Mario doet oproep na overlijden van broer Marnick en neefje Aaron: “Plaats een CO-melder, het kan je leven redden!”

Nu het winteruur weer ingegaan is, de temperaturen dalen en we vaker de kachel aansteken en de verwarmingsinstallatie uit haar zomerslaap halen, wil Mario Sioen (49) uit Roeselare iedereen oproepen om een CO-melder in huis te halen. In januari verloor hij zijn broer Marnick (44) en neefje Aaron (14) aan CO-vergiftiging. “Mensen moeten alert zijn, want het kan iedereen overkomen”, zegt Mario.

In ons land stierven vorig jaar zestig mensen aan de gevolgen van CO-vergiftiging. Twee van die slachtoffers vielen in de nacht van 13 op 14 januari in Hooglede, maar het hadden er ook vijf kunnen zijn. “Het hele gezin van mijn broer voelde zich die vrijdagavond niet goed. Mijn vader was hen nog soep gaan brengen. Toen mijn broer ze buiten kwam ophalen, voelde hij zich plots wat beter. Toen had er al een belletje moeten rinkelen”, vertelt Mario.

Maar het belletje rinkelde niet. Ook niet bij de huisarts-in-opleiding die gebeld werd. “Zij dacht aan een voedselvergiftiging en heeft Valerie, de vrouw van mijn broer, nog een spuit gegeven. Maar ze zat verkeerd. Het was koolstofmonoxide. Een laffe moordenaar. Het gas is via de ventilatiebuizen naar de slaapkamers geslopen. In de slaapkamer van Aaron zat die buis vlak boven zijn bed. Die jongen had geen schijn van een kans. Ook in de kamer van Marnick en Valerie zat zo’n buis. Valerie is nog opgestaan en flauwgevallen, mijn broer is overleden”, zegt Mario.

Het was uiteindelijk een familielid dat de tragische ontdekking deed. “De schoonzus van Marnick vond het vreemd dat hij niet opdaagde op een afspraak in zijn bedrijf en besloot een kijkje te gaan nemen. Door een raam zag ze de jongste liggen in een zetel in de living. Rube durft al eens te slaapwandelen, wellicht is dat zijn redding geweest. Door op het raam te kloppen, kon ze hem wekken. Hij heeft haar dan binnengelaten en zo zijn ze gevonden. Voor Marnick en Aaron kwam alle hulp te laat. Valerie, Iben en Rube zijn in allerijl naar een decompressiekamer in het ziekenhuis van Brugge gebracht. Voor Iben zag het er even niet goed uit. De dokters hadden hem eigenlijk al opgegeven, tot hij plots wakker werd. Een mirakel”, zegt Mario.

Geurloos en onzichtbaar

Sinds die noodlottige gebeurtenis let Mario altijd extra op. “Afgelopen week waren we in de Ardennen. We belandden daar in een soort tent, met in het midden een kampvuur. Direct heb ik gecheckt of er wel voldoende toevoer van verse lucht was”, vertelt Mario.

Een reflex die iedereen zou moeten hebben, vindt hij. “Mensen weten niet hoe gevaarlijk CO kan zijn. Het is een laffe moordenaar. Mijn broer was ook piloot. Voor hij opsteeg, deed hij de ene check na de andere. Ook op zijn bedrijf (afvalverwerker en afbraakwerken Sidegro, red.) nam hij altijd alle voorzorgen. Zo voorzichtig was hij. En toch is het ook hem overkomen. Je kan koolstofmonoxide ook niet opmerken, het is geurloos en onzichtbaar. Het enige wat je kan doen, is al je toestellen geregeld laten controleren, zorgen dat er steeds voldoende toevoer van verse lucht is én vooral: installeer een CO-melder.”

Diezelfde oproep deed Mario ook al eens in januari, kort na het drama. En dat heeft gewerkt. Bij doe-het-zelf-zaken Brico en Hubo noteren ze dit jaar een meerverkoop van 30 procent aan CO-melders in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. “Vooral in januari hebben we een piek gehad, kort na het drama bij de familie Sioen”, klinkt het bij Hubo. “Er moet altijd eerst iets ergs gebeuren voor mensen doen wat moet gedaan worden”, zegt Mario. “Voor mijn broer en neefje kan het niet meer helpen, maar ik wil absoluut vermijden dat CO nog meer slachtoffers maakt. Het gebeurt niet enkel in oudere huizen. Daarom: koop een CO-melder en installeer hem correct (zie kader, red.). Het kan je leven en dat van je naasten redden.”

Piloot

Voor het gezin van zijn broer gaat het leven intussen verder. Weduwe Valerie zet de zaak van haar man voort. “Ook met de kinderen gaat het stilaan beter. Iben wordt zestien en wil nu ook piloot worden. Met het sportvliegtuigje van zijn papa. Echt straf dat die jongen er zo doorgesparteld is nadat zijn leven aan een zijden draadje hing. Kijk, ik heb een urne laten maken in klei: een vliegtuigje bovenop een wereldbol. In het vliegtuigje zit de as van mijn broer, in de wereldbol die van Aaron. Zo zijn ze altijd bij ons”, besluit Mario.