Dat koers méér is dan koers, zien we elke avond in ‘Vive le vélo’. Daarbij valt niet naast de inbreng te kijken van journalist Sammy Neyrinck die elke dag een indringende en pakkende reportage voorschotelt. “Ik wil dit nog heel lang doen”, klinkt het.
Of hij op bezoek gaat bij oud-Tourbaas Jean-Marie Leblanc of als hij nu op stap gaat met terreurslachtoffers… Sammy Neyrinck tovert elke avond met sprekend gemak reportages uit zijn hoed die aan de ribben blijven plakken. Of zo lijkt het toch. “Er komt wel wat stress bij kijken”, nuanceert Sammy meteen. “Er zijn soms dagen dat ik niet weet wat ik de volgende dagen ga brengen. Al probeer ik zoveel mogelijk voor te bereiden, van zodra het parcours voor de Tour bekend is zelfs. Met wat geluk is de helft van wat ik maak op voorhand wat uitgetekend, maar het is soms nog heel snel of laat schakelen, ja.”
“Natuurlijk zijn er van die zaken die in de kleren kruipen, maar veel tijd om er bij stil te staan, is er niet. De Tour wacht écht op niemand. Ik ben zelfs al ziek geweest godzijdank was er de huisdokter op afstand en was het geen covid maar je moet blijven gaan in zo’n weken, zelfs op een rustdag. Vulle pulle.” (lacht)
Hoge verwachtingen
Het is een pittige Tour, zonder meer. “Zeker omdat we gestart zijn in Kopenhagen. We doen alles vanuit ons montagebusje ik denk dat we zelfs al zo’n 5.000 kilometer gebold hebben. Er komt ook flink wat lobbywerk bij kijken. Zo stond Leblanc al een paar jaar op mijn lijstje. Het was nu of nooit.(denkt na) Vive le vélo opent wel deuren, moet ik zeggen. Maar niet alle deuren, zeker met corona. Maar het staat wel voor iets, dat voel je. Alleen Franse ploegen liggen er niet wakker van, omdat ze er niet kunnen naar kijken. Maar in elke ploeg is er wel een Belgische link, meer nog: zelfs een West-Vlaamse link. De koers is écht van ons. Dat scheelt al eens om iets te bereiken.”
De verwachtingen voor wat Sammy doet, zijn telkens hooggespannen. “Maar zelf leg ik de lat ook hoog. Ik wil de mensen ook echt iets meegeven. Ik hou wel van die echte emoties, of ze nu komen door een overwinning of een kritische vraag. Het is dan ook fijn als je merkt dat het publiek dat hard labeur apprecieert. Mijn werk én dat van mijn cameraploeg overigens. Ik wil nog veel meer kunnen doen, want ik voel dat ik nog heel wat in mijn mars heb. De reeks rond 60 jaar Sportweekend, bijvoorbeeld (nu nog te zien op VRT NU, red.). Dat vond ik echt heel leuk om te maken. Maar ik wil me vooral blijven amuseren in wat ik doe, zeker ook binnen het team van Vive le vélo. Want daar kan ik doen wat ik het belangrijkste vind: die mooie momenten delen met de kijker.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
