Mollenvanger Marc spreekt met Lynn, het vijfde slachtoffer van de Mol: “Of die ongepaste handgebaren van pas zijn gekomen? Dat hou ik liever privé”

Eerlijkheid is het eerste hoofdstuk in het boek der wijsheid, maar in De Mol loont het soms om persoonlijke voordelen te laten primeren op de groep. De vijfde aflevering van ons favoriet programma bracht ons Griekse kwellingen en het welgekomen bezoek van de mama’s en/of de zus van de kandidaten. We zijn intussen halverwege het seizoen en alweer werd er niets verdiend én namen we afscheid van Lynn. De exit van de 38-jarige zelfstandige videomaker betekent ook dat de laatste verdubbelaar uit het spel ligt. Dat vraagt om een woordje uitleg.

Dag Lynn, je hebt er nooit een geheim van gemaakt: je wilde dit avontuur spelen volgens je eigen morele kompas. Is je dat gelukt?

Ja en daar ben ik echt blij om, ook al vond ik het zeker niet altijd makkelijk. Maar achteraf gezien ben ik nog steeds heel tevreden over de keuzes die ik gemaakt heb. Het had me, denk ik, niet verder gebracht, mocht ik het anders hebben gespeeld. En dan had ik nu al maanden met een wrang gevoel gezeten. (lacht)

Hoe moeilijk was het om die houding consequent vol te houden? Want de reis was niet zonder verlokkingen en twijfels…

Het was elke keer anders en elke keer uitdagend. Over de eerste vrijstelling twijfelde ik echt nog, omdat ik er echt niet meteen uit wilde. Maar ik wist dat ik dan wel héél snel op de knop zou moeten drukken. En daar zou ik me niet goed bij hebben gevoeld. Dan keek ik liever het hele filmpje uit om over die informatie te beschikken. Toen de Mol de eliminatielaptops hackte, wist ik dan weer meteen dat ik niet zou onderhandelen. Mocht daar iemand vertrokken zijn in mijn plaats, dan zou ik er vandaag, maanden later, nog altijd van wakker liggen. Ik ben een gevoelsmens, ik kon niet anders. Tijdens de Herculestocht twijfelde ik wél weer, omdat ik me erg onzeker voelde over mijn verdachte. Maar ik gokte dat de informatie die je zou krijgen door naar de briefing te kijken, me niet echt veel wijzer zou maken. Dus deed ik het niet.

Heb je spijt van bepaalde keuzes? Zijn er dingen die je anders had willen aanpakken?

De avond waarop ik uiteindelijk moest vertrekken was een heel fijne, gezellige avond met de kandidaten. Ik vergat een momentje te nemen om de voorbije dagen te overlopen in mijn boekje en daar heb ik een beetje spijt van. Al blijf ik ook echt die fijne groepsmomenten koesteren.

Je was de enige die aangaf de Mol niet te willen zijn en dat was niet gelogen. Toch zijn er heel veel mensen die jou verdachten. Hoe verklaar je dat?

Tja, het feit alleen al dat het zo prominent gezegd werd in het begin, was voor veel mensen een reden om net het omgekeerde te gaan denken. Eens je iemand verdenkt, ga je ook overal bevestiging in zien, vermoed ik.

(lees verder onder de foto)

Met jouw vertrek verdween ook de laatste verdubbelaar. Dat verhaal is geen succes gebleken…

Ofwel hadden we een hele sterke Mol, ofwel een nogal zwakke groep. (lacht). Ik denk toch het eerste.

Lynn, wat ging er door je heen toen je het rode scherm zag verschijnen?

Wat door me heen ging is letterlijk wat je in beeld zag: een woord dat begint met F. (lacht) Ik had het gevoel dat ik nog maar net op dreef was gekomen en het was ineens voorbij. Anderzijds heb ik het toch maar mooi over de helft geschopt, heb ik leuke opdrachten gespeeld en heerlijke mensen leren kennen. Ik ben tevreden naar huis gevlogen.

