Tweelingzussen Saar en Imke Deleu (37) zijn vanaf zondag te zien in een nieuw seizoen van ‘Klopjacht’ op Play4, waarbij ze worden gezocht door een groep ervaren speurders. De twee pedagogische begeleiders uit het Kortrijkse, maar met roots in Proven, beleefden naar eigen zeggen een van de zotste avonturen van hun leven.
Zelf vinden ze niet dat ze zó goed op elkaar lijken, maar Saar en Imke Deleu vinken netjes alle mogelijke clichés af die er bestaan over tweelingzussen. Niet alleen zijn ze twee handen op één buik, maar hebben ze ook nog eens een heel gelijkaardig parcours in het leven gelopen. Ze groeiden op in Proven, liepen samen school in het Poperings college, trokken naar Gent om er – opnieuw samen psychologie te studeren, deelden er een kot, oefenen dezelfde job uit en wonen ook nog eens op een boogscheut van elkaar.
Saar werkt als pedagogisch begeleider voor Katholiek Onderwijs Vlaanderen en woont in Deerlijk met haar man en kinderen Kamiel (9), Does (7) en Dré (5). Imke werkt voor het andere net, GO!, en woont in Harelbeke met man en kinderen Jack (7), Lou (6) en Koko (4). “Regelmatig zijn we met elkaars kinderen op stap”, klinkt het. “Jack en Does zitten in dezelfde klas en zijn de beste vrienden.”
“Waarin we dan verschillen?”, aldus Imke. “Saar denkt net altijd iets te veel na, ik soms euh… te weinig. (lacht) Aan de andere kant panikeer ik ook minder snel.”
Goed op elkaar afgestemd zijn, is een groot voordeel in een tv-programma als ‘Klopjacht’, waarbij onbekende Vlamingen 17 dagen lang uit de handen moeten blijven van een groep speurders, die alle registers mogen opentrekken om hen te vinden. Het was het idee van Imke om hen in te schrijven. “Ik zag het eerste seizoen en vond dat geweldig”, aldus Saar. “Ik spoorde Imke aan om ook te kijken, maar zij is dan diegene die een tandje hoger schakelde en voorstelde om ons in te schrijven.”
Snel schakelen
“Wat waren de kansen, dachten we”, glimlacht Imke. “Maar voor we het wisten zaten we plots in selectieronde 137 bij wijze van spreken. We zijn heel dankbaar dat we dit mochten doen.” Een actieplan hadden de twee niet meteen. “Ook al omdat we niet zo lang op voorhand wisten dat we zouden meedoen. Het enige plan dat we hadden, was op elkaar vertrouwen en altijd alles doorpraten. Dat en flexibel zijn. Onze grote sterkte is snel kunnen schakelen. Vanuit onze job, en zeker met drie kinderen, moeten we dat wel kunnen. Er viel ook niets te winnen, dus we moesten onszelf inprenten dat we er zoveel mogelijk plezier moesten aan beleven.”
Speelde ook in hun voordeel: hun jarenlange inzet voor de lokale scouts. “Daar hebben we veel uit geleerd: douchen moet niet te snel duren en alles komt wel goed. Het belangrijkste is dat je de dag leutig doorkomt”, lacht Saar. “Mijn totem was ‘trouwe vink’. Ik ben wel iemand die te vertrouwen is. Die van Saar is ‘affectieve Coua’ (soort koekoek, red.). Zij is erg sociaal en altijd in voor een ‘klapke’.”
Over het programmaverloop mogen ze nog niets kwijt. “Maar we wilden er vooral niet als eerste uitliggen”, aldus Saar. “Wat wel opvallend was, is dat al snel bleek dat de wereld rondom ons gewoon doordraait. Wij waren vooral moe na een tijdje. En opgejaagd. Dat is misschien nog de beste omschrijving voor ons gevoel. Je hebt niet alles zelf in de hand, en dat maakt het soms lastig. Zelfs al heb je een heel plan in je hoofd, toch moet je plots in het laatste halfuur je hele planning omgooien. Dat maakt het wel lastig.”
“Kliklijn? Slim idee!”
Kandidaten van vorig jaar moesten zich in stilzwijgen omhullen voor hun omgeving, met uitzondering van dichte vrienden en familie. Saar en Imke ook. Tot de makers opeens een oproep lanceerden, inclusief een kliklijn. “Een hele slimme zet van de makers. Heel tof bedacht ook”, aldus Imke. “Opeens is elke mens een potentiële camera. Laat ons zeggen dat het ons niet makkelijk werd gemaakt.” Eenmaal terug thuis, was het ook weer wennen. “Veel tijd om erbij stil te staan, was er niet”, weet Saar. “Het leven gaat meteen weer verder, zeker met drie kleine kinderen in huis. Gelukkig konden we regelmatig ventileren tegen elkaar. Dat is het voordeel van elkaar elke dag te horen of te zien.”
“Nu de uitzending nadert, voel ik weer die zenuwen”, zegt Imke. “Maar we hebben al de eerste aflevering gezien en het wordt weer heel waarheidsgetrouw en goed in beeld gebracht. Of het onze band sterker heeft gemaakt? Ik denk niet dat die eigenlijk al beter kon.”
“Dit is iets wat we nooit meer gaan meemaken”, aldus Saar. “Ah, en misschien moeten we ook maar zeggen dat we onze mannen heel dankbaar zijn om bij te springen”, knipoogt Imke. “Maar Saar heeft helemaal gelijk: dit was zonder meer fantastisch. Ik had dit avontuur met niemand anders willen beleven.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
