Jasper (42) verloor been in verkeersongeval: “Ik heb een nieuwe droom: de Spelen in Los Angeles”

Sporten was zijn lust en zijn leven… tot Jasper Dejonghe met zijn vrachtwagen vol in de remmen moest. Een botsing was niet te vermijden en zo raakte de vitale veertiger dit voorjaar zijn been kwijt. “Ik heb snel de klik kunnen maken. Ik moet gewoon verder, voor mezelf en voor mijn gezin.” En ondertussen heeft de man een droom waarbij zijn vrienden hem willen helpen: de Paralympics halen.

Donderdag 21 maart. Izegemnaar Jasper Dejonghe (42) is voor zijn werkgever Recyc-Oil uit Wielsbeke met de vrachtwagen op weg in het Antwerpse Massenhoven. Plots loopt het helemaal verkeerd… “Een voorligger ging onverwacht in de remmen voor een file, ik probeerde ook te stoppen en nog op de pechstrook te geraken, maar een botsing was onvermijdelijk.” Zijn been raakte gekneld in de verhakkelde vrachtwagencabine… en daarna herinnert Jasper zich niets meer.

“Ik werd twee dagen later wakker in het ziekenhuis. Het was mijn vrouw die me meteen het nieuws bracht: mijn been zou allicht niet meer te redden zijn. Op dinsdag hebben ze dan uiteindelijk mijn been geamputeerd tot boven de knie.”

“Ik ben inderdaad een been kwijt, maar ik heb mijn gezin om voor te leven”

De eerste zorgen genoot Jasper in UZ Ant-werpen, de revalidatie zette hij na een maand verder in UZ Gent. “We zijn nu zeven maanden verder en ik lig een stuk voor op schema. Ik ga nu al mijn laatste week in Gent in, van lotgenoten duurt het vaak langer dan een jaar.” Met de auto rijden lukt al en ondertussen zorgde zijn baas voor aangepast werk. “Ik werk nu al drie halve dagen per week als onderhoudsmecanicien.”

Ondanks alles wat hem overkwam, blijft Jasper positief in het leven staan.” Dat moet ook, hé. Ik ben mijn been kwijt, maar ik moet er nog zijn voor mijn gezin.” Samen met zijn echtgenote Vanessa is hij de papa van twee dochters: Manon (19) en Kato (16). “Omdat ik zelf positief met mijn situatie omga, valt het voor hen ook mee om het een plaatsje te geven. Ik maak er al eens een grapje over, dat helpt ook.”

Conditie

Jasper blijft niet alleen positief, maar ook sportief. “Ik gaf vroeger spinninglessen, ging vaak lopen en fietsen, maar mijn hart lag bij trial. Daarbij moet je met een motor een hindernissenparcours afleggen. Wie dat wil doen, heeft heel wat behendigheid en conditie nodig, daarom deed ik ook al die andere sporten.”

Zijn geliefde motor staat nu noodgedwongen aan de kant, maar ondertussen heeft Jasper een nieuw passie ontdekt… met dank aan Blades on track, een groep enthousiaste bladerunners in het revalidatiecentrum van UZ Gent. “Zij ijveren voor de toegankelijkheid van de loopsport voor mensen bij wie een been is geamputeerd. Daarvoor heb je dus een blade nodig…” En ja, Jasper heeft de microbe al serieus te pakken. “Ik ben echt verslaafd, moet ik toegeven.”

“En vergis je niet: bladerunner worden vergt heel veel oefening en inspanning. Voor mijn ongeval liep ik moeiteloos 30 tot 50 kilometer per week. Als je nu één kilometer met een blade loopt, vergt dat dezelfde inspanning als zeven kilometer gewoon lopen. Daarom zie je op de Paralympics voor bladerunners enkel spurt- en geen langeafstandsnummers.”

De techniek onder de knie krijgen is wel niet simpel. “Het gaat om een prothese van de heup tot aan de knie, met daaronder een blade. Het is letterlijk met vallen en opstaan.”

Ambitieus

Jasper is ook ambitieus. “Ik ben al 42 jaar, maar waarom zou ik niet mikken op een deelname aan de Paralympics? Ik heb nu een nieuwe droom: me plaatsen voor de Spelen van 2028 in Los Angeles. Daarvoor heb ik een op maat gemaakte blade nodig. Alleen daarmee kan ik echt deftig lopen… Maar de kosten ervan lopen al snel op tot 10.000 euro en de mutualiteit of de verzekering komt daar niet in tussen.”

Gelukkig springen de vrienden van Jasper en Vanessa nu in de bres. Met een benefietactie willen ze het koppel een hart onder de riem steken. “Onze familie en vrienden, het is ongelofelijk hoeveel we daar aan hebben”, zegt Jasper dankbaar. “We staan er duidelijk niet alleen voor.”