Mollenvanger Marc in gesprek met Coco, het vierde slachtoffer van de Mol: “Veel gevloekt, maar in het Spaans klinkt dat mooier”

We zijn halfweg een adembenemend ‘De Mol’-avontuur in Sicilië. Hoog tijd dus om even de balans op te maken. Vorige week deed derde afvaller Philippe op onnavolgbare wijze een schaap en een geit na, deze week volgde Coco zijn voorbeeld met een imitatie van een kip. Niet doen! Want zelfs een deal met de Mol kon Marta Corbillo Colom, Coco voor de vrienden, daarna niet meer redden. De identiteit van de Mol blijft voorlopig een goed bewaard geheim, maar wat wel een zekerheid is dat er nooit meer zo vaak gevloekt zal worden op zondagavond. Dat vraagt om een woordje uitleg.

Dag Coco, wat is er gebeurd? We zagen dat je op het einde van de vierde aflevering aanvankelijk niet wilde weten van het voorstel van de Mol om goede antwoorden te kopen. En de bescheiden deal die je (na enig aandringen) uiteindelijk toch sloot, heeft je spijtig genoeg niet kunnen redden. Vijf medekandidaten hadden snel in de smiezen dat je wel degelijk de afvaller was.

Ik ben blij dat het niet gelukt is. Zo hoeft er niemand onterecht naar huis (lacht).

Bij het invullen van de 20 vragen dacht je een correcte score te halen. Tot de Mol je dus deed twijfelen en je toch maar een goed antwoord kocht. Wat ging er door je heen toen je daarna op het scherm zag dat uitgerekend jij de afvaller was?

Mijn eerste gedachte was dat het niet kon, dat het een fout moest zijn (lacht). Ik was zo zeker van mijn Mol dat ik niet kon geloven dat ik op een fout spoor zat. Ik zag alle kandidaten één voor één naar de laptop gaan om te zien of ze al dan niet de afvaller waren en de opluchting op hun gezichten viel me op. Ik zat er helemaal naast en zat helemaal in een tunnelvisie.

(lees verder onder de foto)

Het leek alsof je je niet erg hard verdedigde in de discussie over wie de afvaller was. Wat ging er in je om tijdens de 5 minuten durende stemronde? Had je je al bij je vertrek neergelegd?

Ik had natuurlijk ongelooflijk graag willen blijven, maar nooit ten koste van een andere medekandidaat die het niet verdient. En dat gevoel overheerste heel erg tijdens de discussie. Maar de deal was op dat moment natuurlijk wel gemaakt… Het leek me daarom niet meer dan eerlijk om niet al te fel weerwerk te bieden en de rest te laten beslissen. Mocht ik door het oog van de naald zijn gekropen, ik zou me echt heel erg schuldig gevoeld hebben. En trouwens: ik kan niet liegen (lacht).

Je werd gezien als een fanatieke speler. Ben je geschrokken van jezelf?

Ik ben een vrij impulsief persoon, maar probeer doorgaans rustig te blijven. Maar als het over spelletjes gaat… dan word ik nogal snel ongeduldig als het niet vooruit gaat (lacht). En dan kan ik nogal direct zijn. Ik bedoel dat nooit slecht en ik kan ook snel weer met mezelf lachen als ik zelf in de fout ga. En al helemaal als het spel achter de rug is.

Dankzij jou kan Vlaanderen nu ook vloeken in het Spaans. Vloek je in het dagelijkse leven ook zoveel?

Oeps! Ik had niet door dat ik zo vaak vloek, maar ik denk dat ik weet hoe het komt. Toen ik klein was, mochten we nooit vloeken. Behalve op zondag, want dan was het ‘spelletjesdag’ en was alles toegelaten. Een wekelijks ventilatiemoment waar we mochten vloeken en zeveren tegen alles en iedereen. En niemand nam er aanstoot aan want het was een spel. De Mol lijkt in dat opzicht op één langgerekte zondag uit mijn jeugd. Drie weken lang spelletjes spelen! Natuurlijk ga ik dan volop vloeken (lacht). En zeg nu zelf: alles klinkt beter in het Spaans, toch?

