Een nieuwe vogelkijkhut moet het stijgend aantal bezoekers van De Blankaart een beter zicht bieden op een vijver vol vogels, van de grote zeearend tot de kleine snor. “Met een tomeloze gedrevenheid hebben onze vrijwilligers dit jaar wekenlang dagen en uren geïnvesteerd in de bouw van de hut”, zegt conservator Guido Vandenbroucke (68).
“Onze vogelkijkhut van meer dan veertig jaar oud was één van de eerste in West-Vlaanderen”, vertelt Guido Vandenbroucke. Hij is bijna dertig jaar conservator van natuurgebied De Blankaart bij Diksmuide en Houthulst en neemt ons mee naar de rand van de Blankaartvijver. Naast de oude hut prijkt nu een nieuwe uitkijkpost. “De oude is helemaal kaduuk en versleten. De nieuwe staat iets hoger op een berm en biedt vogelaars een nog beter zicht.”
De eerste vogel die in het oog springt is de zeearend, die met het eerste Belgische broedgeval De Blankaart op de internationale natuurkaart heeft gezet. “Je kan er niet naast kijken: de zeearend is de grootste”, wijst hij. Maar de favoriet van Guido is de kleine snor. “Diep in het riet verschuilt dat kleine, bruine vogeltje zich. We zien hem praktisch nooit, maar eens je hem hoort, vergeet je z’n gezang niet meer. Zijn snorrend, trillend geluid doet denken aan een kookwekkertje of naaimachine. Net als de zeearend profiteert de snor van de vele inspanningen die we leverden voor moeras- en rietherstel.”
Luchtspektakel
In deze periode is de snor er zeker niet te zien. “Deze trekvogel gaat overwinteren ten zuidoosten van de Sahara”, zegt Guido. “Elk jaar maakt de snor de overtocht van én naar De Blankaart. In Vlaanderen is de vogel uiterst zeldzaam, maar hier werden in het voorjaar elf zangposten geteld.”
Toch is er ook in de winter spektakel aan de hemel. “Het aanvliegen en wegvliegen van duizenden kolganzen ’s avonds en ’s morgens moet weinig onderdoen voor het schouwspel van de kraanvogels, waarvoor veel mensen naar de Ardennen of het Lac du Der trekken.”
“Ook het avondlijke luchtballet van de grote zwermen spreeuwen is adembenemend. Veel wandelaars die alleen voor de zeearenden komen, staan versteld dat er zoveel andere vogelsoorten te bewonderen zijn, zelfs buiten het broedseizoen. Bovendien kijken ze met bewondering naar het unieke landschap.”
Kleinste reigertje
Voor het eerst in vijftig jaar werd er een broedgeval waargenomen van het woudaapje, een vogelsoort die behoort tot de reigers. Volgens Guido is dat hoopgevend voor het natuurgebied. “Het woudaapje is het kleinste reigertje van West-Europa. De naam komt van hoe hij als een aapje langs rietstengels en wilgentakjes klautert”, vertelt hij. “Hij schuilt in het riet en broedt op plaatsen waar je hem nooit vindt. Wanneer hij waterinsecten en visjes gaat zoeken in open helder water, kan je hem wel spotten. Dit zeer mooi en behendig vogeltje loopt over waterlelies, magnifiek om te zien.”
Meer bezoekers
De conservator noemt zijn natuurgebied “een vogelparadijs” en “Europese topnatuur”, en ziet dat het na de zeearendhype veel bezoekers blijft aantrekken. “Omwille van hun derde broedjaar, spreken we intussen van standvogels. De mensen hoeven zich niet te haasten om de zeearenden te komen spotten, ze zullen zeker blijven”, zegt Guido. “De arenden zijn het hele jaar door aanwezig, zeven op zeven. In het eerste jaar waren er piekmomenten met grote massa’s. Intussen is dit geëvolueerd naar een meer gespreid bezoek aan het natuurgebied, al blijven de aantallen zeker nog toenemen.”
Dunderdagploeg
De vele vogelaars worden in 2026 verwelkomd in een nieuw bezoekerscentrum bij het kasteel van De Blankaart. “Daar worden wandelaars op een meer laagdrempelige manier ontvangen met alle nodige info. De grondplaat is al gegoten. In januari starten de werken voor dit houten skeletgebouw. Naast het bezoekerscentrum wordt ook een atelier gebouwd voor de vrijwilligers die ruimte nodig hebben om binnen te werken en hun materiaal te stockeren.”
Een groep van meer dan vijftien vrijwilligers vormt er de ‘Dunderdagploeg’. Ze zijn elke donderdag aan het werk in het natuurgebied. “Zij hebben dit jaar onze nieuwe vogelkijkhut gebouwd. Met een bescheiden budget maar met een tomeloze gedrevenheid hebben deze vrijwilligers van De Blankaart dit jaar wekenlang dagen en uren geïnvesteerd in de bouw. De oude kijkhut wordt binnenkort afgebroken. Het ontwerp van de nieuwe hut is van Patrick Demeyere. De Dunderdagploeg is een steeds groeiende groep vrijwilligers die elke donderdag met evenveel enthousiasme aan de slag gaat. Na nog enkele kleine afwerkingen zullen de natuurgenieters zich hier ongetwijfeld extra verwend voelen. We zijn heel tevreden over het resultaat en de eerste vogelaars ook. Ze zitten er hoog en droog.” (TP)
