Stuntmannen, ontmijners, boomchirurgen, professionele duikers: ze passeren allemaal in de nieuwe realityreeks De Gevaarlijkste Jobs van Vlaanderen die sinds deze week te zien is op VTM2. Ook Michael Deley heeft geen alledaagse nine-to-five job: in de tweede aflevering zie je de 60-jarige torenkraanmonteur in actie op Oosteroever. “Ik kreeg het met de paplepel mee”, vertelt Michael.
“Meestal varen wij ’s middags uit en komen we ’s ochtends vroeg weer binnen. Het grote verschil dus met andere vissers, is dat wij geen weken aan een stuk op zee blijven. En het voordeel van ’s nachts vissen? Vissen zien ’s nachts óók veel minder. Garnalen steken zich overdag zelfs weg”, knipoogt Michael. Als je straks op restaurant een garnaalkroketje bestelt, is de kans dus groot dat die garnalen van de O.190 Renilde komen. “Mensen staan er meestal niet bij stil hoeveel werk daaraan vooraf is gegaan. De Noordzee kent vele gevaren, en die schuilen soms in een klein hoekje. Op zee is er geen ambulance hé. Als daar iets gebeurt, is het rapper fataal.”
Michael verloor zelf een aantal vrienden op zee. “Mijn grootvader Alfred Deley is in 1943 omgekomen toen zijn boot – de O.117 Stella Maris – op een zeemijn voer. De volledige bemanning bleef op zee. Maar de meeste dodelijke ongevallen op zee zijn te wijten aan sleepnetten die verstrikt raken in obstakels op de zeebodem”, aldus Michael. Hij heeft ook zo genoten van ‘Een jaar op zee’ met Wim Lybaert. “Het is de eerste keer dat onze stiel op zo’n positieve manier naar voor werd gebracht. In de media gaat het altijd over overbevissing en vervuiling, terwijl wij vissers ook veel goed doen. Ik denk bijvoorbeeld maar aan het ‘Fishing for Litter’-project waarbij het zwerfvuil dat in onze netten terechtkomt, aan land wordt gebracht en verwerkt. Wij doen dat belangeloos”, klinkt het.
Al generaties lang
Het nachtvissen gaat in Michaels familie al generaties terug. “Als kind mocht ik regelmatig mee met mijn vader. Ik heb dat dus met de paplepel meegekregen. Ondertussen vaar ik al zó lang, dat ik niet meer echt stilsta bij de gevaren. Al ben me er wel van bewust dat er op zee van alles fout kan gaan. Het is een natuurlijke reflex geworden om constant bij de pinken te zijn, maar soms speelt de vermoeidheid op: we kloppen werkweken van soms wel 80 uur.”
Een cameraploeg volgde de bemanning van de O.190 Renilde 24 uur lang. “Die zijn zeeziek geworden: de zee stond die dag redelijk woelig, en van cameralui kan je natuurlijk niet verwachten dat ze zeebenen hebben hé”, glimlacht Michael. Zijn job is dus niet voor iedereen weggelegd. “’t Is een heel ander leven, veel weg van huis. Maar àls we dan thuis zijn, genieten we ook des te meer van die gezinsmomenten. En er zijn ook heel veel mooie momenten op zee, die onze job de moeite maken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de prachtige zonsondergangen. Als het stormt, besef je ook dat je tegenover de weerselementen maar nietig bent.”
Dinsdag 5 december om 21 uur op VTM2.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
