Groothertog Niels Vermeersch uit Sint-Juliaan stichtte in 2008 zijn micronatie Flandrensis als een ludiek experiment onder vrienden, maar ondertussen telt de natie al meer dan 800 burgers in 72 verschillende landen én werd Niels gevraagd als spreker op een grote klimaatbeurs in Parijs. Flandrensis claimt immers vijf eilanden in Antarctica en profileert zich als enige land ter wereld dat geen inwoners op zijn territorium wil.
Niels Vermeersch (34) is getrouwd met Delphine Soenen en papa van Ferre (7), Joppe (5) en Jasse (2 maanden). Hij werkt in het Jan Yperman Ziekenhuis als data protection officer (DPO), maar tegelijk is hij ook al 14 jaar groothertog. “In 2008 had ik als student wat tijd over. Toevallig las ik op het internet iets over micronaties. Ik vond dat zodanig intrigerend dat ik eerst zelf lid wilde worden van een bestaande micronatie, maar dat was nog niet zo simpel. Uiteindelijk dacht ik: waarom niet zelf een micronatie oprichten?” Om een micronatie te vormen, heb je onder andere een staatsvorm en een naam nodig. “Omdat ik als student geschiedenis een bachelorproef maakte over de graven van Vlaanderen, dacht ik aan een middeleeuws concept. Koninkrijken en prinsdommen bestonden, dus werd het een groothertogdom. Flandrensis is de Latijnse benaming voor Vlaanderen. Het wapenschild met twee liggende leeuwen verwijst naar de eerste Vlaamse leeuw van Willem van Ieper. De vlag verwijst naar de Belgische driekleur, maar horizontaal en een witte in plaats van een gele streep in het midden als symbool voor een nieuw begin. En dat was het.”
Motto
Zijn eerste burgers waren zijn beste vrienden. “Zo begon dat uit de hand te lopen. De eerste jaren waren we gewoon een groep vrienden die bleef samenkomen. We hielden dan een nationaal kampioenschap bowling, Flandriaanse Spelen, de Slimste Flandriaan… Maar na verloop van tijd begon dat te verwateren. Toen kwamen we op het idee om iets te doen rond ons territorium, vijf eilandjes op Antarctica die we claimden op basis van een creatieve interpretatie van de Antarctic Treaty uit 1959. We stuurden een brief naar alle landen die het verdrag tekenden en niemand protesteerde… Omdat we redelijk klimaat-minded zijn, kwamen we op het idee voor ons motto: Flandrensis, the only country in the world that doesn’t want humans on its territory. Dat concept onderscheidt ons ook van alle andere micronaties, want er zijn er ongeveer 400.”
“90 procent van onze burgers zijn mensen die bezorgd zijn om het klimaat”
Zo begon Flandrensis een eigen leven te leiden als klimaatbeweging. “Vroeger was het doelpubliek de vrienden, nu zijn 90 procent van onze burgers mensen die bezorgd zijn om het klimaat. We hebben 846 leden in 72 landen. De Belgische tak is gewoon ik. Eén keer per jaar doe ik nog eens een zwerfvuilactie en komen de vroegere leden met een stuk of tien mensen nog eens af. De grootste afdeling is nu in Modena in Italië. Daar kon iemand een veertigtal van zijn vrienden motiveren om ook lid te worden. Ze hebben een consulaat waar mijn staatsportret hangt en ze doen onder andere boomplantacties. In een café in Catalonië hebben ze zelfs een cocktail naar mij vernoemd. In dat café hangt er ook een portret.”
Micronationalisme
“We doen allerlei kleinschalige acties voor het milieu. Zo stuurden we onlangs een brief naar China, dat een verdrag om de keizerspinguïns te beschermen blokkeerde, maar we doen ook zwerfvuilacties en boomplantacties. Sinds 2019 zijn we een vzw. In onze statuten staat dat we het concept micronationalisme gebruiken om op een creatieve manier aandacht te vragen voor Antarctica en het klimaat. We hebben Flandrensis Radio, Flandrensis TV… Het is nu een jaar of zes dat ik met een vast team samenwerk. Mijn eerste minister is een Mexicaan, andere ministers komen uit Schotland, Luxemburg, India, Engeland… We hebben ook een stuk of 18 ambassadeurs.” Flandrensis blijft dan ook niet onopgemerkt. De micronatie heeft een pagina op Wikipedia, wordt vermeld door professoren in boeken en stond onder andere in The Washington Post en Le Monde. “Ik vind het fantastisch dat ze over ons schrijven. En zeggen dat het begonnen is met een artikeltje in de Krant van West-Vlaanderen”, zegt Niels. “Het artikel in Le Monde was een volledige pagina en daarmee zijn we in het vizier gekomen van ChangeNow, een klimaatbeurs in Parijs. Op zoek naar sprekers voor thema Civic Nation namen ze contact op met mij. Ik had een klein zaaltje verwacht, maar stond in een grote conferentiezaal met uitzicht op de Eiffeltoren. Ze namen me daar echt serieus.”
Engagement
“Het is zot hoe zo’n ludiek projectje uitgegroeid is tot zoiets groot. Had ik geweten dat Flandrensis 14 jaar later nog steeds zou bestaan, dan zou ik een volledig ander concept gekozen hebben. Dan zou ik geen groothertog zijn, maar zou het een Republic of Siple Islands zijn en zouden er pinguïns op de vlag hebben gestaan. Nu nog alles veranderen is geen optie. Op een referendum, een paar jaar geleden, koos 80 procent van de burgers om alles te behouden zoals het is.” Het ziet er dus niet naar uit dat er snel een einde komt aan de uit de hand gelopen hobby van Niels. “Mijn engagement voor Flandrensis is levenslang, daar ben ik 100 procent van overtuigd. In de toekomst willen we nog meer inzetten op projectjes voor het klimaat en het milieu. Wat de Flandrianen in Italië doen, lijkt me ideaal om op voort te bouwen”, besluit Niels.
www.flandrensis.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
