Vives-woordvoerder Frank Devos (57) heeft na 33 jaar de pers- en media-wereld uitgezwaaid. Frank was 11 jaar aan de slag als freelance-journalist en vertegenwoordigde de KHBO en later Vives sinds 1995 als woordvoerder. “Ik heb veel toffe reacties van oud-collega’s gehad. Dat doet me wel iets, ja.”
Bruggeling Frank Devos (57) heeft de journalistieke bühne na meer dan drie decennia met pijn in het hart verlaten. Frank was 11 jaar aan de slag als freelancejournalist bij Het Volk, Het Nieuwsblad, Belga én de Krant van West-Vlaanderen. Een stiel die hij ook een tijdlang combineerde met zijn functie als persverantwoordelijke bij Hogeschool Vives. Redenen genoeg dus om Frank gepast – met pen, papier en microfoon bij de hand dus – uit te zwaaien.
Het interview vindt plaats in de habitat van Frank: de kantine in het hoofdgebouw van Vives, aan de Doorniksesteenweg. Om de twee minuten passeert er een medewerker of collega die Frank gul en enthousiast begroet, telkens met een kwinkslag.
“Hoe ik hier ben begonnen? Dat weet ik nog goed”, knipoogt Frank. “Als journalist heb ik ooit een kort artikel geschreven over KHBO in Brugge, geen idee meer waarover trouwens. Dat moet indruk hebben gemaakt want Paul Desender, de directeur toen, belde me meteen op om te vragen waar ik die info vandaan haalde, én of ik ooit een functie als communicatiemedewerker bij de school zou overwegen. Soit, daags nadien mocht ik aanschuiven aan een tafeltje in een restaurant in Brugge. Het was snel beklonken (lacht).”
Toch liet Frank de journalistiek nog niet meteen los. “Als bakkerszoon heeft die drang om zelfstandig te werken er altijd in gezeten. Ik wilde wel voor KHBO komen werken, maar enkel op voorwaarde dat ik mijn job als journalist niet helemaal moest opgeven.”
Frank gaat als communicatieverantwoordelijke 60 procent voor de hogeschool werken, 40 procent van zijn tijd wijdt hij aan de opvolging van nieuws uit de rechtbank en lokale politiek voor Het Nieuwsblad. Die combinatie houdt hij twee jaar vol. In 2013 versmelt KHBO uit Brugge met KATHO Kortrijk, om de ‘West-Vlaamse braindrain’ tegen te houden. Hogeschool Vives ziet het levenslicht, Frank wordt de overkoepelende woordvoerder en stopt als journalist.
Snelheid en netwerk
Franks ervaring in de journalistiek kwam hem als perswoordvoerder goed uit. “Ah ja, als journalist had ik natuurlijk al een vrij groot netwerk uitgebouwd, zowel binnen als buiten de mediawereld”, zegt hij. “Ik wist dus wel wat de pers verwachtte: bereikbaarheid en snelheid. Ik probeerde altijd binnen 15 minuten te antwoorden. Ik heb ook heel weinig persconferenties georganiseerd. Meestal is dat toch tijdverlies voor journalisten en wachten ze op een persbericht. Ik heb het ook altijd meer voor fotomomenten gehad. Ook een goed begrip van de nieuwswaarde van informatie, of onderzoeksresultaten aan de hogeschool, vond ik belangrijk. Welke informatie kan gepopulariseerd worden en welke niet?”
Toilet van Mathilde
Als Frank het mooiste én moeilijkste moment uit zijn carrière moet kiezen, twijfelt hij niet. “De 18-jarige jongeman uit Desselgem, die de campus in oktober 2021 op stelten heeft gezet met wat later een airsoftgeweer bleek te zijn, was een lastige klus. Dagen aan een stuk alle hens aan dek. (blaast) Toen hebben Joris (Hindrickx, directeur Vives, red.) en ik de communicatie wel wat onder elkaar moeten verdelen. En qua uitstraling en intensiteit was ook het bezoek van koningin Mathilde een uitdaging. Die hele regeling met de veiligheidsdiensten: zelfs de kleinste praktische dingen als het ‘toilet van de koningin’ moest vooraf geregeld zijn.”
Ondanks de liefde voor de job houdt Frank het dus voor bekeken. “De reden? Onder meer omdat ik niet langer zou kunnen samenwerken met Joris. Dat was wel doorslaggevend ja. Joris en ik hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Hij schatte mijn mening ook hoog in. Zo gebeurde het soms dat hij de pers wou afwimpelen bij lastige vragen. ‘Geen commentaar’, mailde hij me dan. Maar een van mijn mantra’s was en is dat een reactie altijd nodig is, en zéker bij delicate zaken. Dat zei ik ook tegen Joris. ‘Goed, maar dan moet je maar zelf reageren’”, repliceerde hij dan (lacht).
“Het lastigste moment? Toen die jongeman uit Desselgem de school deed opschrikken met zijn airsoftgeweer”
Tegelijk wil Frank zich volop kunnen smijten in een uitdaging waar hij al 8 jaar deeltijds mee bezig was: het afstandsonderwijs. “Met Vives zijn we marktleider in Vlaanderen: 1 op 5 van onze studenten studeert vanop afstand. Als coördinator en ombudsman van de dienst onderwijsbeleid kan ik nu voor de studenten zelf echt het verschil maken. Vooral dat persoonlijk contact zal me deugd doen.”
Op korte en lange termijn staan er al heel wat projecten op stapel voor Frank. “Zoals ‘van bib tot cocon’. Alle gedateerde eindwerken en boeken in onze bibliotheken worden zoveel mogelijk gedigitaliseerd of verdwijnen. In de plaats komen ontmoetings- en belevingsruimtes op de campussen. Dat project zou tegen eind dit jaar afgerond moeten zijn.”
Frank is goed in afscheid nemen, zegt hij. Nadat hij zijn journalistieke carrière had afgesloten, heeft hij geen letter meer geschreven.
Toch laat dit afscheid hem niet helemaal onbewogen. “Ik heb veel toffe reacties van collega’s en oud-collega’s gehad. Een redacteur van De Standaard liet me weten dat hij ‘dat vast gebeuren in zijn mailbox’ zou missen. Ook Bart Coopman van Focus WTV heeft me een berichtje gestuurd. Dat doet me wel iets, ja.”
Sociale media
Met Louise Delputte kreeg Frank alvast al een opvolger als perswoordvoerder. De jongste weken volgde ze zijn werk al van nabij. “Het is goed dat er met Louise iemand nieuws komt. De dag van vandaag is ook de opvolging van en communicatie via sociale media belangrijk. Dat is nooit mijn ding geweest. Voor haar is het handig dat ik nog steeds verbonden ben aan Vives, ze weet dat ze altijd bij mij terecht kan met haar vragen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
