeder overleden, van verdriet. Ook al was ze al langer ziek, door die duw is het vlugger gegaan. Ik heb haar zien aftakelen, maar ik heb wel afscheid kunnen nemen. Van mijn vader kon ik dat niet. Het is nog steeds alsof hij hier elk moment kan binnenkomen. Dat is een raar gevoel. Ik hoor hem nog aan de telefoon alsof het gisteren was. Het is nochtans al tien jaar geleden.”

Brouwersfamilie

Georges ‘Jo’ Christiaens was de vierde generatie van een bekende brouwersfamilie uit Aalbeke. Beroepshalve stampte hij brouwerijen en mouterijen uit de grond in Afrika en het Midden-Oosten. Nicolas werd dan ook geboren in Libanon en woonde onder andere in Ethiopië, Nigeria, Kameroen… In 1980 kocht vader Georges Brouwerij Deca van de familie Decaestecker in Woesten als modelbrouwerij om te tonen aan potentiële klanten. Op zijn 61ste stopte Georges met zijn Afrikaanse avonturen om samen met zijn zoon Brouwerij Deca nieuw leven in te blazen. “De bedoeling was dat ik maar één jaar zou blijven om te helpen, maar dertig jaar later ben ik er nog steeds”, vertelt Nicolas. “Sinds het overlijden van mijn vader is er wel enorm veel veranderd in mijn leven.”

In het voorjaar van 2018 liep Nicolas zijn oude jeugdliefde Katrien Sampers (46) tegen het lijf. Ze trouwden en Katrien gaf haar job als directrice van een woonzorgcentrum in Woumen op om mee in de brouwerij te stappen. “Mijn man had nog een grote kinderwens, maar ik eigenlijk niet”, vertelt ze. “Na lang wikken en wegen besloot ik uit liefde om toch nog voor een kindje te gaan. Maar het werden er twee. Ik was al veertigplusser toen ik nog op een natuurlijke manier zwanger werd en dan heb je blijkbaar een verhoogde kans op een tweeling.”

Op 23 april 2021 kwam de tweeling Georges Arthur en Marius ter wereld. “Eind 19de eeuw was het de traditie in brouwersfamilies om de eerstgeboren zoon in iedere generatie dezelfde voornaam te geven”, vertelt Nicolas. “Bij mijn familie is het begonnen bij mijn betovergrootvader Georges, die zijn zoon Georges noemde. Mijn grootvader was vervolgens de derde generatie, mijn vader Georges ‘Jo’ Christiaens de vierde, ik de vijfde en Georges Arthur nu de zesde generatie. Zijn roepnaam is wel Arthur, zoals die van mij Nicolas is. Jammer dat mijn vader hen niet heeft gekend. Voor mijn ouders was het een droom om die traditie verder te kunnen zetten. Marius heeft als tweede naam trouwens ook Georges.”

Georges IV

In plaats van doopsuiker kregen familie en vrienden die op babybezoek kwamen een van de twaalf bieren mee van Brouwerij Deca. “Een jaar na het ongeval heeft Nicolas als eerbetoon aan zijn papa de Georges IV gemaakt. Op het etiket staat een afbeelding van Georges met zijn typerende sigaar die hij altijd in de mond had”, pikt Katrien in. “Ook nieuw is dat we sinds halfweg 2019 een bezoekbrouwerij en degustatieruimte hebben die elke zaterdag open is van 13 tot 18 uur, behalve in december. Tijdens de week en op zaterdagvoormiddag ontvangen we ook groepen.”

“Tijdens de rondleiding vertellen we altijd over mijn vader en dat hij verongelukt is. Dat is een belangrijk moment in ons verhaal. Voor ons is dat ook een manier om het verlies een plaats te geven. Zo blijft hij letterlijk verder leven in de brouwerij. Hij zit hier in de muren en hij zal in de muren blijven”, besluit Nicolas.