Volgens Michaël haalde je alle ingrediënten door elkaar bij het pizza proeven en de superzoute kaas Gorgonzola herkende je niet. Hoe heb jij die opdracht ervaren?

We hebben ons kapotgelachen op dat terras. Maar het was inderdaad bizar dat ik Gorgonzola niet herkende, want ik ben gek op kaas! Ik proefde wel iets zouts maar had niet direct door dat het kaas kon zijn. Misschien omdat het gesmolten was en er niets te knabbelen viel? Geen idee. Het was alleszins veel lekkerder dan dat stukje octopus!

Hoe heb je je terugreis beleefd?

Ik ben even gaan uitblazen en genieten op Mallorca. De hele tijd bleef ik wel aan mijn medekandidaten denken en aan het zotte avontuur dat we samen hebben beleefd. Wat overheerste was en is dankbaarheid. Dat ik mocht deelnemen en dat ik hen allemaal mocht leren kennen.

Waar heb je spijt van? Wat had je anders moeten aanpakken?

Ik heb een beetje spijt van mijn ongeduld en mijn wil om de Mol snel te willen ontmaskeren. Laat ons zeggen dat mijn buikgevoel het heeft gehaald van mijn verstand. En dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik niet langer in het spel ben gebleven.

Wat vond je het allerleukste aan De Mol?

De ervaring, de vrienden voor het leven, het eten, alles!

Wat was het meest verrassende moment?

Elke opdracht, elke dag: alles was daar een constante verrassing. Maar de grootste (en minst leuke) blijft natuurlijk dat rode scherm. Pijnlijk, maar achteraf gezien begrijpelijk, aangezien ik wellicht helemaal fout zat. Ergens is het ook heerlijk dat ik het vandaag nog steeds niet weet, ook al heb ik een sterk vermoeden. Of ik zit natuurlijk in een andere, nieuwe tunnel (lacht).

Was dit het avontuur van je leven?

Tot nu toe? Absoluut! En ik zou me er morgen opnieuw voor inschrijven.

Wat heb je onderschat?

De Mol zelf, natuurlijk (lacht)! En de psychologische vermoeidheid die je na een tijdje bekruipt, want het spel stopt werkelijk nooit in je hoofd. Je bent constant aan het speuren en kan per definitie niemand echt vertrouwen. Daar had ik in het begin even moeite mee. Maar dat duurde niet lang, omdat ik er al snel van overtuigd was dat ik de mol gevonden had (lacht).

Hoe heb je je voorbereid op De Mol?

Alle seizoenen bingewatchen! Ik dacht dat dat genoeg voorbereiding zou zijn, maar uiteindelijk blijkt elk seizoen toch weer heel anders te zijn. Misschien had ik me dus beter helemaal niét voorbereid. Of toch: op dat lopen. Een aanrader (lacht).

Hoe waren de reacties van je collega’s, vrienden, het thuisfront?

Ze waren heel blij voor me, omdat ze weten dat ik elk avontuur omarm. Al was iedereen ook wel verbaasd dat ik mijn deelname zo lang had weten te verzwijgen, want ik sta doorgaans bekend als een open boek. Mijn mama is ook heel trots dat ik alles doe wat zij niet heeft kunnen doen, dus dat is voor mij de grootste eer.

We kunnen het ons perfect voorstellen, Coco. Je was een superleuke kandidate, bedankt voor de babbel en we missen nu al je mooie, grote glimlach. Adios!

Later deze week overloop ik voor u, beste lezer van KW, de nog 6 resterende kandidaten. Wat een fantastisch seizoen, wat een spanning! Tot later, tot ‘Ollemolle Mol’!