Anaïs Van Waes, voormalig uitbaatster van frituur Royal in Brugge, trok eind vorig jaar een maand naar The Vervet Monkey Foundation in Zuid-Afrika om er verwaarloosde blauwaapjes te verzorgen. “Echt een prachtervaring. Ik ben als een ander mens teruggekeerd en overweeg ernstig om er na mijn pensioen te gaan wonen”
Anaïs Van Waes loopt over van enthousiasme als ze haar ervaringen in The Vervet Monkey Foundation in Zuid-Afrika uiteen zal doen. De Brugse die jarenlang een frituur in de Langestraat uitbaatte maar nu op de dienst boekhouding van de Brugse gevangenis werkt, trok eind vorig jaar naar deze voorziening bij de stad Tzaneen om er zich in te zetten voor verwaarloosde blauwaapjes.
Slecht behandeld
“In die regio zijn er veel van die apen en door de bevolking worden ze vaak gezien als ongedierte dus ze worden er heel slecht behandeld”, liet Anaïs ons al weten voor haar vertrek. Opmerkelijk is dat ze er moest betalen om er de ervaring als vrijwillige medewerker – met wel logement en maaltijden – mee te maken. “Toen ik er aankwam, kreeg ik meteen een erg warm onthaal van zowel de vaste medewerkers als de vrijwilligers. Ik heb er hard moeten werken, maar het is een ervaring die ik nooit had willen missen”, zegt Anaïs.
“Ik heb me zelf een hele maand lang ontfermd over een aapje en die band wordt echt heel sterk”
“Toen ik er was, verbleven er zo’n 680 aapjes. De aapjes die er als baby worden binnengebracht moet eerst een paar dagen in quarantaine zodat ze goed kunnen geobserveerd en gecheckt worden. Daarna gaan ze naar een grote kooi met veel klimmateriaal waar ze zich kunnen uitleven. Nog enkele weken later gaan ze naar een nog grotere afdeling waar ze veel interactie met andere aapjes hebben. En niet lang daarna wordt er een zogenaamde pleegmoederaap bij gelaten die zich verder zal ontfermen over het aapje. Maar daaraan voorafgaand zijn er veel jonge aapjes die door mensenhanden moeten geholpen en gevoed worden. Ik heb er me zelf een hele maand lang ontfermd over een aapje en die band wordt echt heel sterk. Het aapje huilde hartverscheurend doen ik vertrok, maar uiteindelijk bleek het dan toch in goede handen en gelukkig bij de pleegmoeder. Ik ben echt als een ander mens teruggekeerd en ik overweeg zelfs ernstig om er na mijn pensioen, vanaf medio 2030, te gaan wonen.” (PDV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