Je kon wel als enige huiswaarts keren met je mama. Hoe heb je die terugreis beleefd?

Die begon nogal chaotisch door een overboekte vlucht, maar dat is allemaal goed komen. Aan boord zat ik voor me uit te staren met een grote glimlach. En nu en dan ook een traantje. Van geluk, weliswaar.

Wat was voor jou het hoogtepunt van dit avontuur? Wat vond je het allerleukst?

Als ik er eentje moet kiezen, dan de kasteelopdracht. De eerste waar we echt met zijn allen samen in actie kwamen. Maar het hele avontuur was fantastisch; van de eerste selectiegesprekken tot de beleving vandaag. En het is nog niet afgelopen: ik tel echt af tot onze reünie.

Wat was het meest verrassende moment?

Dat ik na de kasteelopdracht apart werd gelegd. Toen besefte ik dat andere kandidaten me misschien als de Mol zagen. Terwijl ik toch duidelijk zei dat ik het niet wilde zijn? Dat gaf een andere twist aan het spel.

Heb je iets onderschat?

De intensiteit van de reis had ik wel verwacht. Maar de gelaagdheid van het spel versterkt dat nog vele malen. De spanning komt van overal.

Hoe heb je je voorbereid op dit avontuur?

Ik heb alle beschikbare afleveringen opnieuw bekeken, aan Chat GPT gevraagd hoe hij het zou aanpakken en alle artikels in de pers nog eens nagelezen.

Je bent nu erg ervaren in ongepaste Italiaanse handgebaren. Zijn die nog van pas gekomen?

Of ik mijn man nu met handgebaren tot een vluggertje kan verleiden, hou ik liever privé. (lacht)

Aan Bernard vertelde je dat je voor je zoontje verhaaltjes had opgenomen voor tijdens je afwezigheid. Eentje voor elke avond. Hoe kwam je op dat idee? En kon hij het smaken?

Hij vertelde me vooraf zelf dat hij mijn verhaaltjes het meest van al zou missen. Dus hebben we de dag voor mijn vertrek de hele dag samen op bed gelegen, terwijl ik verhaaltjes voorlas. Uiteindelijk heeft hij, eens ik weg was, maar twee van die filmpjes bekeken, want het bleek dat hij me er enkel méér door begon te missen.

Heb je voor hem al je speciale versie van ’In een klein stationnetje’ gezongen?

Dat hebben we al heel vaak samen gedaan!

Hoe waren de reacties van je familie, de vrienden, het thuisfront, … op je deelname?

Ik krijg alleen maar heel positieve reacties te horen. Mensen die me al kennen vanuit mijn jeugd, toen ik een en ander heb uitgestoken, denken dat ik de Mol ben. Mensen die me professioneel kennen of de laatste jaren leerden kennen, weten dat ik het niet zou aankunnen om wekenlang mensen voor de gek te houden. Ik heb groot respect voor de Mol en al zijn of haar voorgangers, want het is een enorm moeilijke opdracht.

Hoe kijk je nu terug op het avontuur?

Met heel veel liefde en dankbaarheid. Ik had nooit gedacht mee te mogen, er zo lang in te blijven, zoveel spelletjes te spelen, zo dicht bij mezelf te kunnen blijven. De mensen die dit programma maken barsten van het talent en zijn allemaal heel menselijk. Dat verklaart mijn constante glimlach, ik genoot ervan om de crew zo gepassioneerd bezig te zien. En dat ik mijn mama deze ervaring kon geven, vind ik ook heel fijn.

We kunnen het ons perfect voorstellen, Lynn. Je was een superleuke kandidate en bedankt voor de babbel!

Later deze week overloop ik voor u, beste lezer van KW, de nog 5 resterende kandidaten. Wat een seizoen, wat een spanning! Tot later, tot ‘Ollemolle Mol’!