Boezemvrienden komen om het leven op Kos:”Winky en Boone zullen enorm gemist worden”

Een vakantie onder maten is voor Frederic Boone en Kevin Vanterwyngen faliekant uitgedraaid: op het Griekse eiland Kos raakten ze met hun quad betrokken in een zwaar verkeersongeval en stierven ter plaatse. “Ik verlies niet alleen twee topwerknemers, maar ook twee goede vrienden”, aldus Danny Eggermont. “Kevin was zelfs als een zoon voor mij.”

Maandag 30 juli 2018, het is een dag met een gitzwart randje voor de familie en vrienden van Kevin Vanterwyngen (29) uit Zwevegem en Frederic Boone (31) uit Harelbeke. Toen verongelukten de boezemvrienden namelijk. Die dag hadden ze een quad gehuurd en reden rond in Psalidi, een populaire badplaats op het Griekse eiland Kos. Rond de middag sloeg het noodlot toe. De quad van de twee vrijgezellen week af van het rijvak en botste met een hoge snelheid met een bestelwagen. Beiden werden meters weggeslingerd. Ondanks het werk van de hulpdiensten overleden Frederic en Kevin.

‘Ga eerst zitten’

“Deze 30ste juli zal ik inderdaad nooit vergeten“, zegt Danny Eggermont (52) met een krop in de keel. Hij is de zaakvoerder van Zaniboo, waar beiden aan de slag waren. Het Zwevegemse bedrijf is gespecialiseerd in zagen en boren in betonconstructies. “Ik was op reis met de mobilhome en nadat we enkele dagen de Ronde van Frankrijk hadden gevolgd, reden we door naar Italië. Daar kreeg ik maandagnamiddag telefoon van mijn broer, die mij verving. ‘Ik moet iets zeggen. Maar ga eerst zitten’, kreeg ik te horen. Toen al wist ik dat ik heel slecht nieuws te horen ging krijgen.”

Danny besloot om meteen terug naar huis te keren. Intussen werden de collega’s van Frederic en Kevin op de hoogte gebracht. “Diegenen die konden – enkelen waren ver weg op vakantie en/of konden niet meteen het vliegtuig terug nemen – zijn ook naar huis gekomen. Dinsdag zijn ze hier allemaal geweest.” Om steun bij elkaar te zoeken en over deze enorme klap te praten. “We zijn dan ook één grote familie, zelfs al werkt er toch een vijftiental mensen in het bedrijf.”

“In tegenstelling tot vele andere bedrijven bleven mijn mensen na hun shift nog hier om een babbeltje te slaan. En op vrijdagavond is het steevast druk tot rond 20 uur, want iedereen kuist dan zijn camionette en achteraf wordt er samen nog een pintje gedronken. (korte stilte)Ook Boone en Winky, de bijnamen van Frederic en Kevin, bleven vaak nog hangen. Voor hen was Zaniboo hun tweede thuis.”

Met beiden had Danny een heel goede band. “Dat is met alle medewerkers het geval”, vertelt hij. “We zijn echt heel close. Dat vind ik belangrijk. De meeste mensen die bij mij werken, kwamen elders niet meer aan de bak. Ik geef personen graag een tweede kans. Omdat ik lang geleden ook van iemand een tweede kans kreeg om iets te maken van mijn leven. En kijk, nu run ik Zaniboo.”

Berichtjes sturen

“Winky heeft die tweede kans met beide handen gegrepen. We hebben een hele tijd naast elkaar gewoond en ik weet daardoor dat hij geen gemakkelijke jeugd kende. In die mate dat hij op het slechte pad raakte en schulden maakte. Mijn zoon Tom heeft twee jaar geleden dan aan mij gevraagd of ik hem geen kans wilde geven bij Zaniboo. Ik nam hem aan en betaalde ook zijn schulden. Winky zelf heeft een jaar geleden Boone, toen al een goede maat van hem, meegebracht. Zijn waren elkaars tegenpolen, maar kwamen wel enorm goed overeen. Zag je de ene, dan zag je bijna altijd de andere.”

Danny stelt dat hij nooit spijt heeft gehad dat hij Winky een tweede kans gaf. “We zijn in korte tijd echt heel goede vrienden geworden. Meer zelfs: ik beschouwde hem als een zoon. Misschien omdat ik mezelf in hem herkende: Winky verloor als kind zijn vader en in 2009 kwam zijn moeder om in een brand. Zelf ben ik opgegroeid in een weeshuis en heb nooit mijn ouders gekend…” (neemt zijn smartphone) “Kijk, we sturen elkaar heel vaak berichtjes. Ook toen hij en Boone in Kos zaten. We zeveren dan wat, maar er wordt ook over het werk gepraat. Werken, ze konden dat allebei als de besten. Het waren voorbeeldige medewerkers. Er was hen niets te veel.”

“Toen Winky bij mij begon, was hij veel te dik. Maar stilaan is hij een echte atleet geworden, een beer van een vent. Dat kan ook niet anders als je na twaalf uur zwaar werk gaat fitnessen. Hij liep met zijn materiaal de trappen op. Ik draai al lang mee, maar dat heb ik niemand anders zien doen. (korte stilte) Ja, we hebben als bedrijf een enorme klap gekregen.”

Blauw en roze

Wat alles nog wat erger maakt, is dat Kevin en Frederic eigenlijk niet van plan waren om samen op reis te gaan. “Het is bouwvakantie, maar deze week waren er toch enkelen aan het werk: er moest nog een en ander opgekuist worden en ook klaargezet worden, zodat we na de vakantie meteen konden herbeginnen. Winky zou deze week werken en dan volgende week met mijn zoon op reis gaan. Tot hij en Frederic enkele dagen op reis konden naar Kos. Daar sloeg het noodlot toe. Net nu hij schuldenvrij was, want hij had mij alles terugbetaald…”

“We zullen de komende dag hun camionette moeten ledigen… Dat zal héél moeilijk worden. Zeker omdat iedereen gepersonaliseerd materiaal heeft. Kijk maar naar de kabelhaspels: daar staat hun naam op. Iedereen heeft ook een kleur. Blauw voor Kevin, roze voor Frederic. (glimlacht) Ik weet eigenlijk zelf niet waar dat roze vandaan komt.”

Samen begraven

Nu wil Danny er samen met de families van Frederic en Kevin voor zorgen dat ze een waardige begrafenis krijgen. “We willen hen indien mogelijk samen begraven. Winky heeft behalve zus Delphine niemand meer en ik wil haar niet voor alles laten opdraaien. Samen met de familie van Boone willen we ervoor zorgen dat ze een waardige begrafenis krijgen.” Wanneer die plaatsvindt, is nog niet bekend.