Na de zware woningbrand in de Henri Zwaenepoelstraat in Bredene maandagmorgen, bleef de oudste dochter Shana – die op het moment van de brand niet thuis was – niet bij de pakken zitten. Via een online steunactie hoopt ze op schenkingen, want het huis werd onbewoonbaar verklaard en het gezin is al zijn bezittingen kwijt. “Momenteel hebben we werkelijk niéts meer. Een heel bevreemdend gevoel.”
“Het lijkt altijd zo ver van huis… tot het je zelf overkomt”, zucht Shana Singh (24). Zij was maandagmorgen in Zeebrugge op haar werk toen de brand ontstond. “Ik was zondagnacht bij mijn vriend Sandro blijven slapen en was al vroeg vertrokken naar mijn werk. Even over tien kreeg ik daar plots telefoon van Sandro: Je moet zo snel mogelijk naar hier komen, jullie huis staat in brand! Zijn oom woont op het einde van onze straat en had hem meteen opgebeld”, vertelt Shana, die naar huis snelde. “Zeebrugge is toch wel een eindje, en zeker in zo’n noodgeval. Ik wist op dat moment ook nog niet hoe erg het was, of mijn ouders en zus ongedeerd waren. Op zo’n moment ga je in survivalmodus: je vreest het ergste. Ik wou dus alleen maar zo snel mogelijk thuis zijn”, klinkt het.
Brandwonden
Shana haar ouders en 12-jarige zus Aïsha werden met rookintoxicatie afgevoerd naar het ziekenhuis, maar zijn daar intussen alle drie alweer ontslagen. “Momenteel verblijven zij bij mijn oudere zus in Oudenburg, tot er een optie is voor een noodwoning vanuit de gemeente”, zegt ze. De moeder van Shana was er het ergst aan toe. “Zij heeft diepe tweedegraads brandwonden aan de onderkant van haar voeten, want ze liep nog in slaapkledij rond. Mijn kleine zus is erg dapper geweest en klom uit het raam van haar slaapkamer op de tweede verdieping. De buren hadden de rookontwikkeling opgemerkt in de straat en kwamen meteen toegesneld met een ladder”, aldus Shana.
“Emotioneel is dat dus best wel heftig: al die tastbare herinneringen zijn nu letterlijk in rook opgegaan”
De brand zou ontstaan zijn aan de droogkast in de badkamer. “Die is helemaal zwartgeblakerd”, zegt Shana. “Maar de volledige bovenverdieping is er erg aan toe. Níets is daar nog bruikbaar.” Het gezin woonde al meer dan twintig jaar in het huis. “Dat betekent dus dat we niet enkel onze vertrouwde thuis, maar ook een groot stuk van ons leven kwijt zijn. Mijn zus en ik zijn er opgegroeid; er stonden van die groeistreepjes op de muur. Mama, zus en ik zijn alle drie fervente lezers en ik was zelf heel trots op mijn boekencollectie. Maar er lagen ook veel fotoalbums in het huis. Emotioneel is dat dus best wel heftig: al die tastbare herinneringen zijn nu letterlijk in rook opgegaan. Ook voor mijn zus en ouders is dat een serieuze mentale klap. Je thuis is een soort van toevluchtsoord hé. ’t Is een bevreemdend gevoel als dat plots wegvalt.”
Inzamelactie
Shana zette intussen een crowdfunding op: ‘Heropbouw leven na brand’. “Mijn collega’s zijn gisteren ook meteen met een inzamelactie begonnen. Alle hulp is welkom; voor alles wat de mensen kunnen missen, zijn we ontzettend dankbaar. Van kleren en kookgerief tot… àlles eigenlijk”, zucht Shana. “Het huis is onbewoonbaar verklaard dus momenteel hebben we werkelijk helemaal niets meer. Ik ben gistermiddag zelf nog vlug vier tandenborstels gaan kopen.”
“Ik ben onder de indruk van alle berichten met steun: het zijn er zoveel dat ik ze niet kan bijhouden”
Shana rekent op de kracht van de sociale media. “Ik ben enorm onder de indruk van de stroom aan steunberichten. Die blijven maar komen, het zijn er zoveel dat ik het niet meer kan bijhouden. Al dat medeleven is hartverwarmend, al drukt het je tegelijk ook wel met de neus op de feiten: toen ik vanmorgen al die berichten zag, besefte ik dat het géén boze droom was. Ik heb al veel geweend, maar ook voor mijn ouders en zus wordt het mentaal nog een zware rit. Ik was er gistermorgen liever zelf bij geweest zodat ik meteen kon helpen”, besluit Shana.
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier